Νέα Χρονιά... και όλα μοιάζουν καινά τις πρωτοχρονιές της ζωής μας. Νέα όνειρα, φιλοδοξίες, σχέδια... Νέες πνοές, ιδέες, εμπειρίες... Νέος αέρας, νέος ουρανός.
Και πολλή πολλή διασκέδαση για να συμβαδίζει η ψυχολογία μας με την νέα αρχή που ανοίγεται μπροστά μας.
Μια βραδιά στο Παλλάς, λοιπόν. Στο ωραιότερο θέατρο των Αθηνών και, ίσως, ολόκληρης της Ελλάδας. Μεγάλο και άνετο και με τέλεια ακουστική που αναδεικνύει τις φωνές, τις λέξεις. Ένας χώρος ιστορικός και φορτισμένος από τις ερμηνείες όλων εκείνων που έχουν περάσει από τη σκηνή του.
Από το πρόγραμμα της παράστασης έμαθα ότι "Τα Δάχτυλα" και το "Πιο καλή η μοναξιά" γράφτηκαν την ίδια μέρα στο Ξενία της Πάρου, το 1981, το δεύτερο με τον Χάρη στην αγκαλιά. Και το "Απόψε" μέσα σε ένα άδειο σπίτι καθώς μόλις είχε μετακομίσει. Και το "Δώσε μου λιγάκι ουρανό" ήταν στο συρτάρι καιρό πολύ -είχε γεννηθεί κυριολεκτικά μέσα στον ύπνο του- μέχρι που το διάλεξε η Βάνα Μπάρμπα για το γνωστό σήριαλ.
Όταν ο Γιάννης Πάριος ανεβαίνει στην σκηνή και παίρνει το μικρόφωνο όλος ο χώρος δονείται από τη βελούδινη χροιά του και τις τόσο αγαπημένες νότες των τραγουδιών του. Πολύ αγαπημένα τραγούδια, ερμηνευμένα από τον πιο ερωτικό τραγουδιστή που έβγαλε αυτή η χώρα, σε έναν χώρο όπου μπορείς να ακούσεις το κάθε όργανο ξεχωριστά.
Ο ίδιος γράφει σχετικά με την παράσταση:
"Ιστορίες, πολλές ιστορίες που ζωντανεύουν σ' ένα ηλιοβασίλεμα σ' ένα τραγούδι ή ένα δάκρυ και μας θυμίζουν... και τι δεν μας θυμίζουν, άστα να πάνε."
Και συμπληρώνει λίγο παρακάτω:
"Δεν διεκδικώ δάφνες συνθέτη ή στιχουργού, όχι, αλλά μα το Θεό θέλω να ξέρετε ότι ό,τι έγραψα είναι μέσα απ' την ψυχούλα μου και βαθειά αληθινό, θα' λεγα βιωματικό.
Και τώρα σήμερα αισθάνομαι πολύ τυχερός γιατί μπορώ και θέλω να σας τα τραγουδήσω."
Η παράσταση αξίζει, όπως κάθε παράσταση σε αυτόν τον εκπληκτικό χώρο. Θα ακούσετε ό,τι έχετε αγαπήσει περισσότερο από τον Γιάννη και θα ταξιδέψετε. Θα τραγουδήσετε κι εσείς μαζί του και θα γίνετε μια παρέα.
