Τώρα, μπορείτε να συνεχίσετε την ανάγνωση. Ο καλλιτέχνης πίσω από τη διασκευή που ακούτε μου έκανε την τιμή να μου αφιερώσει λίγο από τον χρόνο του και μερικές στιγμές από την πολύβουη ημέρα του. Και εδώ είναι το αποτέλεσμα.
Η μουσική δεν είναι η δουλειά του. Είναι η μεγάλη του αγάπη. Είναι η εσωτερική του έκφραση. Ή καλύτερα, η εξωτερίκευση του εσωτερικού του κόσμου. Μιλάει με τις νότες και τις μελωδίες του όπως ο ποιητής με τις λέξεις του. Λατρεύει το πιάνο του, αν και έχει διδαχθεί περισσότερα όργανα. Και όταν αποφασίζει να ασχοληθεί μαζί του, έχει τον τρόπο να γλυκαίνει κάθε πόνο με τα χέρια του, να γεμίζει τον αέρα με αισθήματα, με γεύσεις, με χρώματα, να μιλάει με μουσικές και αρμονίες, να αγγίζει ψυχές.
Στο χρόνο που μου αφιέρωσε μιλήσαμε σχετικά με την μουσική. Με τη γενικότερη έννοια, αλλά και την δική του.
Μ.Ρ.: Μουσική είναι κάθε σκέψη ή συναίσθημα που σε αγγίζει, που μέσα από την ψυχή σου σε οδηγεί σε μελωδίες αυθόρμητα και ανεπιτήδευτα.
Τι μπορεί να γίνει έμπνευση;
Μ.Ρ.: Μια όμορφη ή δύσκολη στιγμή, ένα βλέμμα, ένα τοπίο, μια ανάσα, ένα πρόσωπο, μια διήγηση... όλα αυτά μαζί ή το καθένα ξεχωριστά μπορούν να γίνουν πηγή έμπνευσης.
Τι κουβαλάει η μουσική από εσένα;
Μ.Ρ.: Κάθε καλλιτέχνης, θεωρώ, ότι έχει ένα προσωπικό style το οποίο φανερώνει πολλές φορές τον ψυχικό του κόσμο. Το δικό μου κουβαλάει συναισθήματα διαφόρων στιγμών και καταστάσεων, όπως τα βιώνω ή όπως νιώθω ότι τα βιώνουν άλλοι δίπλα μου πολλές φορές.
Τι θα ήθελες να κάνεις σε σχέση με τη μουσική;
Μ.Ρ.: Θα ήθελα να μπορώ να δημιουργώ πάντα όμορφα και έντονα συναισθήματα στους ανθρώπους που με ακούνε ανεξάρτητα ποια σχέση έχουν με τη μουσική, ή ποια είδη έχουν συνηθίσει ν'ακούν.
Ποια είναι η καλύτερη στιγμή της δημιουργίας;
Μ.Ρ.: Η καλύτερη στιγμή είναι ίσως μια αυθόρμητη καθημερινή στιγμή, που μπορεί το βλέμμα μου να φεύγει σ'ένα χαμένο ορίζοντα και να επιστρέφει αφού η μελωδία έχει πια γεννηθεί μέσα μου...
Ποιο είναι το πρώτο πράγμα που σκέφτεσαι όταν ακούς τη λέξη...
όνειρο;
Μ.Ρ.: Φόβους και επιθυμίες για το μέλλον...
θάλασσα;
Μ.Ρ.: Την ανάγκη για ταξίδι, χαλάρωση με όμορφες μελωδίες.
έρωτας;
Μ.Ρ.: Την έλξη και το συναίσθημα που κυριαρχεί μεταξύ των ανθρώπων που νιώθουν ότι είναι έτοιμοι να κάνουν τα πάντα γι' αυτό.
μέτρο;
Μ.Ρ.: Η αίσθηση του κανόνα, του ρυθμού που σε κρατάει και δεν σε αφήνει ν' αποκλίνεις.
