koukidaki: Αθηνά. Ευτυχώς που δεν γεννήθηκα όμορφη...

Κατά καιρούς έχω εισπράξει μεγάλη συμπάθεια από ανθρώπους που θαυμάζω μέσα από τα έργα τους.

Σε μια εποχή που τα πάντα μεταφράζονται ή αντιστοιχούν σε χρήμα ή δόξα, είναι πάντα κάπως φιλόδοξο να θέλεις να πάρεις μερικές λέξεις από τον ίδιο το δημιουργό, όταν έχεις ένα καινούργιο -ακόμα- ιστότοπο με την ανάλογη επισκεψημότητα. Από την άλλη, όλοι έχουμε πολλές δουλειές, όλοι αγωνιζόμαστε καθημερινά, όλοι προσπαθούμε να αντεπεξέλθουμε με πολλές ώρες εργασίας και αγώνα. Οι ελεύθερες ώρες του σύγχρονου ανθρώπου πολύ περιορισμένες και τα άγχη πολλά. Έτσι, κάπου μέσα σε όλο αυτόν τον κυκεώνα, είναι κάπως δυσκίνητο το όραμα και με δεδομένη τη νεότητα αυτής της σελίδας ή της μικρής δημοτικότητας που προσφέρει, δεν υπάρχει το μεγάλο κίνητρο για κάποιον δημιουργό ώστε να μου χαρίσει στιγμές από τον ελεύθερο χρόνο του.

Ο Κώστας Καρακάσης δεν είναι απλά ο συγγραφέας μιας μεγάλης επιτυχίας ή μιας σειράς επιτυχιών. Το βιβλίο του, Αθηνά, είναι από τα πρώτα σε πωλήσεις βιβλία στην Ελλάδα και με μια διαχρονικότητα -13 χρόνια πια- που θα τη ζήλευαν οι μεγαλύτεροι δημιουργοί του κόσμου. Δε θα σταθώ στα βραβεία που πήρε σαν συγγραφέας, ούτε στα αμέτρητα αντίτυπα που πουλήθηκαν όλα αυτά τα χρόνια [και συνεχίζουν], μα ούτε καν στις κριτικές που έλαβε από σημαντικούς ανθρώπους των γραμμάτων και των τεχνών. Είναι γνωστό, ότι δεν κάνω παρουσιάσεις μέσα από τις σελίδες μου [ανθρώπων ή έργων].

Γράφω μόνο τις εντυπώσεις μου και διανθίζω τα κείμενά μου με μερικές κουβέντες των δημιουργών όπου και όποτε είναι αυτό δυνατό. Εξάλλου, το να γνωρίσεις έναν άνθρωπο ή το έργο του όταν έχει εκτεθεί δημόσια είναι εύκολο. Μια αναζήτηση στο διαδίκτυο και άπαντα εμπρός σου.

Αυτό που εισέπραξα από τον Κώστα Καρακάση είναι μια τεράστια αγκαλιά και απέραντη αγάπη. Ο Καρακάσης είναι ένας γλυκός, ευγενικός και τόσο προσιτός άνθρωπος, παρά τις τεράστιες επιτυχίες του. Η επιτυχία δε χάλασε τον αυθόρμητο χαρακτήρα του, την απλότητά του. Η Ελληνική Λογοτεχνία του οφείλει για το έργο του κι εγώ για το μάθημα ζωής που μου δίνει με την αμεσότητα και τη σεμνότητα που τον χαρακτηρίζουν.

Κύριε Καρακάση...

Πώς είναι ο κόσμος από την κορυφή;

[Και μόνο να καταφέρει κανείς να κρατήσει τον αναγνώστη μέχρι το τέλος σε ένα βιβλίο με περισσότερες από 700 πυκνογραμμένες σελίδες είναι επιτυχία. Πόσο, μάλλον, όταν το βιβλίο αυτό μετρά δεκάδες ανατυπώσεις και εκατοντάδες χιλιάδες αντίτυπα. Όμως, οι ανατυπώσεις ενός βιβλίου και οι επανεκδόσεις του είναι εμπορικοί όροι και δεν αποτελούν ένδειξη της πραγματικής αξίας ή του αριθμού των αναγνωστών του -παρόλο που με πιάνει ίλιγγος με το ύψος των αριθμών. Τα νούμερα είναι τεράστια και φαντάζομαι την χαρά που προσφέρουν σε έναν συγγραφέα τέτοια μεγέθη.]

Κ.Κ.: Δυστυχώς τα χρόνια μου δεν μου επιτρέπουν αναρριχήσεις, οπότε -αν και θα το ήθελα- δεν ανέβηκα ούτε στην κορυφή του Ολύμπου ούτε στο Έβερεστ, και έτσι μετά λύπης μου σας λέω πως δεν γνωρίζω "πως είναι ο κόσμος από την κορυφή"!

