koukidaki: Αν...

Ο Χριστόφορος έχει δίκιο.

Πολλά τα "αν" της ζωής. Πολλοί οι δρόμοι που θα μπορούσαμε ή μπορούμε να πάρουμε. Πολλές οι επιλογές που είχαμε ή έχουμε και θα έχουμε. Και η κάθε μία από τις στιγμιαίες αυτές επιλογές που κάνουμε ή δεν κάνουμε κάτι, είναι αυτονόητο ότι αλλάζει για πάντα την συνέχεια.

Η ζωή δεν είναι γραμμένη κάπου. Την φτιάχνουμε κάθε μέρα με ψήγματα στιγμών, όταν κάνουμε [ή δεν κάνουμε], κάθε που επιλέγουμε [ή προσπερνάμε]. Με την κάθε μικρή απόφαση που παίρνουμε μπορούμε να αλλάξουμε όλη μας τη ζωή.

Αυτή είναι η φιλοσοφία της ταινίας. Και, μάλλον, συμφωνούμε όλοι στην ιδέα του "αν". Αν τότε είχα κάνει αυτό.., αν είχα επιλέξει εκείνο.., αν δεν είχα πάει.., αν δεν είχα κάνει.., αν είχα.. και αν δεν είχα... Πολλές φορές στη ζωή μας έχουμε βάλει αυτό το αν μπροστά προκειμένου να διορθώσουμε τα λάθη, που θα είχαμε αποφύγει αν... Κι άλλες φορές, πάλι βάζουμε το αν για κάθε καλό που μας έχει συμβεί μόνο και μόνο επειδή κάποτε, σε ανύποπτο χρόνο και χώρο, πήραμε μια αυθόρμητη απόφαση να...

Ο Χριστόφορος Παπακαλιάτης αποφάσισε να μας διηγηθεί δύο ιστορίες μέσα από το "Αν...". Την ιστορία του Δημήτρη, που αποφασίζει να βγει από το σπίτι του εκείνο το βράδυ με αποτέλεσμα να την γνωρίσει και την ιστορία του Δημήτρη που αποφασίζει να μη βγει από το σπίτι του εκείνο το βράδυ και δεν γνωρίζει την Χριστίνα. Στην πρώτη ιστορία, ο Δημήτρης θα βιώσει τις δυσκολίες της ζωής, κάθε απρόοπτο και κάθε στραβό έχοντας στο πλευρό του εκείνη. Στη δεύτερη, θα βιώσει τα απρόοπτα και δύσκολα της ζωής μόνος.... ενώ σε ένα στούντιο βρίσκεται ένα ηλικιωμένο ζευγάρι που διηγείται κομμάτια από τον κοινό του βίο, εμπειρίες από τη ζωή που είχαν μαζί και τα αισθήματα που κρατά ο ένας για τον άλλο.

Δύο διαφορετικές ιστορίες που έχουν κοινή αρχή την ίδια χρονική στιγμή στη ζωή εκείνου και τους ίδιους πρωταγωνιστές σε αλλιώτικους ρόλους.

Καθώς η ώρα περνά και οι ιστορίες ξετυλίγουν τη συνέχειά τους μπροστά μου, σκέφτομαι αυτόματα ποια είναι η αγαπημένη μου. Έτσι έχει φτιάξει την ταινία του ο Χριστόφορος.

Μέχρι, τη στιγμή που αντιστρέφονται οι πόλοι και με οδηγεί εκείνος στην άλλη εκδοχή της.

Βέβαια, ίσως, οι πόλοι να μην αντιστράφηκαν ποτέ και ίσως, οι δύο ιστορίες να είναι τελικά μία ιστορία και ένα ταξίδι, από διαφορετικό δρόμο.

Αναγνωρίσιμο το ύφος του σκηνοθέτη και συγγραφέα. Το στιλ του. Ο Χριστόφορος δεν έκανε κάτι άλλο. Έκανε εκείνο που ξέρει να κάνει. Η ταινία έχει το βλέμμα, την αισθητική, τη χροιά και την εικόνα του. Ο χρόνος κυλά αρμονικά στις ιστορίες, με όμορφες εναλλαγές από το ένα "αν" στο άλλο, χωρίς να κουράζει ή να μπερδεύει. Η μουσική, απλά, μαγική! Όπως κάθε φορά, έτσι και τώρα, έχει κάνει την τέλεια επιλογή για να ντύσει το έργο του, με αποκορύφωμα το soundtrack με την καταπληκτική μουσική και φωνή της Δήμητρας Γαλάνη.

Όμορφοι συμβολισμοί στολίζουν το φιλμ. Για την Ελλάδα που αλλάζει, για τον κόσμο που αλλάζει, για τη μοναξιά, για τις σχέσεις, για την οπτική, για τη ζωή. Η Αθήνα του τότε και η Αθήνα του σήμερα συγκρούνονται αρμονικά, καθώς όλα είναι πια αλλιώς, όμως και όλα είναι τόσο ίδια. Οι ίδιες εικόνες και οι ίδιες μουσικές συνδέουν τις δύο Αθήνες. Η Αθήνα του ηλικιωμένου ζευγαριού και η Αθήνα του νέου ζευγαριού μοιάζουν τόσο πολύ, παρά τα χρόνια που τις χωρίζουν. Εξάλλου, ο έρωτας είναι πάντα ο ίδιος.

Οι σκηνές που δε θα ξεχάσω: Μια Αθήνα άδεια και έρημη γεμίζει από τον έρωτα δύο νέων ανθρώπων υπό τις νότες του Blue Jeans της Lana Del Rey και τον ίδιο ήρωα σε μια άλλη διάσταση να ακούει τον Χρόνη Μίσσιο που διαβάζει τον εαυτό του: «Οργανωμένες ανθρώπινες σχέσεις. Μα αφού είναι οργανωμένες, πώς είναι σχέσεις;».

Η Μαρίνα Καλογήρου υποδύεται την Χριστίνα στο πλευρό του Παπακαλιάτη, ενώ το αντίστοιχο ζευγάρι μιας άλλης εποχής φέρνουν στις οθόνες οι: Μάρω Κοντού και Γιώργος Κωνσταντίνου [το κλασικό ζευγάρι του Ελληνικού Κινηματογράφου, ο Αντωνάκης και η Ελενίτσα]. Η συμμετοχή της Θέμις Μπαζάκα [στο ρόλο της μάνας] προσθέτει στο φιλμ. Επίσης καλή, ως μοιραία γυναίκα, η Μαρία Σολωμού και ο Φάνης Μουρατίδης ως "απατημένος" σύζυγος. Ο Βασίλης Χαραλαμπόπουλος είναι ο ερωτευμένος οδηγός και ο Τάκης Σπυριδάκης, ο μπάρμαν. Το καστ συμπληρώνουν οι: Τάσος Ιορδανίδης [ως Γιάννης] και Ακύλας Καραζήσης [ως παραγωγός].

Μουσική: Δήμητρα Γαλάνη

Στίχοι: Παρασκευάς Καρασούλης

Αν μια στιγμή μπορεί

να τ΄αλλάξει όλα

μ΄ ένα βλέμμα, μ΄ένα φιλί

Αν μια λέξη αρκεί

απ τα δυο σου χείλη

το φως να ντυθεί

Μέσα μου σε ζούσα

Να σε βρω αργούσα

κι έτσι αργούσε κι η ζωή.

Τα μικρά μετρούσα μα ήρθες εσύ