Η ματιά της γυναίκας που κρύβεται πίσω από τη μηχανή είναι ιδιαίτερη. Οι εικόνες της μοναδικές. Με ταξιδεύουν στους κόσμους που εκείνη έπλασε. Μου χαράζουν δρόμους. Μου δείχνουν το συναίσθημα που εκείνη επέλεξε να μοιραστεί.
Κάποιες φορές αφήνει την φωτογραφία να μιλήσει από μόνη της. Άλλες φορές μπαίνει ανάμεσα στο φακό και στο χαρτί για να δημιουργήσει τα σύμπαντά της. Σε όλες τις περιπτώσεις, χειρίζεται πολύ καλά αυτό το παράθυρο στον κόσμο [της].
Τοποθετείται πολύ όμορφα μέσα στο κάδρο της. Χρησιμοποιεί πολύ σωστά το χρώμα. Γιατί εκείνη το χρησιμοποιεί και όχι το αντίθετο, δηλαδή το χρώμα εκείνη. Ξέρει πόσο και που, γνωρίζει πότε και ποιο. Τα χρώματα έχουν το πλεονέκτημα στα μάτια. Τα ζαλίζουν και πάντα νικάνε. Εκείνη δεν τους επιτρέπει να θολώσουν τη ματιά της. Βάζει όρια στην έκρηξη των χρωμάτων στοχεύοντας να αναδείξει το θέμα που έχει επιλέξει.
Η Στέλλα Σιδηροπούλου έχει ασχοληθεί με διάφορα θέματα. Τα έχει καταφέρει σε όλα. Έχει καταθέσει ψυχή και χρόνο στη δουλειά της για να αποδώσει την σκέψη της. Οι άρτιες εικόνες της δε χρειάζονται ένα εκπαιδευμένο μάτι για να σταθούν, να υπάρξουν. Ο κάθε ένας μπορεί να δει μέσα τους τα συναισθήματα, τις ομορφιές ή τις ασχήμιες, την απεραντοσύνη ή την ανυπαρξία χώρου, τη μοναδικότητα μέσα από την απλότητα, που όμως, δεν είναι καθόλου απλή στην τεχνική της. Κάποιες φωτογραφίες της φαίνονται λυτές και απέριττες. Κάποιες σύνθετες και περίεργες. Άλλες, έχουν ιδιαίτερες γωνίες λήψης και άλλες είναι πλασμένες από φανταστικούς σουρεαλιστικούς κόσμους του μυαλού της.
Έχει τον άνθρωπο βασικότερο όλων στη ζωή και στις απεικονίσεις της και τον χρίζει πρωταγωνιστή. Η ματιά της δε μένει μόνο στην εξωτερική ομορφιά του ανθρώπου [ή του τοπίου]. Διεισδύει μέσα στο σώμα με σκοπό να προβάλει την ψυχή. Κρατάει δε, μόνο ό,τι χρειάζεται. Σε κάθε περίπτωση δε θα βρεις τίποτα περιττό. Μόνο εκείνα που πρέπει ή οφείλουν να βρίσκονται εκεί. Έτσι, πετυχαίνει να σου πει κατευθείαν το μήνυμά της και παράλληλα σου κάνει ευκολότερη την ανάγνωση. Την αποκωδικοποίηση. Δεν έχει διδαχθεί σημειολογία αλλά κατέχει την γνώση των σημείων.
Καταθέτει το είναι της σε ένα φύλλο χαρτιού και προβάλει ξεκάθαρα το συναίσθημα. Οι φωτογραφίες της είναι απόλυτα άρτιες τεχνικά, αν και δεν μπορεί η αρτιότητά τους και η πραγματική τους ομορφιά να αποδοθεί μέσα από αυτήν την ηλεκτρονική σελίδα. Ας με συγχωρέσει για το στρίμωγμα και την αυστηρή επιλογή. Ένα μόνο μικρό δείγμα μπορώ να επιλέξω από τις εικόνες της και ελπίζω να είναι αντιπροσωπευτικό της. Είναι πραγματική καλλιτέχνης και ελπίζω να παραμείνει πιστή και ευρηματική στις εικόνες της.
