Ο Κωνσταντίνος Ηλιόπουλος αυτοσυστήνεται ως Κτήνος.Δημιουργεί ως ποιητής.
Μου παραχωρεί το δικαίωμα να αρπάξω στίχους και στιγμές του και να στολίσω τις σελίδες μου. Αναζητώ δικά του πράγματα, ανιχνεύω τη δημιουργική του στιγμή, ψάχνω στις κοινοποιήσεις του και κρατώ ένα μικρό μόνο κομμάτι από τον πλούτο του. Μπερδεύω την ποίησή του με τις φωτογραφίες του -ή μήπως όχι;- και ξαναφτιάχνω το παζλ. Ό,τι βλέπεις είναι δικό του. Ένα μικρό -το ελάχιστο- του σύμπαντός του. Αν σου/δεν σου αρκεί για να τον ανακαλύψεις, ψάξε και εδώ.
Mου απαντάει τόσο άμεσα και άνετα που σκέφτομαι ότι όλα τα έχει κτήμα του από καιρό. Τώρα πια, είναι πολύ εύκολο να αποδώσει με λόγια τις σκέψεις του, το βίωμά του, τον τρόπο που εκφράζεται.
Με λόγια-φλυαρίες δεν έχει να πει πολλά. Με στίχους-δημιουργίες λέει τα πάντα.
Στους στίχους του, λοιπόν, εκεί που δεν είναι φειδωλός, θα σταθώ. Στον τρόπο που εκείνος διάλεξε για να μιλήσει.
Ήταν παρόν σε μια ποιητική βραδιά, μαζί με άλλους χαρισματικούς με αυτόν τον τρόπο ανθρώπους, για να μοιραστεί με την ανθρωπότητα κάτι από το έργο του. (κι αν σε ενδιαφέρει να μάθεις για τη βραδιά, μπες εδώ)
Γιατί Κτήνος;
Η απάντησή μου θα σε ξαφνιάσει...
Πιστεύω πως η ποίηση και η ζωή, μιας που πράττω και τα δύο σε μέγιστο βαθμό, σε όλες τις αιματηρές εκδηλώσεις, μόνο κτηνωδία θα μπορούσε να ονοματίζεται. Αν ρωτήσεις αν όλο αυτό επιστρέφει στον κάτοχό του, θα πω ναι.
Περισσεύει καθόλου ψυχή μετά την ποίηση;
Η ψυχή δεν σώνεται, ανα διασπάται, επανέρχεται μαχητική και ορμητική
-στην επόμενη καταγραφή της
Πόσα αισθήματα χρωστάς στο ποίημα;
Του χρωστώ όσα μου χάρισε και όσα μου έκλεψε.
Το ποίημα είναι η ροή και το επόμενο η συνέχειά της.
Αν δεν είχες την ποίησή σου, πως θα μπορούσες να εκφραστείς;
Η καθημερινή πράξη μοιάζει ναρκοπέδιο, άρα οι ποιητές βιώνουν πόλεμο και τις ώρες που δεν γράφουν.
Εκείνος που αδιαφορεί για την κατάθεσή σου...
Πιθανόν του 'χω ήδη γυρισμένη την πλάτη, θεωρώ από την άλλη πως το να αρέσεις σε όλους δηλώνει συμβατότητα και το θεωρώ τουλάχιστον ύποπτο.Εκείνος που συντάσσεται με τις λέξεις σου...
Αυτός είναι συνοδοιπόρος, άσχετα αν εντέλει η γραφή είναι μοναχική διαδρομή.
Αν υπήρχε μόνο χαρά, θα έβρισκε ανάσα η ποίηση;
Η ποίηση καταγράφει πόνους και κατακρεουργημένες αλήθειες, το απύθμενο και μαζί το άυλο, η ποίηση κινεί επαναστάσεις, μα και φέρει ίαση όπως έλεγε ο Καβάφης.
Θα μπορούσες να γράφεις σε μια άλλη γλώσσα;
Των αγγέλων και των δαιμόνων που με συντροφεύουν. Η μέσα μου φωνή μιλάει όμως στην ελληνική, την γλώσσα του Ομήρου.
Υπάρχει έργο δικό σου να σε θυμώνει;
Με θυμώνουν όσα δεν τόλμησα να γράψω, όμως το μέλλον ξεχύνεται εμπρός μου έτοιμο.
Υπάρχει έργο σου να σε εκπροσωπεί στο απόλυτο;
Αν με εκπροσώπευε από τώρα δε θα 'χα λόγο να γράψω αύριο...