άμετρο;
Μ.Ρ.: Η λογική της δημιουργικής παρέκκλισης, είτε πρόκειται για ποίηση, είτε για μουσική σύνθεση. Είναι θα έλεγα το απαραίτητο συστατικό της απρόβλεπτης εξέλιξης που ξεσηκώνει.
άπειρο;
Μ.Ρ.: Ο χαμένος ορίζοντας που σου υπενθυμίζει την ματαιοδοξία για το κυνήγι ασήμαντων πραγμάτων στη ζωή και η έλλειψη της ουσιαστικής και πνευματικής επάρκειας που κυριαρχεί σήμερα.
ζωή;
Μ.Ρ.: Ένα θείο δώρο με ημερομηνία λήξης...
πόλεμος;
Μ.Ρ.: Το χειρότερο σενάριο για κάθε γενιά που όμως, πρέπει να βγαίνει δυνατή μέσα από κάθε ιδιαίτερες περιστάσεις και συνθήκες.
πλανήτης;
Μ.Ρ.: Προς το παρόν οφείλουμε να πατάμε στην Γη και να κυνηγήσουμε εδώ τ' όνειρό μας. Ίσως στο μέλλον να έχει κάποιος τη δυνατότητα να μεταναστεύει διαπλανητικά ή να γράφει μουσική η οποία μέσω της ηχούς του σύμπαντος θ' ακούγεται και σε άλλους πλανήτες, εξημερώνοντας τα... εξωγήινα ήθη.
ψυχή;
Μ.Ρ.: Το άπειρο, άβατο αλλά και πεπερασμένο πολλές φορές της ανθρώπινης ύπαρξης.
πουθενά;
Μ.Ρ.: Η λογική της εξαφάνισης ή της αίσθησης της μοναξιάς.
παντού;
Μ.Ρ.: Η αίσθηση της πληρότητας, ανθρώπων, συναισθημάτων που οδηγούν σε μια πιο αισιόδοξη άποψη για την ζωή.
Πόσο η ζωή επηρεάζει την μουσική;
Μ.Ρ.: Η ζωή είναι ο πυρήνας της μουσικής. Την επηρεάζει και αλληλεπιδρά μαζί της μέσω των φυσικών ήχων -αρχικά- και της έμπνευσης, που οι καταστάσεις αλλά και οι ήχοι σε κάθε γωνιά του πλανήτη δημιουργούν σε όλους τους καλλιτέχνες και μη θα έλεγα.
Πόσο η μουσική επηρεάζει τη ζωή;
Μ.Ρ.: Η μουσική είναι η ίδια η ζωή. Ίσως να δημιουργεί τα γεγονότα και να τα προεξοφλεί... είναι η απέραντη προσδοκία για το αύριο, καλό ή κακό, μέτριο, αισιόδοξο ή καταστροφικό.
Τι σχέδια έχεις για το μέλλον; Ποιο όνειρό σου οφείλεις να πραγματοποιήσεις;
Μ.Ρ.: Τα σχέδια πολλές φορές φοβάσαι να τα εξωτερικεύσεις υπό τον φόβο της αποτυχίας, της κριτικής ή της κατάρρευσης. Σίγουρα έχω στόχους, δεν ζω μόνο για το σήμερα χωρίς να υπάρχει αύριο. Ο βασικός μου στόχος είναι να βελτιώνομαι συνολικά ως άνθρωπος, αλλά και ως καλλιτέχνης. Να δημιουργώ όλο και καλύτερες μελωδίες μέσα από νέες καταστάσεις, ίσως και με καινούργιες τεχνικές. Δεν συμβιβάζομαι με το μέτριο αναγνωρίζοντας όμως και την υποκειμενικότητα της κρίσης, ιδίως σε μια μουσική δημιουργία.