Τι είναι η φωτογραφία για σένα και πως ξεκίνησες να ασχολείσαι με αυτόν τον τρόπο έκφρασης;
Σ.Σ.: Η φωτογραφία είναι για μένα ένας μεταφραστής. Όλα όσα βιώνω, όσα αισθάνομαι και σκέφτομαι υπάρχουν μέσα μου σαν υλικό. Η φωτογραφία μου δείχνει το δρόμο προς τα “έξω”. Πως να μεταφράσω το “άυλο” αυτό υλικό και να του δώσω μορφή και ουσία. Έτσι μέσω της φωτογραφίας βρίσκω μια κοινή γλώσσα επικοινωνίας και έκφρασης με την πραγματικότητα. Η δική μου πραγματικότητα δηλαδή συναντά όλες εκείνες τις πραγματικότητες των ανθρώπων που θα σταθούν για να δουν μια φωτογραφία μου δηλαδή μια εικόνα-μετάφραση…
Ξεκίνησα να ασχολούμαι με τη φωτογραφία όταν πέρασα απ’το «ζειν» στο «αναζητείν» Κάποια στιγμή η πραγματικότητα δεν είχε κάτι να μου προσφέρει. Με ενοχλούσε που η ζωή έγινε μια διαδικασία σχεδόν ρομποτική, καθημερινής διαβίωσης. Γεννήθηκε μέσα μου η δίψα για αναζήτηση. Μάλλον προϋπήρχε, απλά τώρα απαιτούσε μια ουσιαστική ανακούφιση. Η αναζήτηση του νοήματος σε κάθετι ακούγεται σαν κάτι πολύ αόριστο. Κι όμως. Αρκεί ένα μέσο έκφρασης, ένας τέτοιος μεταφραστής και η αναζήτηση αυτή αποκτά υπόσταση. Έτσι ανακούφιζα αρχικά αυτή τη δίψα ψάχνοντας εικόνες και φωτογραφίες στο διαδίκτυο. Ήταν για μένα η στιγμή που κατάλαβα πως μέσα απ’τον κόσμο των εικόνων, χωρίς λόγια, θα μπορούσα να πω αυτά που ήθελα. Να δώσω την προσωπική μου ματιά στα όσα συμβαίνουν γύρω μου.
Δημιουργείς εικόνες για εσένα ή για τον κόσμο γύρω σου; Σε ενδιαφέρει η γνώμη των άλλων;
Σ.Σ.: Τη στιγμή της δημιουργίας δεν το σκέφτομαι. Θα έλεγα πως έχω την ανάγκη να δώσω μια εικόνα. Να “πω” κάτι. Φυσικά όταν λες κάτι περιμένεις και να ακουστείς. Αλλά τη στιγμή της επεξεργασίας όλων αυτών των σκέψεων και συναισθημάτων σε μια εικόνα υπάρχει μάλλον μια ασυνείδητη ανάγκη να “πω” και να “ακουστώ”. Άρα ναι. Με ενδιαφέρει η γνώμη των άλλων στον βαθμό που και για τα δύο μέρη συντελείται μια τέτοια διαδικασία. Δεν με ενδιαφέρει δηλαδή να δει κάποιος την φωτογραφία μου και να του αρέσει ή όχι. Μ’ ενδιαφέρει να θέλει να τη νιώσει. Να την κάνει δική του. Κι ας την πετάξει μετά.
Πότε μια φωτογραφία είναι καλή;
Σ.Σ.: Μια φωτογραφία είναι καλή όταν με ξαφνιάζει. Όταν μου δημιουργεί ερωτηματικά και ταυτόχρονα μου δίνει και απαντήσεις. Όταν η φωτογραφία έχει να μου πει κάτι ιδιαίτερο νοηματικά αλλά και τεχνικά. Αλλά πάντα όταν τα κάνει όλα αυτά με μια αισθητική ματιά που αγγίζει τη δική μου. Βλέποντας μια φωτογραφία αρχικά με ενδιαφέρει το concept. Τι θέλει δηλαδή να «πει» ο δημιουργός της. Έπειτα το αισθητικό πλαίσιο στο οποίο κινήθηκε. Και τέλος αν το αποτέλεσμα είναι τέτοιο που με καθηλώνει μπροστά της γεννώντας μέσα μου συναισθήματα και σκέψεις.
