Η κλωστή

Νεφέλης Πηγή

Ολα καταπατήθηκαν και όσα έμειναν όρθια παραμένουν στις σκιές. Δεν κοιμάμαι καλά και γενικά το βιολογικό μου ρολόι έχει διαταραχθεί, καμιά φορά δεν ξέρω αν είναι μέρα ή νύχτα, αν αυτό που ζω είναι αλήθεια ή το έχω ονειρευτεί. Μου έχει ξανασυμβεί, πολλά είναι εκείνα που επαναλαμβάνονται σαν να ζω ένα deza vu. Δεν έχω καμία συμβουλή να μου δώσω και έτσι ξέμεινα χωρίς καβάντζα.

Θέλω τα ρυάκια να χυθούν στους ποταμούς και οι ποταμοί στη θάλασσα την απέραντη και στο πέρασμά τους να μην αφήσουν τίποτα όρθιο, όλα να τα καθαρίσουν, για να μπορέσω να περπατήσω ξανά. Όλα έχουν μετατεθεί λίγο πιο πέρα, λίγο πιο 'κεί, σε λίγο θα τσακιστώ στους βράχους. Έχω επινοήσει διάφορα για να αντέξω το σκοτάδι, τη μοναξιά, την σκληρότητα, όλα μου τα επινοήματα όμως έχουν αποτύχει. Χρειάζομαι κάτι για να μπορώ να ξεχνώ, το σκοτάδι δεν είναι παίξε γέλασε, δεν είναι ανάβω τη λάμπα και έχω φως, δεν είναι τόσο απλό, ούτε ανάβω ένα κερί και είναι αρκετό για να το διώξει. Εντάξει, ξέρω ότι στη ζωή πορευόμαστε μόνοι μας και στον θάνατο μόνοι μας είμαστε, αλλά αυτή η μοναξιά πού και πού διαταράσσεται με έναν σύντροφο, με έναν φίλο, ναι, τα κενά που προσπαθώ να γεμίσω... καμιά φορά σκέφτομαι ότι ίσως και να μη χρειάζεται να τα γεμίσω, να μη χρειάζεται να κλείσω αυτές τις τρύπες και απλά να πορευτώ και να με βρω σε αυτές τις διαδρομές. Μου λείπεις, μου λείπετε και οι δύο, δεν ξέρεις πόσο αφύσικο είναι να έρχομαι εδώ και να μην είστε εδώ... Πέφτω στο κρεβάτι, θέλω να κοιμηθώ, το σώμα μου όμως έχει άλλη γνώμη, τρέμει ολόκληρο, πάλλεται σαν κάποιος να το έχει βάλει στην πρίζα, κάθομαι εκεί ακίνητη σε εμβρυακή θέση, δεν μπορώ να πω με σιγουριά πόση ώρα διαρκεί, για εμένα είναι ατελείωτη... Σκεπάζομαι με ένα λευκό λινό σεντόνι, έχω πετάξει στο στρώμα όλες μου τις άμυνες,  για λίγο θέλω να ξεκουραστώ. Κάθε φορά βρίσκομαι όλο και πιο κοντά στον θάνατο, δεν ξέρω τι να επιλέξω, τον θάνατο ή τη λήθη; Ας βάλω κάτι να πιω προς το παρόν, ίσως τα πράγματα ξεκαθαρίσουν.

Όνειρα γλυκά

Δύο αδέρφια, μία μητέρα, ένα ζαχαροπλαστείο κι ένα παρελθόν. Ο Λευτέρης αφήνει τη δουλειά του σε γνωστό κατάστημα κι επιστρέφει στο μαγαζί των γονιών του όπου συγκρούεται καθημερινά με τον αδελφό του Μάρκο για τον τρόπο προετοιμασίας και ψησίματος των γλυκών. Ποια όμως είναι η βαθύτερη αιτία γι' αυτό; Τι έχει συμβεί με τον πατέρα τους και γιατί ο θάνατός του μπαίνει διαρκώς ανάμεσά τους; Ποιος είναι αυτός που κλείνει την είσοδο του καταστήματος με το αμάξι του και τραμπουκίζει τους πελάτες τους; Πόσο δύσκολο είναι να αλλάξουμε τις ζωές μας, παρασυρμένοι από την ευκολία της ρουτίνας ή από το αβάσταχτο βάρος ενός παρελθόντος;

