Ο ποιητής θα έγραφε για ηλιοβασιλέματα και ανατολές, για ήλιους, φεγγάρια, αστέρια. Ο ζωγράφος θα έβαζε όλες τις αποχρώσεις της παλέτας. Ο μουσικός όλους τους πιθανούς συνδυασμούς των επτά νότων. Ο γλύπτης την αφή των χεριών του.
Η Σωζία Μαράκη έβαλε μεράκι και μελάνη και αναζήτησε μέσα της και έξω στον κόσμο. Δημιούργησε ένα σύμπαν με "αθώους" ανθρώπους, στιγματισμένους ένοχους, για πράξεις που έκαναν ή που δεν έκαναν. Στον κόσμο της, οι άνθρωποι είναι σκλάβοι των παθών και των λαθών τους, φυλακισμένοι από άλλους ανθρώπους γιατί οφείλουν να πληρώσουν το άδικο τίμημα τού να υπερασπίζεσαι το δικαίωμα να είσαι άνθρωπος. Να κάνεις λάθη, να έχεις ανθρώπινα δικαιώματα, να μάχεσαι για την ασφάλεια και την ακεραιότητά σου.
Μια Νίκη, μια Ελπίδα και η Ζωή -διόλου τυχαία- βρίσκονται συγκάτοικοι στο ίδιο κελί. Το κελί τους είναι ο κόσμος τους κι εκεί χτίζουν τις σχέσεις τους, εκεί αγωνίζονται, εκεί κερδίζουν ή χάνουν, επιβιώνουν ή χάνονται. Αντιμετωπίζουν το σκληρό πρόσωπο της κοινωνίας. Όλες μαζί και η κάθε μία μόνη. Αλληλοσυγκρούονται, αλληλοεξαρτώνται, αλληλοβοηθούνται, αλληλοτρώγονται. Η επιβίωση στη φυλακή δεν είναι ούτε εύκολη, ούτε αυτονόητη.
Μέσα από τις λέξεις της Σωζίας παρελαύνουν σε συνεχή ροή πολύχρωμες αντιθέσεις συναισθημάτων και καταστάσεων. Το φονικό που θα γίνει με κίνητρο την στοργή. Η κλεψιά με αφορμή τη φροντίδα. Το δίκαιο άδικο. Το άδικο δίκιο. Το κακό που θα γίνει για να φέρει το καλό. Η στέρηση για την προσφορά. Ο φόνος για την ελευθερία. Ο θάνατος για να βρεθεί λίγη ζωή. Η αγριότητα με σκοπό την προστασία.
Όλα, δίπλα σε εκείνη τη γωνιά του γαλάζιου.
Συμβολισμοί ξεχειλίζουν σε όλο το έργο και έντονες στιγμές. Όμορφες ερμηνείες που βασίζονται πάνω σε ένα κείμενο απόλυτα άρτιο, όμορφα και έξυπνα δομημένο. Η παράσταση παίζεται απνευστί, χωρίς διάλειμμα. Αυτό τής προσθέτει ένα πλεονέκτημα διότι στο διάλειμμα θα χανόταν η μαγεία που έχει δημιουργηθεί και ο θεατής θα έπρεπε να "ξαναμπεί" μέσα στην ιστορία. Οι χαρακτήρες ξετυλίγονται άψογα από τις πρώτες στιγμές ενώ δεν υπάρχουν "θολά" σημεία που θα μπορούσε να ανιχνεύσει μόνο ένας πολύ "εκπαιδευμένος" θεατής.
Η παράσταση έχει εμπνευστεί από πραγματικά γεγονότα και περιλαμβάνει αποσπάσματα από το ημερολόγιο μιας νεκρής φυλακισμένης, της Κατερίνας Γκουλιώνη, υπέρμαχο της κατάργησης της κολπικής εξέτασης των κρατουμένων.
Το έργο έρχεται να σταθεί σε μια καίρια εποχή για τη χώρα, όπου δε πληρώνει πάντα ο υπόχρεος και δε δικάζεται πάντα ο ένοχος. Είναι πολύ δυνατό και βαθιά συγκινητικό. Δουλεμένο άψογα από τις τρεις πρωταγωνίστριες. Η Σωζία Μαράκη, η Στέλλα Μουκαζή και η Μαρία Φραγκάτου υποδύονται με μαεστρία τις ηρωίδες του έργου, εκφράζοντας τέλεια όλα αυτά τα έντονα συναισθήματα. Η σκηνοθεσία φέρει την υπογραφή του Παναγιώτη Μαρίνου, όπως και οι φωτισμοί της παράστασης. Η σκηνογραφία, επίσης, οφείλει στη Μαρία Φραγκάτου και η μουσική επιμέλεια στην Σωζία Μαράκη και τον Ηρακλή Ντουλάκη, που έχει κάνει και τα κοστούμια. Τα σκηνικά κατασκεύασε ο Δημήτρης Παπούκας. Τον ήχο επεξεργάστηκε ο Δημήτρης Μελαχροινόπουλος. Στη φωτογραφία ο Παναγιώτης Γάκης.
