Η Άννα Ανδριανού διασκευάζει την "Πιο Δυνατή" του Στρίντμπεργκ με έναν δικό της μοναδικό τρόπο και στην σκηνή του θεάτρου Victoria ανταμώνουν η σύζυγος και η ερωμένη του ίδιου άντρα σε μία, μέχρι το κόκκαλο, αναμέτρηση.
Συναντιούνται τυχαία σε ένα καφέ-μπαρ. Στο ίδιο εκείνο καφέ-μπαρ όπου είμαστε συγκεντρωμένοι όλοι εμείς,οι θεατές της παράστασης, και ξετυλίγουν το νήμα της ζωής τους. Αγαπούν και αγαπιούνται με διαφορετικούς τρόπους. Μισούν και μισιούνται ανάλογα. Δύο διαφορετικοί τρόποι να είσαι γυναίκα. Η γυναίκα ερωμένη και η γυναίκα σύζυγος, ανοίγουν τα χαρτιά τους, ξετυλίγουν τα θέλω τους, το ζητούμενό τους. Δύο διαφορετικές απόψεις για τη ζωή και την αγάπη, για τον έρωτα και το πάθος. Μοναδικό κοινό τους και σημείο αναφοράς, εκείνος ο άντρας που θέλησε και τις δύο χωρίς αναστολές, αφού δεν τις θεωρεί "επιβάτιδες στο ίδιο βαγόνι, στο τρένο [της ζωής]".
Οι ηθοποιοί κυκλοφορούν ανάμεσά μας. Μας χαιρετούν και μας ανταποδίδουν τον χαιρετισμό, το βλέμμα, το χαμόγελο. Η σκηνή είναι μέσα στην πλατεία και η πλατεία μπαίνει μέσα στην σκηνή. Δεν υπάρχουν όρια. Σκηνή και πλατεία είναι ένα και τα δύο μαζί ανήκουν σε εκείνο το καφέ-μπαρ όπου έμελλε να γίνει η συνάντηση. Η ατμόσφαιρα μουντή, ο χώρος σκοτεινός και στολισμένος με γιορτινά, μας καλοδέχεται για να μας μεταφέρει μαγικά σε εκείνα τα Χριστούγεννα. Μέσα στο ίδιο μπαρ θα γίνουν όλα. Εκεί μπροστά μας ανοίγουν τις καρδιές τους και φανερώνουν το μέσα τους. Φανερώνουν κομμάτια της ψυχής τους, τραυματισμένης από την απιστία, τη ζήλια, το φθόνο, τον πόθο.
Παρακολουθούμε το μονόπρακτο [δε θα μπορούσε να γίνει αλλιώς, η ζωή δεν χωρίζεται σε μέρη!] και ανακαλύπτουμε μαζί με εκείνες τη στάση ζωής τους. Πίνουμε κι εμείς το δικό μας ποτό και φυσάμε τον καπνό του τσιγάρου μας παρακολουθώντας δύο τόσο διαφορετικές, στη στάση τους, γυναίκες αλλά και τόσο ίδιες στο πάθος τους να "κρατήσουν" εκείνο που είναι περισσότερο σημαντικό για την κάθε μία.
Μοιραζόμαστε ακόμη και την ίδια σερβιτόρα. Παρακολουθεί κι εκείνη τις εντάσεις που δημιουργούνται μοιραία.
Η παράσταση τελειώνει και οι ηθοποιοί στέκονται μόνο για λίγες αμήχανες στιγμές, όσο κρατάει το χειροκρότημα. Αμέσως, θα ενωθούν και πάλι με όλους εμάς. Θα μιλήσουμε, θα χαιρετηθούμε, θα φιληθούμε, θα θυμηθούμε και θα σχολιάσουμε εκείνες τις δύο γυναίκες που κάποια παραμονή Χριστουγέννων, μια κακή/καλή μοίρα/τύχη τις "ένωσε" σε εκείνο το μπαρ. Μάρτυρας η σερβιτόρα.
Η ώρα κύλησε αβίαστα. Το ενδιαφέρον μας παρέμεινε αμείωτο από το πρώτο λεπτό. Οι εντάσεις έδωσαν χρώμα. Το καφέ-μπαρ μας ένωσε με το έργο. Γίναμε μέρος του. Χαλαρώσαμε άνετα στις καρέκλες μας και παρακολουθήσαμε μια παράσταση φτιαγμένη με μεράκι πίνοντας τον καφέ μας και ανάβοντας τσιγάρο τις στιγμές που μας άγχωσαν τα λόγια. Ξαφνιαστήκαμε ευχάριστα που μας άφησαν να ενωθούμε με τα πρόσωπα του έργου.
Πολύ καλή επιλογή. Θα πάτε για την έξυπνη διασκευή και σκηνοθεσία [από την Πέπη Μοσχοβάκου] και τις ερμηνείες των ηθοποιών [Άννα Αδριανού, Μαρκέλλα Γιαννάτου και Ελεάννα Χατζάκη]. Αλλά, δε χρειάζονται πολλοί λόγοι αν είναι Δευτερότριτο και θελήσετε να βγείτε μια βόλτα! Πάρτε τη παρέα σας και κατεβείτε στο Victoria να πιείτε τον καφέ ή το ποτό σας. Τα υπόλοιπα θα σας βρουν εκεί.