Το ανανεωτικό ρομαντικό πάθος του Ντελακρουά

Ο Ευγένιος Ντελακρουά (Eugène Delacroix)‎‎ γεννήθηκε το 1798 στο Σαρεντόν του Σεν-Μορίς (Charenton, Saint-Maurice) κοντά στο Παρίσι και ήταν το τέταρτο παιδί του σημαντικού πολιτικού Σαρλ Ντελακρουά, υπουργού εξωτερικών του Γαλλικού Διευθυντηρίου. Έχει θεωρηθεί βάσιμη η εκδοχή ότι πραγματικός του πατέρας ήταν ο Ταλεϊράνδος, διάσημος διπλωμάτης, στον οποίο ο Ευγένιος έμοιαζε στην εμφάνιση και τον χαρακτήρα. Ο Σαρλ Ντελακρουά πέθανε το 1805 και η μητέρα του το 1814 αφήνοντας τον Ευγένιο ορφανό στα δεκαέξι του.

Η στήλη του λόγου

Τα δικαιώματα και η μεταηθική αναγκαστική πορεία προς μια νέα ηθική πραγματικότητα

Τι μπορεί να καταστρέψει μια κοινωνία; Ο πλούτος χωρίς μόχθο, η πολιτική χωρίς αρχές, η επιστήμη χωρίς ανθρωπιά, η απόλαυση χωρίς συναίσθημα, η παιδεία χωρίς ήθος, το εμπόριο χωρίς εντιμότητα και η λατρεία χωρίς προσωπικές θυσίες.

Μαχάτμα Γκάντι

Τα ανθρώπινα δικαιώματα ανεβαίνουν στη λίστα προτεραιοτήτων του 21ου αιώνα. Παράλληλα μια νέα «λογική» διάκρισης γεννιέται στη σημερινή πραγματικότητα. Μάλιστα τις τελευταίες δεκαετίες παρατηρήθηκε μια αλλαγή στους κανόνες που διέπουν τις διεθνείς σχέσεις. Το ΝΑΤΟ πήγε απρόσκλητο στο Κόσοβο, που ήταν επαρχία ενός κυρίαρχου κράτους, της Σερβίας. Αργότερα, ο Μπερνάρντ Κουσνέρ, ο υπέρμαχος του «δικαιώματος της επέμβασης» στο όνομα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ορίστηκε κυβερνήτης των Ηνωμένων Εθνών στο Κόσοβο. Ένας ηγέτης κράτους, ο Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς, κατηγορήθηκε και δικάστηκε για εγκλήματα πολέμου από δικαστήριο των Ηνωμένων Εθνών. Επίσης τα Ηνωμένα Έθνη έχουν πάει στο Ανατολικό Τιμόρ, που ανήκει στην Ινδονησία. Τι συμβαίνει; Το «δικαίωμα της επέμβασης» υποσκελίζει πλέον την «κυριαρχία» ως βασική αρχή της παγκόσμιας τάξης. Οι κανόνες της παγκόσμιας τάξης δεν έχουν αλλάξει βέβαια τόσο πολύ ώστε να φαίνεται έκδηλα ότι πέρασαν από την «κυριαρχία» στο «δικαίωμα της επέμβασης», αλλά στην ουσία αυτό συμβαίνει. Ό,τι είναι ορατό πρόκειται για ένα προσχέδιο της ιστορίας. Σήμερα, 35 χρόνια περίπου από την πτώση του τείχους του Βερολίνου, ο μεταψυχροπολεμικός κόσμος φαντάζει στα μάτια της κοινότητας των εθνών περισσότερο χαοτικός και επικίνδυνος από ποτέ άλλοτε. Θα υπάρξει κι άλλη Βοσνία κι άλλο Κόσοβο κι άλλο Ανατολικό Τιμόρ; Σίγουρα και δυστυχώς, ναι. Ωστόσο όλες αυτές οι κρίσεις είναι αδύνατον ν' αντιμετωπιστούν με τον ίδιο τρόπο, δεδομένου ότι καθεμία έχει τις δικές της ιδιαιτερότητες, τα δικά της ξεχωριστά χαρακτηριστικά, τα οποία είναι γεωγραφικά, πολιτικά, στρατηγικά και ηθικά. Το κοινό στοιχείο των κρίσεων αυτών είναι ότι εκείνο που, ιστορικά, στην κλασική εποχή της «διπολικής ρεαπολιτίκ» και της «ισορροπίας δυνάμεων» θεωρείτο εσωτερική υπόθεση, σήμερα αντιμετωπίζεται ως ένα θέμα με ευρύτερες επιπτώσεις σε όλον τον κόσμο. Ένα γεγονός που δικαιολογεί, σύμφωνα με την έκφραση του δρα Κουσνέρ, το «δικαίωμα της επέμβασης».