Στην παράσταση ακούμε και τις φωνές των Χριστίνας Κουλουμπή και Αλέξανδρου Κομπόγιωργα.
 |
| Από την θεατρική παράσταση "Η γωνιά του γαλάζιου" στο θέατρο Αλκμήνη |
Τι εισπράττετε από τον κόσμο που έρχεται στο θέατρο; Τι σας λένε για την παράσταση; Τι τους εντυπωσιάζει ή τι εντυπωσιάζει εσάς από αυτά που σας λένε;
Σωζία Μαράκη: Εισπράττουμε περισσή αγάπη από τον κόσμο και μας την εκφράζει. Οι θεατές, μετά το φινάλε, μας λένε υπέροχα λόγια. Αλλά κι εμείς πολλές φορές βλέπουμε στα πρόσωπά τους δάκρυα συγκίνησης. Όλα αυτά μας ευχαριστούν και μας εντυπωσιάζουν.
Δεύτερος χρόνος παραστάσεων φέτος. Θα συνεχίσετε και για τρίτη χρονιά;
Σ.Μ.: Νιώθω πολύ τυχερή και ευγνώμων που σε τέτοιες εποχές το πρώτο μου θεατρικό έργο το έχει αγαπήσει ο κόσμος και ανεβαίνει για δεύτερη χρονιά, στο θέατρο Αλκμήνη. Επίσης, χαίρομαι πολύ που κάποιοι περσινοί μας θεατές έρχονται φέτος ξανά για να τη δουν. Θα ήθελα πολύ να συνεχίσουμε και τρίτη χρονιά. Ήδη έχουμε κλείσει κάποιες παραστάσεις το φθινόπωρο σε σκηνές της Μακεδονίας. Ίσως κατόπιν να επιστρέψει ο θίασος στην Αθήνα. Προέχει το φέτος, όμως. Έτσι, οι προγραμματισμένες παραστάσεις είναι μέχρι τις 24 Φεβρουαρίου και ίσως αρχές Μαρτίου.
Πώς περιμένατε να εξελιχθεί το έργο όσο το γράφατε και πόσο κοντά πέσατε στις προβλέψεις-προθέσεις σας όταν το είδατε να παίζεται;
Σ.Μ.: Όταν έγραφα τη «γωνιά του γαλάζιου» είχα μπροστά μου τις εικόνες από μια φυλακή. Έβλεπα το κελί, την απομόνωση, την κουζίνα, τα κρεβάτια, τις κρατούμενες. Αρχίζοντας τις πρόβες το έργο άρχισε να παίρνει σάρκα και οστά από όλους τους συντελεστές. Εν τέλει η παράσταση θεωρώ ότι ανταποκρίθηκε στα προσδοκίες μου και σε αυτό συνέβαλλε η αρμονική συνεργασία και η ταύτιση απόψεων των συνεργατών.
Πιστεύω ότι αξίζει η προσπάθεια και θα ήθελα να δω περισσότερες δικές σας δουλειές. Θα ξαναγράψετε θεατρικό;
Σ.Μ.: Σας ευχαριστώ πολύ που μας τιμήσατε με την παρουσία σας στην παράσταση και χαίρομαι που σας άρεσε. Έχω ιδέες για πολλά έργα αλλά κι αυτή την περίοδο τελειώνω ένα ακόμα, το οποίο ίσως να δούμε στη σκηνή την επόμενη σεζόν.
Τι θέλετε να πείτε σε εκείνους που δεν έχουν δει ακόμη την παράσταση; Και, τι θα λέγατε σε εκείνους που την παρακολούθησαν;
Σ.Μ.: Σε όσους την είδαν θέλω να υπενθυμίσω να έχουν στη ζωή τους εκείνη τη μικρή «γωνιά του γαλάζιου». Σε όσους δεν την παρακολούθησαν τους περιμένουμε να μοιραστούμε μαζί τους την ελπίδα για τη νίκη στη ζωή!