Πότε δημιουργείς;
Σ.Σ.: Κάθε φορά που νιώθω την ανάγκη να το κάνω. Αυτό μέχρι και σήμερα γίνεται σε καθημερινή βάση. Τουλάχιστον το κομμάτι της επεξεργασίας των φωτογραφιών που έχω σαν υλικό. Γιατί η διαδικασία της λήψης του φωτογραφικού υλικού είναι πιο άμεσα συνδεδεμένη με την διάθεση και φόρτισή μου απέναντι στα όσα συμβαίνουν γύρω μου. Δεν φωτογραφίζω δηλαδή κάθε μέρα. Αλλά επεξεργάζομαι κάθε μέρα το υλικό που έχω.
Θα ήθελες να ασχοληθείς επαγγελματικά; Κι αν ναι, τότε με ποιο τρόπο ή σε ποιο τομέα;
Σ.Σ.: Το επαγγελματικό κομμάτι της φωτογραφίας δεν με ενδιαφέρει. Τουλάχιστον όσον αφορά τα όσα γνωρίζω για τη χώρα μας. Θα με ενδιέφερε το δημιουργικό κομμάτι της αλλά για να είμαι ειλικρινής δεν γνωρίζω καλά τα πράγματα μιας που δεν έχω κάνει σπουδές πάνω στη φωτογραφία κι έτσι δεν γνωρίζω τι ακριβώς γίνεται σε αυτό το επίπεδο. Θα έλεγα λοιπόν πως θα με ενδιέφερε στην περίπτωση που στο κομμάτι της δημιουργίας θα μου άφηνε χώρο.
Θεωρείς τον εαυτό σου καλλιτέχνη;
Σ.Σ.:Είχα πάντα μια ρομαντική εικόνα για τους καλλιτέχνες. Τους θεωρούσα πάντα ανθρώπους πολύ γενναίους. Ανθρώπους που με όποιο κόστος κάνουν αυτό που κάνουν, δαιμονισμένα αφοσιωμένοι, αγγελικά θυσιαζόμενοι. Ξέρω πως στις μέρες μας δεν ισχύει αυτό απόλυτα. Θα έλεγα πως είμαι μια εν δυνάμει καλλιτέχνης. Μένει να το αποδείξω στον εαυτό μου πραγματώνοντας όσα θεωρώ πως θα με οδηγήσουν εκεί.
Έχεις ξεχωρίσει κάποια φωτογραφία που να σημαίνει κάτι το ιδιαίτερο για εσένα ή να είναι απλά η πιο αγαπημένη σου ή ακόμη, η καλύτερή σου;
Σ.Σ.:Δεν μπορώ να ξεχωρίσω στη δουλειά μου φωτογραφίες πιο αγαπημένες ή πιο ιδιαίτερες. Μπορώ να ξεχωρίσω θεματικές που έχουν μεγαλύτερη επίδραση σε μένα. Όπως η υποβρύχια φωτογραφία που ξεκίνησα το 2011 και με μάγεψε λόγω και της αγάπης μου για τη θάλασσα και η conceptual φωτογραφία που μου δίνει μεγαλύτερο πεδίο έκφρασης.
 |
| Πατήστε πάνω στις φωτογραφίες για να ανοίξουν στην οθόνη σας [light box] |
 |
| Την ανάρτηση στόλισαν φωτογραφίες από τα άλμπουμ: all over the place..., conceptual 1, conceptual 2, urban, see the sea, silhouettes, portraits, soul, shadesofmist, κ.α. |
Αν σας άρεσε η ματιά της, αν σας μάγεψε η δουλειά της και θέλετε να τη γνωρίσετε ή να δείτε και να μάθετε περισσότερα από εκείνη... βρείτε την στο facebook πατώντας ΕΔΩ.