Αγριόπαπια

Θεωρείται από πολλούς το πιο σπαρακτικό έργο του Ερρίκου Ίψεν.

Το θέατρο Εκάτη, στο κέντρο της Αθήνας στην Κυψέλη, με την μεγάλη παράδοση σε παραστάσεις ποιοτικού θεάτρου, φιλοξενεί την Αγριόπαπια του διάσημου συγγραφέα σε σκηνοθεσία της Βαλεντίνης Λουρμπά και με τους ηθοποιούς: Μάνο Χατζηγεωργίου, Λήδα Χατζηδημήτριου, Μιχαήλ-Άγγελο Δρόσο, Χάρη Λογγαράκη και Όλγα Μουργελά.

Η Μαρία Μπονέρη και τα Άνθη λεμονιάς

Καλώς ήρθατε στο koukidaki. Θα θέλατε να μας πείτε λίγα λόγια για εσάς;

Μαρία Μπονέρη: Καλώς σας βρήκα και σας ευχαριστώ πολύ για την πρόσκληση. Ονομάζομαι Μαρία Μπονέρη. Γεννήθηκα και μεγάλωσα στη Θεσσαλονίκη. Είμαι απόφοιτη του τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και έχω παρακολουθήσει σεμινάρια πάνω στην Ειδική Αγωγή, στον Επαγγελματικό προσανατολισμό και πρόσφατα στα socialmediamarketing. Επί δύο συναπτά έτη έλαβα μέρος στους χριστουγεννιάτικους διαγωνισμούς του Ε.Π.Ο.Κ., τον πρώτο χρόνο με το παιδικό παραμύθι «Αλλιώτικα Χριστούγεννα», που έλαβα τον πρώτο έπαινο, και τον δεύτερο χρόνο με το παιδικό διήγημα «Χριστούγεννα ξανά στην καρδιά του Λευτέρη», που έλαβα το πρώτο βραβείο.

Ριχάρδος III

Στο θέατρο Olvio η Attact, υπεύθυνη για την παραγωγή σε συνεργασία με το υπουργείο πολιτισμού που έχει αναλάβει την επιχορήγηση της παράστασης, παρουσιάζει το έργο του Σαίξπηρ Ριχάρδος ο Γ' σε νέα μετάφραση της Κατερίνας Σχινά και σε σκηνοθεσία Γιάννη Κουρκουμέλη.

Διονύσιος Ταβουλάρης

Ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες ηθοποιούς που πέρασαν ποτέ από το ελληνικό θέατρο. Γεννήθηκε το 1840 στη Ζάκυνθο. Η πρώτη του επαφή με την σκηνή του θεάτρου ήταν σε ερασιτεχνικό επίπεδο και ξεκίνησε από την παιδική του κιόλας ηλικία.

Το 1857 πήγε στην Κωνσταντινούπολη και την επόμενη χρονιά συνεργάστηκε με τον ηθοποιό Βασ. Ανδρονόπουλο στο καφενείο των Πουλιών. Ανέβασαν το έργο Σαούλ και υποδύθηκε τον γυναικείο ρόλο της Μελχιόρ. Στην Κωνσταντινούπολη γνωρίστηκε με την Σοφία Πανά, την μετέπειτα σύζυγό του.