Τώρα, αναμφίβολα, όταν ένα βιβλίο σαν την "Αθηνά" κάνει τις πωλήσεις που έχει κάνει μέχρι σήμερα και εξακολουθεί να κάνει -φαινόμενο για ελληνικό βιβλίο να είναι μπεστ σέλλερ για δέκα ολόκληρα χρόνια- είναι μια πολύ μεγάλη ικανοποίηση για τον συγγραφέα. Το γεγονός ότι το πνευματικό του έργο έφτασε σε τόσες χιλιάδες καρδιές, γέμισε συγκίνηση και χαρά, έδωσε θάρρος και δύναμη σε άλλους να μιμηθούν το παράδειγμα της ηρωίδας και ένα σωρό άλλα, είναι μια τεράστια ηθική ικανοποίηση για τον δημιουργό. Βεβαίως υπάρχουν και άλλες παράμετροι που αφορούν ένα Λογοτεχνικό έργο, αλλά δεν είναι του παρόντος να τις αναφέρουμε.

Γνωρίζω άλλους συγγραφείς που δεν έχουν γνωρίσει ούτε το ένα δέκατο της αποδοχής του κοινού που έχετε βιώσει εσείς, που δεν μετρούν πάνω από δυο-τρεις ανατυπώσεις ή μερικές χιλιάδες αντίτυπα, αλλά, [θεωρώντας εαυτούς σπουδαίους;], αρνούνται να μιλήσουν σε ιστότοπους. Είναι εξαιρετικά επιλεκτικοί και δυσπρόσβατοι. Εσείς, από την άλλη, δεν έχετε καμία αναστολή. Ανταποκριθήκατε άμεσα στην πρόσκλησή μου και με χαρά.

Κ.Κ.: Ευτύχησα να ξεκινήσω την ενασχόλησή μου με την Λογοτεχνία στα 65 μου χρόνια, οπότε -θεωρητικά τουλάχιστον- ήμουν σε μια ηλικία όπου δεν μου επιτρεπόταν να περπατώ δίπλα ή έστω κοντά σε βάλτους με καλάμια! Αυτό με προφύλαξε από κάθε ματαιοδοξία ή αλαζονεία να θεωρώ τον εαυτό μου σαν άλλος Λουδοβίκος με το περίφημο L' Etat c'est Moi... "Το Κράτος είμαι Εγώ". Έτσι δεν γνωρίζω ούτε κατανοώ την όποια "αποφυγή" άλλων συγγραφέων να συμμετάσχουν στο αίτημα ακόμα και ενός μόνο ανθρώπου να μιλήσει για το έργο του. Αντίθετα πιστεύω πως έχει υποχρέωση να απαντά, ακόμα και σε έναν αναγνώστη που μπορεί να έχει αρνητική κρίση για το έργο του. Είμαι ο μόνος που έχω ανεβάσει στην ιστοσελίδα μου, ακόμα και δυσάρεστες κρίσεις αναγνωστών, απλά και μόνο από σεβασμό απέναντι τους και στις απόψεις τους.

Το βιβλίο σας με έκανε να αγαπήσω την Κεφαλλονιά. Ένα νησί που δεν είχα επισκεφτεί προτού το διαβάσω. Επίσης, με έκανε να αναζητήσω την ιστορία του νησιού, τα αρχοντικά του, τα μέρη που έζησε η ηρωίδα σας. Πιστεύω ότι σας χρωστάει αυτό το νησί.

Κ.Κ.: Μάλλον εγώ χρωστάω στην Κεφαλλονιά, μιας και η Αθηνά ήταν η πραγματική μου γιαγιά από την μητέρα μου, οπότε όπως καταλαβαίνετε εγώ της είμαι υπόχρεος για δέκα ζωές!

Κάπου διάβασα ότι θα γράψετε τη συνέχεια της ιστορίας της Αθηνάς. Βέβαια, η ηρωίδα σας είναι ήδη αρκετά μεγάλη στο σημείο που κλείνει το πρώτο βιβλίο, οπότε, φαντάζομαι ότι το επόμενο θα αφορά τη συνέχεια της οικογένειας;

Κ.Κ.: Η συνέχεια της "Αθηνάς" είναι το υπόλοιπο του βίου της μέχρι το βιολογικό της τέλος, αλλά ταυτόχρονα αναφέρεται βεβαίως και σε πολλά σημαντικά στοιχεία που δεν "χώρεσαν" στον πρώτο τόμο και θα είναι εξ' ίσου μεγάλο.

