 |
Η Άννα Βαγενά μας χρωστούσε αυτήν την παράσταση.
Πάει καιρός από την τελευταία φορά που ως Βαγγελίτσα αλώνιζε το θεατρικό σανίδι και χάριζε άφθονο γέλιο. Μετά από τόσα χρόνια, λοιπόν, επιστρέφει για να μας ξαναφτιάξει τη διάθεση. Τόσο η Βαγγελίτσα, όσο και η ίδια η Άννα, αναλαμβάνουν να σχολιάσουν την σύγχρονη πραγματικότητα με τον δικό τους μοναδικό τρόπο.
Μπρίο και τσαχπινιά επί σκηνής και γέλιο αβίαστο. Καλή ευκαιρία να γελάσεις με τα "χάλια" μας.
Και να προβληματιστείς, όμως.
Η Άννα δίνει ρέστα σε δύο πολύ δυνατά κομμάτια της σπονδυλωτής αυτής επιθεώρησης, όταν σοβαρεύει αυστηρά και στρέφει το βλέμμα της πάνω μας, για να μας πετάξει κατάμουτρα την αλήθεια για το σήμερα που βιώνουμε και όσα έχουμε κατά καιρούς ξεχάσει [και όχι χάσει] από την όμορφη χώρα μας.
Στο πρόγραμμα μας πληροφορούν ότι... προς το παρόν η σειρά που έχουν τα νούμερα είναι αυτή που γράφουνε και αυτή που βλέπουμε, αλλά σε λίγο καιρό μπορεί άλλα να γράφουνε και άλλα να βλέπουμε!
Ε,ναι. Η επιθεώρηση ως είδος θεατρικό [και άκρως Ελληνικό] οφείλει να συμβαδίζει με την τρέχουσα επικαιρότητα. Πάντως, στη δική μου επίσκεψη, παρακολούθησα εκείνα που έγραφε το πρόγραμμα.
Η επιθεώρηση ως είδος είναι από τα αγαπημένα των Ελλήνων και προσελκύει, εκτός από τους καθαρά θεατρόφιλους, ποικίλες ηλικίες και προσωπικότητες. Ο χώρος του "Μεταξουργείου" θυμίζει παλαιάς κοπής σκηνή με εκείνα τα υπέροχα φαρδιά σανίδια, τις βαριές κουρτίνες και την κλασική αυλαία. Κρατάει το χρώμα και το άρωμα μιας άλλης εποχής και γοητείας. Αυτήν την αίσθηση τη μεγεθύνει το καφέ στην απέναντι πόρτα, όπου δεσπόζει ένα πιάνο και πολλές πολλές φωτογραφίες από δουλειές αυτού του τόσο σημαντικού καλλιτεχνικού ζευγαριού [Βαγενά, Κηλαηδόνης].
Εκείνη, στο κύριο άρθρο του προγράμματος, γράφει μερικές σκέψεις:
"Δικαίωμα στην αισιοδοξία.
Σε δύσκολες στιγμές προσωπικές, οικογενειακές ή εθνικές το καταφύγιό μου ήταν πάντα η σκηνή -η σκηνή του θεάτρου- αυτή με έσωσε τόσες φορές και σ'αυτήν καταφεύγω και τώρα.
Και μάλιστα ανεβάζω επιθεώρηση μετά από 20 σχεδόν χρόνια. Αν όχι τώρα επιθεώρηση τότε πότε -αν όχι τώρα που όλα γύρω μας βράζουν, που οι λαϊκές τάξεις της χώρας μας δέχονται μια επίθεση άνευ προηγουμένου, που η πατρίδα μας βουλιάζει ξεπουλημένη από όλους αυτούς τους αλήτες που υποτίθεται ότι την κυβερνούσαν τόσα χρόνια και είτε ανίκανοι ήταν είτε κλέφτες και αρπακτικά. Επιθεώρηση λοιπόν για να τα πούμε έξω από τα δόντια, για να γελάσουμε, να ξεχαστούμε λίγο και γιατί όχι να δακρύσουμε κάποια στιγμή για το χάλι μας."
 |
| Όμορφη προσθήκη στο πρόγραμμα της παράστασης αυτό το απόσπασμα |