Στο μυαλό μου η μουσική είναι μέτρο, είναι αριθμοί. Συμφωνείς;
Μ.Ρ.: Η μουσική είναι αρμονία ή ασυμμετρία που καθοδηγείται και συνδέεται με όλες τις επιστήμες. Είναι ταυτόχρονα μαθηματικά, φυσική, λογοτεχνία και στο βάθος φιλοσοφία. Αποτελεί ένα σύστημα αξιών που αποτυπώνεται σ' ένα μουσικό όργανο, όπως είναι το πιάνο για εμένα.
Αν δεν εκφραζόσουν καλλιτεχνικά με τη μουσική σου... με τι;
Μ.Ρ.: Έχω αγάπη για την γνώση και τις επιστήμες γενικότερα, αλλά πάντα είχα μια ιδιαίτερη σχέση με την τέχνη... δεν μπορώ να προσδιορίσω το γιατί και κανείς ποτέ δεν με κέντρισε να απαντήσω σε συγκεκριμένα ερωτήματα. Όμως η διαδικασία της εσωτερικής αναζήτησης, της ενδοσκόπησης, εν γένει, βοηθάει τα μέγιστα έναν δημιουργό. Δεν μπορώ, γενικά, να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς την μουσική και χωρίς την ανάγκη να συνθέτω.
Πιστεύω ότι δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην έχει αγαπήσει μία τουλάχιστον μελωδία. Γιατί ο άνθρωπος έχει ανάγκη την μουσική;
Μ.Ρ.: Ο κάθε άνθρωπος έχει ανάγκη κάποιες αξίες και να πιστεύει σε όμορφα και ανώτερα συναισθήματα που εξυψώνουν την ύπαρξή του και κάνουν τη ζωή όχι απλά πιο όμορφη, αλλά και πιο ουσιαστική για την επίλυση των καθημερινών προβλημάτων. Θεωρώ, γενικά, την μουσική ως μέθοδο ψυχοθεραπείας και άρσης του άγχους της καθημερινότητας.
Αγαπημένες σου μελωδίες, συνθέτες, δημιουργοί, καλλιτέχνες;
Μ.Ρ.: Αγαπώ πάρα πολλά ακούσματα σε πολλά μουσικά είδη. Η pop, η soul, οι rock ballands με αγγίζουν πολύ σε θρυλικά συγκροτήματα όπως οι Scorpions, Guns n Roses, Beattles, Rolling Stones. Όμως, λατρεύω την new age μουσική για πιάνο , αλλά και για άλλα όργανα, στην λογική των instrumental ακουσμάτων. Θα έλεγα ότι οι δικές μου συνθέσεις είναι κοντά στο new age piano, γι' αυτό και μου αρέσουν οι εναλλαγές του ρομαντισμού και της έντασης σε μία δημιουργία. Μου αρέσουν πολλοί από τους Έλληνες συνθέτες. Ο Σταύρος Λάντσιας, ο Στέφανος Κορκολής, αλλά και ο Vaggelis με τον instrumental international sound. Επίσης, ο David Lanz, ο Kostia καθώς και πλήθος άλλων παλαιότερων και νεότερων καλλιτεχνών.
Ο Μελέτης γράφει τις ημέρες που ένα ερέθισμα κεντρίζει τη ματιά του και του προσφέρει στιγμές έμπνευσης. Και παίζει στο πιάνο του κάθε φορά που έχει ανάγκη να ταξιδέψει, να εκφραστεί μουσικά, να μιλήσει με ήχους σε νότες, να εξωτερικεύσει το συναίσθημα ή το μέσα.
Και οι νότες του αναλαμβάνουν να μιλήσουν για λογαριασμό του.
Σε ευχαριστώ... για εκείνες τις στιγμές που με άφησες να ακούσω το πιάνο σου, για τον χρόνο που μου διέθεσες για αυτή τη συνέντευξη, για τις μελωδίες σου.
