.jpg)
Το κοράκι είναι μια ταινία για τον Έντγκαρ Άλαν Πόε, βασισμένη στα έργα του και στην αισθητική του.
Ο Τζον Κιούζακ είναι ο Πόε. Ένας τρελά ερωτευμένος νέος αλλά αρκετά φτωχός, που έχει να αντιμετωπίσει την άρνηση της οικογένειας της καλής του, τον αυστηρό πατέρα που δεν επιτρέπει αυτήν την ένωση σε καμία περίπτωση.
Οι δύο άντρες θα αναγκαστούν να συνεργαστούν μεταξύ τους και με την αστυνομία όταν ο δολοφόνος που κυκλοφορεί ανάμεσά τους στρέφεται ενάντια στην Έμιλι.
Ο σκοτεινός αυτός τύπος δολοφονεί μετά από βασανισμό τα θύματά του ενώ έχει "αντιγράψει" από τα δημοσιευμένα έργα του Πόε.
Μυστήριο και περίεργοι φόνοι.
Το 1845 -αν θυμάμαι σωστά- η εποχή ήταν από μόνη της αρκετά περίεργη και σκοτεινή. Τα μέσα που διαθέτει η αστυνομία για να ερευνήσει κάτι τέτοιο είναι τελείως πρωτόγονα. Δύσκολοι καιροί και επικίνδυνα μυαλά.
Αυτές οι γραμμές αρκούν για να περιγράψουν την ταινία.
Δεν πρόκειται για αριστούργημα, ούτε και για πατάτα. Η ομάδα που έφτιαξε το φιλμ έκανε σωστή δουλειά. Ωραία σκηνικά, κοστούμια, ατμόσφαιρα, διάλογοι.
Ο Κιούζακ είναι ο Κιούζακ που όλοι ξέρουμε.
Πέρα από αυτά όμως δεν είδα κάτι που να με ενθουσιάσει, που να με καθηλώσει και να με συνεπάρει. Να με φοβίσει ή να αναστατώσει τις αισθήσεις. Η ταινία κύλησε χαλαρά και χωρίς να έχω αγωνία για την τύχη της κοπέλας. Αυτό σημαίνει ότι κάτι δε πήγε έτσι όπως θα το ήθελαν ή έτσι όπως θα έπρεπε και είχαν φανταστεί.
Έχει το χρώμα του Πόε αλλά δεν έχει την αστυνομική ατμόσφαιρα της Άγκαθα. Επίσης, μου άφησε κενά, ερωτήματα που έμειναν αναπάντητα στο τέλος.
