Μια stand up comedy, επιθεώρηση και βαριετέ μαζί που παίζεται από πέρσι, αλλά έκανε επίσημη πρεμιέρα εχθές, στο θέατρο Ήβη, που, γενικά, μου αρέσει πολύ σαν χώρος.
Τα Δευτερότριτα μπορείτε να χαρείτε τα αστεία και τις παρλάτες του Αντώνη Κρόμπα, του Γιάννη Δρακόπουλου και της Βούλας Τσαπακίδου.
Στην πρεμιέρα, εμείς που ήμασταν εκεί, είχαμε την ευκαιρία να απολαύσουμε και τρία guest ονόματα εν δράση. Τον Χρήστο Φερεντίνο που επιστρατεύθηκε να μας παρουσιάσει μια καρικατούρα-παρωδία 'Ελληνα τραγουδιστή σε μπουζικομάγαζο και οι κύριοι Πάνος Μουζουράκης και Θανάσης Αλευράς με κέφι μαζί στη σκηνή. Πρόσθεσαν κι αυτοί το λιθαράκι τους -καλοδεχούμενο- στο σύνολο.
Οι βασικοί συντελεστές της παράστασης το "έχουν" με την κωμωδία και την επιθεώρηση αλλά ποτέ δεν κατάλαβα ποια ήταν η καλλιτεχνική επιμέλεια που έκανε η Δήμητρα Παπαδοπούλου, δεδομένου ότι είχαμε μια stand up κατάσταση, όπου βλέπαμε όλη την ώρα τρία άτομα να πηγαινοέρχονται στην σκηνή και να μοιράζουν αστεία. Κάποια βιντεάκια που συμμετείχαν στο σύνολο και κάποιες μουσικές επιλογές δεν ήταν και κάτι το φοβερό, δεδομένου ότι τέτοια και καλύτερα μπορείς να δεις σε κάθε παράσταση του είδους, ακόμη κι αν παίζεται σε έναν μικρό παρεΐστικο χώρο.
Επίσης, ποτέ δεν κατάλαβα ποια ακριβώς είναι τα σκηνικά που έκανε ο Γιάννης Μουρίκης, δεδομένου ότι δεν υπήρχαν ούτε έπιπλα, ούτε κατασκευές πάνω στην άδεια σκηνή.
Σε γενικές γραμμές, η παράσταση προσφέρει αυτό που περιμένεις από το είδος της και περάσαμε ευχάριστα τις δύο ώρες που διαρκεί στο σύνολό της.
Ο Αντώνης Κρόμπας ως πρεζόνι "έγραψε" στην κυριολεξία, ενώ το τραγουδιστικό μέρος της λήξης ήταν και το καλύτερό μου. Πολλά γνωστά και αγαπημένα μουσικά κομμάτια ενωμένα όλα μαζί σε ένα τελείως γελοίο τραγουδιστικό γαϊτανάκι που μας έφτιαξε τη διάθεση, μας έκανε να χαμογελάσουμε και έκλεισε πολύ όμορφα την παράσταση.
Η ένσταση που έχω σχετικά με το κόνσεπτ είναι ότι, δεν μπορεί μια τεράστια σκηνή όπως αυτή του Ήβη και ένα μεγάλο θέατρο να "γεμίσει" με ένα videowall και τρεις ανθρώπους που βγαίνουν εναλλάξ επάνω να εκτελέσουν τα νούμερά τους. Ο μεγάλος χώρος δε γίνεται να γεμίσει ακόμη και από το μεγαλύτερο ταλέντο της υποκριτικής. Μια τέτοια σκηνή, χωρίς έπιπλα και άλλα σκηνικά-κοσμητικά στοιχεία, γιγαντώνεται φιλοξενώντας έναν, άντε δύο, ηθοποιούς πάνω της. Επιπλέον, το είδος αυτό του θεάτρου επιβάλλει ένα "παιχνίδι" ανάμεσα στον ηθοποιό και τον θεατή. Ο ηθοποιός πρέπει να προσεγγίσει τον θεατή άμεσα και να "παίξει" μαζί του ή ακόμη να τον ενσωματώσει στην παράσταση, να τον κάνει μέρος της. Στο Ήβη, ο χώρος είναι τόσο μεγάλος, ώστε αν ο ηθοποιός κατέβει προς την πλατεία, το αποτέλεσμα είναι,να "χαθεί", να "απορροφηθεί" από εκείνη. Μόνο πάνω στην σκηνή μπορεί να εξουσιάζει και να ξεχωρίζει.
Την πρεμιέρα τίμησαν -εκτός από τους κυρίους που προανέφερα και τους οποίους απολαύσαμε επί σκηνής- και οι: Τζένη Μπότση, Γιάννης Ζουγανέλης και Ισιδώρα Σιδέρη, Κλέλια Ρένεση, Κώστας Σπυρόπουλος [παραγωγός], Κώστας Βουτσάς, Αλέξανδρος Αντωνόπουλος, Μιχάλης Ρέππας, Δήμητρα Παπαδοπούλου [καλλιτεχνική επιμέλεια], Φιλίτσα Καλογεράκου, Κατερίνα Παπουτσάκη, Κατερίνα Διδασκάλου, Στέλλα Γιαμπουρά, Μαρία Γεωργιάδου... ίσως και μερικοί ακόμα που δεν κατάφερα να εντοπίσω.
