Η «κλασική βιβλιοφιλία» που με χαρακτηρίζει με προκαλεί να διαβάσω πράγματα που δεν είναι της επικαιρότητας, που δεν έγιναν bestseller, που δεν πούλησαν τα χιλιάδες αντίτυπα, που δεν είχαν την άτυχη τύχη να μεταφερθούν στο πανί ή στο γυαλί, που δεν πολυαπασχολούν τα σοφά και μεγάλα μυαλά, που δεν έχουν προκαλέσει, που δεν έχουν προβληματίσει και που –αν δεν είχα το «μικρόβιο»– δεν θα τους έριχνα ούτε ένα βλέμμα. Όμως, εγώ, είμαι μια αθεράπευτα βιβλιόφιλη τύπισσα που έχει περάσει μεγάλο μέρος της ζωής της πάνω –ή δίπλα– από ένα βιβλίο και ένα εξίσου σημαντικό κομμάτι αυτής το έχει διαθέσει ψάχνοντας σε βιβλιοπωλεία, παζάρια, καλάθια, παλαιοπωλεία, υπαίθριες αγορές, πλανόδιους πωλητές και όπου αλλού μπορεί κανείς να συναντηθεί μετωπικά με κάποιο βιβλίο ή ανάγνωσμα. Έχω αγοράσει βιβλία ακόμη και από καφετέρια όπου είχε στήσει ένα σταντ μια ποιήτρια και άφησε τις ποιητικές της συλλογές έκθετες στα βλέμματα των θαμώνων του μαγαζιού, ελπίζοντας ότι κάποιος/-οι θα αποφασίσουν να αφιερώσουν λίγα παραπάνω δευτερόλεπτα από το οπτικό τους πεδίο προς/πάνω στις συλλογές της και –γιατί όχι;– κάποιος/-οι θα επιδιώξουν να αγοράσουν κάποια από αυτές. Γενικά, έχω αγοράσει βιβλία από όλα τα πιθανά σημεία και με κάθε πιθανό τρόπο. Γενικά, έχω ανακαλύψει βιβλία σε όλα τα πιθανά σημεία και με κάθε πιθανό τρόπο. Και ο πιο αγαπημένος από αυτούς τους τρόπους είναι να ψαχουλεύω παζάρια βιβλίων, όπου υπάρχουν μόνο παλαιοί τίτλοι και οι τιμές είναι τόσο ελκυστικές –να τα ξεφορτωθούν θέλουν– που μπορώ κάλλιστα να χρειαστώ φορτηγό για να τα μεταφέρω σπίτι.
Σε μια τέτοια εξόρμηση –παζάρι– αγόρασα σε απίστευτα χαμηλή τιμή –δεν μου κόστισε πάνω από 3 ευρώ– το θεατρικό έργο του Woody Allen Play it again Sam ή όπως μεταφράστηκε στα ελληνικά, Ωραίος και σέξι.
Γράφτηκε το 1969 και εκδόθηκε το 1998 [έναν «αιώνα» πριν]. Αλλά, αυτά δεν έχουν σημασία. Εκείνο που μετράει είναι η αντίληψη του Γούντι Άλεν για τον έρωτα, για την αγάπη, για τις σχέσεις των ανθρώπων, για τις απιστίες των ανθρώπων και η ζωντανή, σπινθηροβόλα γραφή του. Ο τρόπος που έχει να μπαίνει ανάμεσα στους ήρωες και να τους θέτει μεγάλα και σημαντικά ερωτήματα για τη ζωή και την αγάπη ή τον έρωτα, χωρίς να βαραίνει το σκηνικό, χωρίς να θέτει βαθυστόχαστους στοχασμούς, χωρίς να κάνει κωμωδία και χωρίς να κάνει δράμα. Το χαρακτηριστικό χιουμοράκι του και η έξυπνη ματιά του, που δημιουργούν καταστάσεις κωμικοτραγικές και χαρακτηριστικές διαπλοκές.
Στο Ωραίος και σέξι γνωρίζουμε έναν πρόσφατα χωρισμένο μεσήλικα που προσπαθεί να βρει νέες ισορροπίες στην «μετά τον χωρισμό» ζωή του και να αποφύγει την κατάθλιψη της μοναξιάς του. Βοηθοί και συμπαραστάτες του, ένα φιλικό ζευγάρι και ο Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ. [!;] Και κάποιες γυναικείες φιγούρες που μπαινοβγαίνουν στη ζωή του με ταχύτητα φωτός καθώς προσπαθεί να «αναστήσει» το χαμένο του Εγώ και να πάρει το αίμα του πίσω για την σύντροφο που τον παράτησε.
Και καθώς είναι κριτικός κινηματογράφου, επηρεάζεται από τις ταινίες που βλέπει και από τους χαρακτήρες που ζωντανεύουν στο πανί [αλλά και μέσα στο ίδιο του το σπίτι]. Γυναίκες και Μπόγκαρτ και φιλικό ζευγάρι χορεύουν σε ένα γαϊτανάκι με ιδέες, γνωριμίες, συμβουλές, εμπειρίες... με σκοπό να αναστηθεί ο χαμένος Άλαν. Ποιος, πώς, πότε, με τι τρόπο... Θα τα καταφέρει;
Στην έκδοσή μου υπάρχουν και αρκετές φωτογραφίες από μια θεατρική παράσταση του έργου στο Παρίσι. Με βάζουν στη διαδικασία να διαβάζω το κείμενο και να ανατρέχω στις φωτογραφίες προσπαθώντας να τις αντιστοιχίσω με αυτό.
Διαβάζεται γρήγορα και διασκεδαστικά. Θυμίζει τον Γούντι που ξέρουμε μέσα από τις ταινίες του. Στο αφτί του βιβλίου μαθαίνω ότι στην ταινία που έκανε ο Herbert Ross για να μεταφέρει στο πανί αυτό το έργο, ο Allen Stewart Konigsberg [όπως είναι το πραγματικό του όνομα] κράτησε τον πρωταγωνιστικό ρόλο. Αυτή η ταινία προβλήθηκε πριν τη δεκαετία του '70 όπου άρχισε η ανοδική πορεία του Γούντι, με την κατάληξη που όλοι γνωρίζουμε. Ό,τι έχει κάνει και κάνει –ή θα κάνει– θεωρείται εξαιρετικό καλλιτεχνικό γεγονός.
Δικαίως.
