Από πού κι ως πού Μήλος:

Γιώργου Ζώτου

Σήμερα για ορεκτικό έχουμε μία νησάρα!

Κυκλάδες, Αιγαίο, φύγαμε!

Από πού κι ως πού Μήλος;

Εγώ θα σας πω όπως ακριβώς έγιναν τα γεγονότα κι εσείς βγάλτε συμπέρασμα.

Λοιπόοον!

Ο Μήλος ζούσε στην Κύπρο μαζί με τη σύζυγό του, την Πελία, και τον κολλητό του, τον Άδωνη.

Μη ρωτήσετε ποιον Άδωνη, απλώς σκεφτείτε κάποιον που δεν μιλάει πολύ, δεν βγαίνει συνεχώς στα κανάλια και ήταν κούκλος, τόσο που η θεά Αφροδίτη ήταν ερωτευμένη μαζί του.

Νέμεσις

Όπως διαπίστωσα, αποδεικνύονται πάντα συναρπαστικές οι πρεμιέρες των θεατρικών παραστάσεων, μιας και τόσο οι θεατές όσο και οι ηθοποιοί αδημονούν –μετά από την τόση προετοιμασία– για όσα θα διαδραματιστούν τελικώς στη σκηνή! Αυτό το αμοιβαίο καρδιοχτύπι, λοιπόν, ήταν και το πρώτο που εντόπιζες στην περιρρέουσα ατμόσφαιρα του Artbox Fargani Theater, πριν δηλαδή ακουστούν τα τρία κουδούνια που θα σήμαιναν την έναρξη του Νέμεσις, γιατί μόλις έπαιρνες θέση, η προσοχή σου περιφερόταν για λίγο, αυθόρμητα, στο σκηνικό, παρατηρώντας τη μαύρη κουρτίνα από πίσω και μπροστά τις τρεις καρέκλες, με τις δύο αγκυροβολημένες δεξιά και αριστερά και την άλλη στη μέση. Μέχρι που έπειτα από λίγο, όλες οι σκέψεις ήταν μοιραίο να σβήσουν μαγικά. Με το σκοτάδι να καλύπτει τα πάντα και όλα τα βλέμματα να μαγνητίζονται από την φωτισμένη σκηνή...

Μάθε με να φεύγω

Είναι η δεύτερη χρονιά του διανύει η παράσταση Μάθε με να φεύγω του συγγραφέα Άκη Δήμου σε σκηνοθεσία του Γιάννη Σκουρλέτη με τους ηθοποιούς Θανάση Δόβρη, Κωνσταντίνο Γεωργαλή, Χάρη Χαραλάμπου-Καζέπη, που αποτελούν την θεατρική ομάδα bijoux de kant στο εξαιρετικό Θέατρο του Νέου Κόσμου όπου φιλοξενείται το έργο.

Η τηλεόραση: Ο αόρατος κυβερνήτης μιας κοιμισμένης κοινωνίας

Υπήρξαν στιγμές στη ζωή μου, ως σκηνοθέτης, που, ενώ στεκόμουν πίσω από την κάμερα, συνειδητοποιούσα πόσο εύκολα μια εικόνα μπορεί να γίνει ολόκληρη αλήθεια.

Ένα φως που πέφτει λίγο διαφορετικά, μια παύση του ηθοποιού, ένα βλέμμα προς τον φακό, όλα μπορούν να αλλάξουν το νόημα μιας σκηνής. Κι όμως, ο θεατής το δέχεται σαν πραγματικότητα.

Αυτή η μικρή, σχεδόν μαγική δύναμη είναι που με έκανε να καταλάβω πόσο βαθιά η τηλεόραση μπορεί να μας εξουσιάσει και να μας κοιμίσει.

