"Φοράμε μια ανατριχίλα ένα νούμερο πιο μεγάλη από εμάς..." VENNIS MAK

Φωτογράφιση από μια ποιητική βραδιά. 

Και ναι. Ήρθε η ώρα για να γράψω κάτι για την πολυαγαπημένη μου ποιήτρια.

Και ναι. Όταν της ζήτησα να μου αφιερώσει λίγο από τον χρόνο της και μερικές από τις όμορφες λέξεις της, δεν δίστασε ούτε μία στιγμή. Κοινωνικότατη και ευγενικότατη καθώς είναι, έσπευσε να ανταποκριθεί. 

Αρκετοί μήνες έχουν περάσει, ίσως και χρόνια που τα λέμε μέσα από τα κοινωνικά δίκτυα. Και εφόσον, τελευταία αποφάσισα να φτιάξω αυτόν τον δικό μου χώρο έκφρασης μέσα από το διαδίκτυο, ε, σκέφτηκα ότι δε θα μπορούσε να λείπει η αγαπημένη μου Vennis Mak. Πήρα, λοιπόν, το θάρρος και της ζήτησα να μου γράψει μερικά λογάκια για το μπλογκ. 

Και ναι. Η Βενετία Μακρυνώρη γράφει για εμένα και όλους εσάς, με τον δικό της μοναδικό τρόπο. Από τη μεριά μου έβαλα μερικές ερωτήσεις. Εκείνη έβαλε τη μαγεία των λέξεων. Απολαύστε την.

Γιατί η Βενετία εκφράζεται με την ποίηση;

V.M: Γιατί αν εκφραζόταν αλλιώς θα κρατούσε μαχαίρι. Θαρρώ πως οι στίχοι είναι το μειδίαμα της σπατάλης μου όπως και της σωτηρίας μου.

Πότε καταλαβαίνεις ότι πρέπει/έχεις να γράψεις;

V.M: Την ευθύνη ή την ανάγκη για να γράψω την τοποθετώ σε εσωτερικούς κώδικες. Είναι το Α και το Ω του σύμπαντος του ποιητή να μην κατασκευάζει κατόπιν εξωτερικών διαδικασιών, μα να εναρμονίζεται με τη δύναμη της φύσης του.

Ποιο είναι το ερέθισμα;

V.M: Το ερέθισμα αν δεν υπάρξει, παραγγέλλεται.

Υπάρχει τέλος στην ποίηση;

V.M: Η ποίηση δεν σώνεται, δεν περισσεύει. Εμείς χωρούμε απλά στο ελάχιστό της, όταν αυτή το επιτρέψει.

Υπάρχει τέλμα στην έμπνευση;

V.Μ: Υπάρχουν περίοδοι ξηρασίας για αναζήτηση ή συλλογή στιγμών. Ενώνεται πιθανόν το είναι με το μηδέν, μη έχοντας διέξοδο για λίγο.

Τι είναι ποίηση;

V.Μ: Ποίηση είναι η νεκρή ώρα του ποιητή στα πόδια του ανέμου, στη γεύση του θανάτου και στην απόλαυση του έρωτα. Μη πολυλογώντας ας πω πως είναι όσα με θλίψη ή δόξα πολιορκήθηκαν μέσα μας μέχρι να βρουν κόρφο να φωλιάσουν, έστω και ανήλιαγο.

Τι χρώμα έχει;

V.Μ: Έχει το χρώμα μιας ανθισμένης σφαγής.

Τι γεύση;

V.Μ: Τη γεύση του τίποτα, που επιθύμησε να γίνει ίχνος.

Μεγάλη αγάπη;

V.Μ: Σαν βόμβες μεγατόνων.

Μεγάλα μίση;

V.Μ: Σαν όψεις του ίδιου προσώπου.

Μεγάλη στιγμή;

V.Μ: Μικρές σαρκώσεις και μετά επιστροφή στη πρωταρχική μοναξιά μου.

Αγαπημένη λέξη;

V.M: Έκπτωτη.

Αγαπημένη φράση;

V.M: Να ζει κανείς κ α τ ε υ θ ε ί α ν ... Του Ντοστογιέφσκι.

Αγαπημένος τόπος;

V.M: Το αυριανό μου βασίλειο.

