Ο Γκίμπσον ξανασυναντιέται στα πλατό με τον σκηνοθέτη του Braveheart, μόνο που τώρα δεν θα υποδυθεί τον "καλό ήρωα".
Ο καινούργιος του ρόλος είναι ένας τύπος μεγάλης ευφυίας, διορατικός και καθ'όλα παράνομος. Η καινούργια του ταινία μας βάζει μέσα σε μια φυλακή του Μεξικό που καθόλου δε μοιάζει με την εικόνα που έχουμε στο κεφάλι μας όταν ακούμε τη λέξη φυλακή. Μια μικρή πολιτεία έχει αναπτυχθεί πίσω από τους τοίχους που τη χωρίζουν από τον υπόλοιπο κόσμο. Μια κοινωνία με δικούς της κανόνες. Το χρώμα αυτής της φυλακής, που ο Μελ οδηγείται μετά τη σύλληψή του, αφού, καθώς φαίνεται έχει κλέψει ένα αρκετά μεγάλο χρηματικό ποσό, είναι τόσο διαφορετικό για τον ήρωα που προσπαθεί να καταλάβει τους νέους κανόνες και να ενσωματωθεί μέσα της για να επιβιώσει.
Μπορεί να ακούγεται αρκετά βαρετό, αλλά, η ταινία προσφέρει δράση. Βέβαια, οι υπερβολές και οι αμερικανιές δε λείπουν, και κακώς κατά τη γνώμη μου, γιατί θα μπορούσαν να φτιάξουν μια άρτια και αρκετά ενδιαφέρουσα ταινία αν είχαν κρατήσει πιο ποιοτικές δομές και το -έτσι κι αλλιώς- έξυπνο σενάριο.
Η καλύτερη στιγμή της είναι ο Μελ και το "πλάνο εξόδου" που καταστρώνει το έξυπνο μυαλό του.
Η χειρότερη στιγμή είναι η ατάκα "Put it back" καθώς, εκείνη τη στιγμή, μου πέρασε την εντύπωση ότι βλέπω κωμωδία.
