Ο Νίκος Φυτάς, με το νέο του έργο, «βλέπει» αυτή τη διασύνδεση με όλες τις πτυχές της, δομεί μια ανθρωποκεντρική πρόταση με έξυπνες και πνευματώδεις στιχομυθίες αντανακλώντας όλο το πλαίσιο της συνθήκης πολύπλευρα: κοινωνικά, αισθηματικά, πολιτικά... αφουγκραζόμενος το άτομο, τις ανάγκες του αλλά και βλέποντας και προβάλλοντας παράλληλα τις παθογένειές του, τα προβλήματα, τις αναποδιές, τα παθήματά του...
(Love me) Tinder
Μπλε υγρό
Η εξαιρετική συγγραφέας Βίβιαν Στέργιου, που είναι καλός γνώστης της ψυχογράφησης των χαρακτήρων της ελληνικής κοινωνίας, έγραψε τις τρεις ιστορίες –από τις 16 ενός εξαιρετικού βιβλίου– που ζωντανεύουν στην παράσταση, που φιλοξενείται από τον χώρο τέχνης Κ4, σε σκηνοθεσία του Κώστα Κουτρούλη.
Μια πτήση που περιμένει ένας φασίστας θείος, μια σοκολάτα υγείας ξεχασμένη στο βάθος ενός ψυγείου, ένα μηχάνημα του ποπ κορν· όλα μπερδεμένα και όλα βρίσκουν το νόημά τους στην εξέλιξη των τριών ιστοριών.
Numb
Numb (μουδιασμένος, ακινητοποιημένος, ναρκωμένος), στο θέατρο Αλκμήνη, του Νίκου Σκουλά. Παίζουν οι ηθοποιοί Λουκάς Κούτρας, Κωνσταντίνα Πέτροβα, Ορέστης Τουλιάτος, Νίκος Σκουλάς. Ακούγεται η φωνή της Αλεξάνδρας Καρακατσάνη.
Μετενσάρκωση, αναμνήσεις, ιστορία του κόσμου. Μνήμη, ένα αεροπορικό δυστύχημα, τέσσερα άτομα σε ένα κλειστό δωμάτιο, χωρίς διέξοδο, χωρίς καμία επαφή με τον έξω κόσμο, το έτος 2038.
Indigo De Souza, Precipice (Loma Vista, Ιούλιος 2025)
Στα τρία πρώτα της albums, η τραγουδοποιός από τη Βόρεια Καρολίνα Indigo De Souza οδήγησε τους ακροατές της μέσα από ένα πλήθος διαφορετικών στιλ, ηχοχρωμάτων και συναισθημάτων. Συνήθως, αυτό αποτελεί ξεκάθαρη ένδειξη ενός καλλιτέχνη με ακατάπαυστη πείνα να αποκαλύπτει την ψυχή του και να δοκιμάζει νέα πράγματα, ώστε οι δίσκοι του να παραμένουν φρέσκοι και συναρπαστικοί. Στο τέταρτο album της, το Precipice, υπάρχουν ελάχιστες νέες ιδέες και, παρότι η τελειοποίηση των ατελειών των προηγούμενων δουλειών θα μπορούσε να είναι ένας έγκυρος δρόμος για τη συνέχεια, τελικά καταλήγει να θολώνει όλα όσα ήταν κάποτε καλά.
Στην εμμηνόπαυση με χαρά
Οδηγός διατροφής για καλύτερη ποιότητα ζωής
Πριν αρχίσω να σας αναφέρω όλες εκείνες τις σημαντικές πληροφορίες του βιβλίου, θα ήθελα να σταθώ λίγο στον όρο εμμηνόπαυση, όπως άλλωστε έπραξε και η συγγραφέας μας. Εμμηνόπαυση, λοιπόν, είναι η φυσιολογική ορμονική αλλαγή την οποία βιώνουμε κάποια στιγμή στη ζωή μας, οι γυναίκες. Είναι η περίοδος όπου υπάρχουν πολλές αλλαγές στη ζωή μας, συναισθηματικές μεταπτώσεις και παρελκόμενα τέτοια ώστε, πολλές φορές, να μην αναγνωρίζουμε τον ίδιο μας τον εαυτό.
Ψυχραιμία. Πρόκειται για αναγκαίο «κακό» και θεωρώ χρέος μας να αμυνθούμε απέναντί του. Τι εννοώ; Θα σας απαντήσω ευθύς αμέσως! Να βρούμε τους τρόπους εκείνους οι οποίοι θα μας βοηθήσουν να καταφέρουμε μια εύκολη μετάβαση με όσο λιγότερες επίπονες και πρωτόγνωρες συνθήκες.