Ο μεγαλύτερος φόβος;

V.Μ: Να μην τελειώσει ποτέ ο άκρατος εγωισμός μου που με προστατεύει από τους αυλοκόλακες.

Ο χειρότερος εφιάλτης;

V.M: Να με νικήσει ο θάνατος χωρίς την άδειά μου.

Ο καλύτερος φίλος;

V.Μ: Μελετώ ακόμη πόσο αντέχουν οι πλάτες μου πανάλαφρους ανθρώπους. Ο καλύτερος φίλος είναι αυτός που πέταξε το ανθρώπινο κουφάρι του, άρα κανείς.

Τι άλλο θέλεις να κάνεις όταν δεν γράφεις;

V.M: Να ζω κατά διαστήματα και να διαφωνώ συνεχώς με εμένα, κάνοντάς με καλύτερη.

Τι βλέπεις στον καθρέφτη όταν ξυπνάς το πρωί;

V.Μ: Μια μόνιμη απορία, αν έκανα όσα σχεδίαζε για εμένα η μοίρα μου, όσο κοιμόμουν.

Τι βλέπεις όταν ονειρεύεσαι;

V.Μ: Βλέπω πως ανακάλυψα την αλήθεια της ύπαρξής μου και αποφάσισα να γεμίζω μπαούλα με ποιήματα για το αύριο που θα λείπω, αντί κενά στομάχια στο τώρα που κινούμαι. 

Τι βλέπεις για το αύριο;

V.M: Ελπίζω να δω μια ακτή κατάδική μου με πόρτα και παράθυρα, χωρίς ούτε ένα κεραυνό να πέφτει μέσα μου.

Αν η Βενετία ήταν κάτι άλλο, τι θα ήταν;

V.Μ: Θα ήταν πάλι το κορίτσι που θέλησε να γίνει θεός όπως έλεγε η Πλάθ και δεν θα το κατόρθωνε ποτέ, ώστε να ξανάρθει για να προσπαθήσει πάλι από την αρχή.

Στις 19 Μαρτίου στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης έγινε η παρουσίαση του νέου της βιβλίου: Ερώτων Ύψιστη Αρχή

Κι αν θέλετε λίγο ακόμη από εκείνη...

Επισκεφθείτε τη σελίδα της

ΕΔΩ
Κι αν θέλετε να μπείτε στην κλήρωση για να αποκτήσετε ένα από τα τέσσερα βιβλία της που προσφέρει για τους αναγνώστες του ιστότοπου
συμπληρώστε τη φόρμα που θα βρείτε ΕΔΩ.
Κληρώνουμε με το νέο έτος. Οι τυχεροί θα ειδοποιηθούν με μήνυμα στο προσωπικό τους e-mail και τα ονόματά τους θα ανακοινωθούν στη σελίδα...

*

Διαβάστε παρακάτω μερικά από τα λόγια της.

Σε ευχαριστώ Βενετία.

Απο την ανατολή καί το χαμηλομένο σκότος ,
εως καί το ξόδεμα στο φώς έζησα μόνη.
Κανείς δε μίλησε για αγάπη
καί η αγάπη έγειρε το κεφάλι
κλείνοντας μονάχα απαλά τα μάτια.
Ούτε ένα βλέφαρο δε σάλεψε στο δάκρυ,
κύλησαν όλα σα χρόνια,
σα μέρες και νύχτες τόσο βουβές,
όσο οι λέξεις που έσπαζαν στις άκρες του τρόμου μου:
Μη στέκεις μέσα απ' τον τοίχο!!

Μ Η Σ Τ Ε Κ Ε Ι Σ Μ Ε Σ Α ΑΠ ' Τ Ο Ν Τ Ο Ι ΧΟ!!


Μικρές λύπες κράτησα φυλαγμένες καί νεκρές οδύνες στον ίσκιο μου.
Η ελπίδα καταφθάνει!!
Ο έρωτας καταφθάνει!!
Μιά σήραγγα καί ένα όνειρο που τη φυλά στη μνήμη καταφθάνει!!
Η φυλακή του,
η φυλακή σου,
τα ψιθυρίσματα,
το ξαφνιασμένο,
το λειψό,
ότι / ως τη στερνή μου ανάσα που ούρλιαζε:
-Σ Ω Θ Η Κ Α!!

Καταφθάνει....

-Καί δεν περιμένει κανείς..."VENNIS MAK