Η ταινία:
Βασίζεται στο ομώνυμο βιβλίο του Γιάννη Ξανθούλη.
Τις περισσότερες φορές που γίνεται αυτό, το αποτέλεσμα δε μου αρέσει ιδιαίτερα. Δεν βλέπω στο πανί εκείνο που έχω νοιώσει και φανταστεί μέσα από τις σελίδες του βιβλίου και απογοητεύομαι. Επιστρέφω σπίτι έχοντας την αίσθηση ότι πήγε χαμένο το βράδυ μου και με νεύρα διότι κάπου μέσα μου το ήξερα αυτό το αποτέλεσμα.
Τούτη τη φορά δεν έγινε έτσι. Η ταινία βγάζει την ατμόσφαιρα και τους χαρακτήρες που έχει δημιουργήσει ο Ξανθούλης. Η ταινία είναι μια οπτική παρουσίαση του βιβλίου. Απόλυτα ταυτόσημα δε θα μπορούσαν να είναι ποτέ μια ταινία με ένα βιβλίο. Πρόκειται για διαφορετικό τρόπο έκφρασης. Αλλά, όσοι έχουν διαβάσει το βιβλίο και θέλουν να δουν την ταινία, να μην φοβηθούν.
Για τους υπόλοιπους, είναι μια ιστορία βαθιάς, μοναχικής, ανεκπλήρωτης αγάπης. Αγάπης ή έρωτα. Έρωτα ή αγάπης. Ή και τα δύο μαζί.
Λάτρεψα τον Μπέζο [που σε άλλες δουλειές δε μου είχε αρέσει] και όλους τους ηθοποιούς. Θεωρώ ότι η διανομή είναι εξαιρετική. Δε μπορώ να φανταστώ κάποιους άλλους ανθρώπους σε αυτούς τους ρόλους.
Και η εκπληκτική μουσική την κάνει περισσότερο όμορφη.
Από τις πιο αξιόλογες Ελληνικές παραγωγές. Αξίζει πολλά αστέρια.
Το βιβλίο:
Ο Γιάννης Ξανθούλης γράφει το 2003 τον μαγικό του χορό και κατακτά τις καρδιές πάρα πολλών βιβλιοφάγων. Η ιστορία του είναι, μάλλον, πυκνογραμμένη. Το μέγεθος του βιβλίου δε μαρτυρά ότι πρόκειται για έναν χορό που θα κρατήσει πάνω από 30 χρόνια! Το συναίσθημα, όμως, ξεχειλίζει από την πρώτη γραμμή. Και το μοναδικό του χιούμορ. Το αντιλαμβάνεσαι από την πρώτη αράδα. Εκεί που ο συγγραφέας αφιερώνει το βιβλίο του σε εκείνους που δεν έμαθαν ποτέ χορό.
Τώρα, κι εσείς διαλέξτε το ταίρι σας και ξεκινήστε τα μαθήματα.
Και τα δύο είναι εκπληκτικά.
Βασίζεται στο ομώνυμο βιβλίο του Γιάννη Ξανθούλη.
Τις περισσότερες φορές που γίνεται αυτό, το αποτέλεσμα δε μου αρέσει ιδιαίτερα. Δεν βλέπω στο πανί εκείνο που έχω νοιώσει και φανταστεί μέσα από τις σελίδες του βιβλίου και απογοητεύομαι. Επιστρέφω σπίτι έχοντας την αίσθηση ότι πήγε χαμένο το βράδυ μου και με νεύρα διότι κάπου μέσα μου το ήξερα αυτό το αποτέλεσμα.
Τούτη τη φορά δεν έγινε έτσι. Η ταινία βγάζει την ατμόσφαιρα και τους χαρακτήρες που έχει δημιουργήσει ο Ξανθούλης. Η ταινία είναι μια οπτική παρουσίαση του βιβλίου. Απόλυτα ταυτόσημα δε θα μπορούσαν να είναι ποτέ μια ταινία με ένα βιβλίο. Πρόκειται για διαφορετικό τρόπο έκφρασης. Αλλά, όσοι έχουν διαβάσει το βιβλίο και θέλουν να δουν την ταινία, να μην φοβηθούν.Για τους υπόλοιπους, είναι μια ιστορία βαθιάς, μοναχικής, ανεκπλήρωτης αγάπης. Αγάπης ή έρωτα. Έρωτα ή αγάπης. Ή και τα δύο μαζί.
Λάτρεψα τον Μπέζο [που σε άλλες δουλειές δε μου είχε αρέσει] και όλους τους ηθοποιούς. Θεωρώ ότι η διανομή είναι εξαιρετική. Δε μπορώ να φανταστώ κάποιους άλλους ανθρώπους σε αυτούς τους ρόλους.
Και η εκπληκτική μουσική την κάνει περισσότερο όμορφη.
Το βιβλίο:
Ο Γιάννης Ξανθούλης γράφει το 2003 τον μαγικό του χορό και κατακτά τις καρδιές πάρα πολλών βιβλιοφάγων. Η ιστορία του είναι, μάλλον, πυκνογραμμένη. Το μέγεθος του βιβλίου δε μαρτυρά ότι πρόκειται για έναν χορό που θα κρατήσει πάνω από 30 χρόνια! Το συναίσθημα, όμως, ξεχειλίζει από την πρώτη γραμμή. Και το μοναδικό του χιούμορ. Το αντιλαμβάνεσαι από την πρώτη αράδα. Εκεί που ο συγγραφέας αφιερώνει το βιβλίο του σε εκείνους που δεν έμαθαν ποτέ χορό.Τώρα, κι εσείς διαλέξτε το ταίρι σας και ξεκινήστε τα μαθήματα.
Και τα δύο είναι εκπληκτικά.