Το μπαρ στο Λεβαλουά-Περέ
Διάβασα τη νουβέλα του Γιάννη Μαργέλη Το μπαρ στο Λεβαλουά-Περέ, που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Συρτάρι, σκεπτόμενη πότε ήταν η τελευταία φορά που μία μυθοπλασία με ταξίδεψε στο Λονδίνο τόσο ατμοσφαιρικά αλλά και τόσο ρεαλιστικά. Παράλληλα, αναρωτιόμουν γιατί δεν είχα γνωρίσει τη γραφή αυτού του ανθρώπου ως σήμερα αφού, οπωσδήποτε, θα μου έκανε καλή εντύπωση – πράγμα για το οποίο προσδοκώ στο μέλλον.
Πρόκειται για αισθηματική ιστορία που κινείται από το χειμωνιάτικο Λονδίνο ως το χριστουγεννιάτικο Μανχάταν και έχει ως κεντρομόλο άξονα δύο ανθρώπους που αγαπήθηκαν βαθιά ή ερωτεύθηκαν παράφορα ή και τα δύο – τα πώς, ποιος, πόσο κ.λπ. θα απαντηθούν στις σελίδες εν καιρώ. Ίσως, μάλιστα, κάποια από αυτά τα ερωτήματα ν' απαντηθούν ιδιωτικά στον κάθε αναγνώστη κατά το δοκούν και αφού θα έχει περάσει λίγος χρόνος από την ολοκλήρωση του πονήματος. Με άλλα λόγια, ισχύει το σχήμα: δύο που αγαπήθηκαν με τους όρους του μεγάλου έρωτα και δύο που αποχώρησαν ενώ κανείς δεν ξέχασε.
Ο άνθρωπος που δεν ήταν πια εκεί
Οι ήρωες των βιβλίων που παίρνουν τη ζωή στα χέρια τους κι έχουν τη δύναμη και το ένστικτο να παλέψουν για να επιβιώσουν, ενάντια σε κάθε αντιξοότητα, στραβοτιμονιά και πεπρωμένο, σίγουρα αποτελούν σημαίνοντα λόγο για να κερδίσουν το ενδιαφέρον κάθε αναγνώστη που αγαπά την περιήγηση στον περιπετειώδη κόσμο τους. Μ' έναν τέτοιο ήρωα είχα τη χαρά να «συναντηθώ» στο νέο βιβλίο Ο άνθρωπος που δεν ήταν πια εκεί του ταλαντούχου συγγραφέα Άκη Καπέτα.
Η ανάγνωση ήταν τόσο απολαυστική που με συνεπήρε κυριολεκτικά με τον καταιγιστικό ρυθμό δράσης, το απροκάλυπτο, πανέξυπνο χιούμορ διανθισμένο με πινελιές ειρωνείας, τους εκρηκτικούς χαρακτήρες, την ατμόσφαιρα και τις ακριβείς, κατατοπιστικές πληροφορίες για αληθινά πρόσωπα και γεγονότα που διαδραματίστηκαν στον παγκόσμιο χάρτη της ιστορίας. Όλα αυτά μέσα σε 233 σελίδες, με μικρά κεφάλαια, όπου μόλις τελειώνεις το ένα, αδημονείς για την εξέλιξη του επόμενου. Ναι, είναι από εκείνα τα βιβλία που διαβάζονται απνευστί.
Άνθρωπος του Θεού
Άνθρωπος του Θεού, στο θέατρο 104, του Ανδρέα Κεντζού, σε σκηνοθεσία Δημήτρη Γεωργαλά με τους Έλενα Τυρέα, Δήμητρα Σύρου, Αυγουστίνο Ρεμούνδο.
Ένα δύσκολο θέμα, που μας απασχολεί όλους θεωρώ, πραγματεύεται αυτή η –ομολογουμένως– ενδιαφέρουσα παράσταση. Η πίστη μας στον Θεό κι η εύνοιά του.
Η λύτρωση έρχεται από εκείνον ή εμείς πρέπει να ψάξουμε βαθιά μέσα μας τη δύναμη να ανταπεξέλθουμε στις δυσκολίες της ζωής;
Απόρρητο
Απόρρητο του Ivan Vyrypaev, στο θέατρο Διάνα, σε σκηνοθεσία Ταμίλλας Κουλίεβα. Παίζουν: Ταμίλλα Κουλίεβα, Μαριάννα Κιμούλη, Χρήστος Στέργιογλου. Ακούγονται οι φωνές της Έλλης Στάη και του Παύλου Τσίμα.
Ο άνθρωπος γεννιέται ελεύθερος, δεν μπαίνει μέσα σε καλούπια, ούτε επιθυμεί να διαφεντεύουν άλλοι τη ζωή του.