Με τους αναγνώστες σας και θαυμαστές σας είστε σε καθημερινή επαφή μέσα από τα κοινωνικά δίκτυα. Τι προσφέρουν τα κοινωνικά δίκτυα στο σύγχρονο άνθρωπο;

Κ.Κ.: Για εσάς τους νέους, ο ηλεκτρονικός αυτός κόσμος είναι κάτι "φυσικό" με την εποχή σας. Για εμάς, είναι -δύσκολος βέβαια να τον παρακολουθήσουμε- αλλά παραμένει κάτι μαγικό που μας κάνει να νοιώθουμε λίγο πολύ σαν τους πιτσιρικάδες μπροστά στις οθόνες με τα διάφορα παιχνίδια. Από την άλλη όμως, μας δίνει την δυνατότητα της επικοινωνίας με χιλιάδες ανθρώπους που άλλως θα ήταν αδύνατο να έρθουμε σε οποιαδήποτε επαφή, να ανταλλάξουμε απόψεις και ιδέες και όσο να θέλουν να λένε ότι το Ιντερνετ είναι "απρόσωπο" και ψυχρό, εν τούτοις παραμένει ένα τεράστιο κανάλι όπου χωράει εκατομμύρια ανθρώπους και που σίγουρα άλλαξε την μορφή του σύγχρονου κόσμου. Και παρά τις γκρίνιες, παρά τις όποιες εκτροπές που συμβαίνουν από ορισμένους νοσηρά άρρωστους, παραμένει μια παγκόσμια γέφυρα που ενώνει τους ανθρώπους σε όλα τα επίπεδα.

Έντυπο βιβλίο ή ηλεκτρονικό βιβλίο;

Κ.Κ.: Εδώ θα μου επιτρέψετε να επιμείνω -το έχω ξαναπεί άλλωστε- στο έντυπο βιβλίο. Μπορεί να ακούγεται "συντηρητικό" και απαρχαιωμένο, αλλά ας μου το συγχωρήσετε εσείς οι νέοι. Μεγάλωσα σε μια εποχή όπου δραχμή την δραχμή μαζεύαμε την αξία ενός βιβλίου για να το βάλουμε στην μικρή μας βιβλιοθήκη, να το βλέπουμε σαν ένα αναντικατάστατο μικρό θησαυρό της πνευματικής μας προόδου, και όποτε το παίρναμε ξανά στα χέρια να το ξεφυλλίσουμε και πάλι έμοιαζε σαν ένα μωρό που μόλις γεννήθηκε και μας έδινε την άφατη χαρά της πνευματικής ευτυχίας. Αλλά ο κόσμος προχωράει, εγώ έζησα ήδη δύο αιώνες οπότε το μέλλον είναι δικό σας...

Ας μιλήσουμε για το βιβλίο...

Από την πρώτη σελίδα ο συγγραφέας μας ενημερώνει ότι πρόκειται για πραγματική ιστορία. Αληθινά γεγονότα!

Με μια τόσο δα μικρή φρασούλα έχει ήδη κερδίσει την προσοχή μου.

Η ιστορία της Αθηνάς.

Η ζωή της.

Κάποτε, ο Καρακάσης, αποφασίζει να ενώσει τα κομμάτια, τις σκόρπιες ιστορίες, τις σκόρπιες αναμνήσεις και να φτιάξει αυτό που έχουμε σήμερα στα χέρια μας.

Η Αθηνά γεννήθηκε αρχόντισσα στην Κεφαλλονιά, ταξίδεψε και γνώρισε σημαντικούς ανθρώπους, έζησε μια συγκλονιστική, μοναδική ζωή. Από τη Βενετία μέχρι την Αγία Πετρούπολη. Από το Παρίσι ως την Αλεξάνδρεια. Ένιωσε τον πόνο σε όλο του το μεγαλείο, την υπέρτατη δυστυχία και αδικία, πάλεψε για εκείνη, για την οικογένειά της, πάλεψε για τη ζωή. Αλλά, βίωσε και την απόλυτη ευτυχία και χαρά. Νίκησε στις μάχες της ζωής της με όπλο την εξυπνάδα του νου και τα διαμάντια της ψυχής της.

Με ταξίδεψε και μου έδωσε δύναμη. Δύναμη για να παλέψω στη ζωή. Και τόλμη. Γιατί μόνο εκείνοι που τολμούν, που παίρνουν το ρίσκο έχουν πιθανότητα να κερδίσουν.

Και, δε πειράζει αν ο δρόμος δεν είναι πάντα εύκολος. Το ταξίδι αξίζει όλες τις ταλαιπωρίες.