Πως ξεκίνησες να γράφεις; Ποιο ήταν το πρώτο ερέθισμα;
Θεωρώ πως η ποίηση μέσα μου προϋπήρχε. Το πρώτο ερέθισμα ήταν η ανάγνωση βιβλίων της και μετέπειτα η βαθιά φιλία μου με την Vennis, η οποία με "οδήγησε" ίσως ασυνείδητα.
(Η Vennis, που αναφέρει ο Κωνσταντίνος, είναι η ποιήτρια Vennis Mak, η κατά κόσμον Βενετία Μακρυνώρη.)
Τι θέλεις να προσφέρεις στην ποίησή σου όταν προσθέτεις μια φωτογραφία δίπλα στο έργο σου;
Η ποίηση είναι χίλιες εικόνες, η μία που εγώ προσθέτω είναι απλά ο πυρήνας και το πρωτόλειο ενός από τους στίχους.
Αν είχες μία τελευταία μέρα, τι θα ήθελες να κάνεις;
Η τελευταία μου ημέρα θα ξοδευόταν ίσως σε μια στοχαστική ενασχόληση, του τι έπραξα όλες τις προηγούμενες... Δηλώνω επαρκής και πλήρης από όσα έζησα και ζω.
Νιώθεις ελεύθερος μέσα από την ποίηση;
Νιώθω πως η ελευθερία μου βρήκε τρόπο εκτόνωσης. Τίποτα δεν σε κάνει να βγάλεις από μέσα σου το οτιδήποτε, αν ήδη δεν προϋπήρξε.
Πόσο σημαντική είναι η αγάπη του κόσμου για τον δημιουργό;
Η μία μου πλευρά θα σου έλεγε πως με αφήνει αδιάφορο, το να ποθείς να'σαι αρεστός είναι παγίδα. Η άλλη αποδέχεται τον θαυμασμό και την αγάπη, με ευχαρίστηση.
Νιώθεις να ταξιδεύεις όταν γράφεις;
Τα μεγαλύτερα ταξίδια είναι του νου, που συνεχίζει ακόμη και όταν το ποίημα λήξει.
Από που πηγάζει η έμπνευση;
Η γυναικεία φύση με εμπνέει τόσο στο μεγαλείο της και στην επιλογή μου, μέχρι και να την περάσω στο αιώνιο με τη φαντασία μου και με τους κατακόκκινους, γεμάτους πάθος, στίχους.
Από που η φαντασία;
Η φαντασία είναι γονιδιακής προέλευσης...
Είσαι περήφανος;
Είναι αρσενικός και καθαρόαιμος σε αυτή μου την ταυτότητα.
Πόσο σου αρέσει ή μισείς να μιλάς για το έργο σου;
Επιλέγω να μιλώ ακούγοντας το ένστικτό μου. Οι βουβές στιγμές μου δεν μοιράζονται εύκολα ή αβίαστα.
Είσαι πραγματικά ελεύθερος όταν γράφεις ή όταν μοιράζεσαι;
Η πραγματική ελευθερία βιώνεται και με χιλιάδες άλλους τρόπους, να ανασαίνεις δηλαδή τον αέρα που επέλεξες.
Ένα όνειρό σου...
Χτίζω, δεν επενδύω.
Βάζεις στόχους;
Νύχτες, σάρκες, πάθη, έρωτες και τα γεύομαι.
Υπάρχει η πραγματική ολοκλήρωση μέσα από την τέχνη; Ή μήπως, πάντα κάτι [θα] λείπει;
Θα λείπει αυτό που δεν είπα. Όλοι οι δημιουργοί κρατούν το ύστατο και συνάμα το μέγιστο για τον εαυτό τους.
Υπάρχουν όρια;
Υπάρχουν για να γκρεμίζονται.
Κι αν υπάρχουν, που/ποιο είναι το ύστατο σημείο;
Ο ίδιος ο δημιουργός.
Τι τίτλο θα έβαζες σε αυτήν την κουβέντα;
Η διέγερση ήταν τέχνη μας...Ⓚ
Αύριο είναι...
Η ανάγκη να εκθέσουμε τις αδυναμίες μας στο φως
-είναι Ποίηση......Ⓚ
Χθες είναι...
Θρίαμβος του ενστίκτου …Ⓚ
Σήμερα είναι...
Ρίγος του μη αναστρέψιμου...Ⓚ
Κλείσε αυτήν την την συνέντευξη με κάτι που θέλεις να μοιραστείς.
Ξεχρεώνει η Ψυχή ?
Ζει για να χρωστάει …Ⓚ
Υπογραφή:
[Πρό-στιχος Εκ-ποιητής - Ⓚτήνος]
φύγαμε