Αδιάφορος θεός

Χρήστου Ντικμπασάνη

Περιπλανιέμαι άσκοπα,

ταξιδεύοντας μέσα στο άπειρο

Όνειρα και ψευδαισθήσεις

με συνοδεύουν αδιάκοπα

Πύλη θεόρατη αντικρίζω μπροστά μου

που απ' την άλλη της πλευρά

χορεύει ξελογιασμένος ο μοναχικός εαυτός μου,

Κοιμωμένος Χαλεπάς, ο σαλός άγιος

Κοιμωμένος Χαλεπάς, ο σαλός άγιος, στο θέατρο Καλλιρρόης για τέταρτη χρονιά, του Άγγελου Ανδρεόπουλου, σε σκηνοθεσία Αλέξανδρου Λιακόπουλου με τον Γιώργη Κοντοπόδη.

Η μυθιστορηματική ζωή του Γιαννούλη (έτσι τον αποκαλούσε η μητέρα του) Ιωάννη Χαλεπά, του σπουδαίου γλύπτη που γεννήθηκε στην Τήνο το 1851. Μεγάλωσε μέσα στο μάρμαρο, την σκόνη, τον πηλό, καθώς ο πατέρας του ήταν ο καλύτερος τεχνίτης του νησιού. Από μικρό παιδί έδειξε πόσο του άρεσε να δημιουργεί με τα χέρια του σχήματα, μορφές, ακόμα και με λάσπη ή σβουρνιές. Το ταλέντο του δεν άργησε να βγει προς τα έξω. Η ιδιαίτερη προσωπικότητά του έγινε αντικείμενο χλευασμού στον τόπο του. Αγάπησε τη Μαριγώ Χριστοδούλου με πάθος αλλά οι γονείς της δεν τον ήθελαν για γαμπρό τους επειδή τον θεωρούσαν τρελό κι εκκεντρικό. Αυτή η απόρριψη έπαιξε καθοριστικό ρόλο για τη ζωή του κι ήταν η σηματοδότηση της κατάρρευσής του.

Μικρόκοσμος

Γιώργου Αλεξανδρή

Μικρόκοσμος.

Ανέστιος. Και αρραγής.

Ανοιχτή πολιτεία που στοίχειωσε

σε δυσδιάκριτα όρια

και με περίσσιες αντοχές.

Απόψε κανείς δεν πεθαίνει

Απόψε κανείς δεν πεθαίνει, στο θέατρο Μπέλλος, σε σκηνοθεσία Αικατερίνης Παπαγεωργίου. Παίζει η ομάδα Young Quill (Αλέξανδρος Βάρθης, Νίκος Γιαλελής, Τάσος Λέκκας, Αλεξάνδρα Μαρτίνη, Φάνης Μιλλεούνης, Αικατερίνη Παπαγεωργίου, Ελίζα Σκολίδη).

Πέντε λέξεις-κλειδιά: Σε, βία, εξουσία, πίστη, αγάπη.

Πάνω σε αυτές καθρεφτίζεται η καθημερινότητά μας. Σύγχρονες ιστορίες για τις σχέσεις ανάμεσα στα δύο φύλα κι όχι μόνο, για τον ψυχολογικό πόλεμο που μας ασκείται από τα οικεία μας πρόσωπα κι από τους γύρω μας, για την εξουσία κάθε είδους: πολιτική, δικαστική, νομοθετική, για την ανάγκη να πιστεύουμε κάπου, σε μια ανώτερη δύναμη και, τέλος, για την συντροφικότητα και την τεκνοποίηση η οποία έρχεται μετά από μια σχέση εμπιστοσύνης και αλληλοκατανόησης.

Graham Nash: Όταν η φιλία λυγίζει από τη σκιά της δόξας

(ή αλλιώς: Ποιος είσαι όταν τα φώτα έχουν σβήσει;)

Υπάρχουν πολλά συγκροτήματα που εξακολουθούν να παίζουν μαζί απλώς από αγάπη για τη μουσική, αλλά μόλις τα εγώ αρχίσουν να υπερισχύουν είναι εύκολο να επιβληθεί κανείς λίγο περισσότερο ή να αρχίσει να φωνάζει επειδή ένα τραγούδι δεν πάει όπως το είχε φανταστεί. Όμως ο Graham Nash, παρόλο που ήταν γνωστός για τον ρόλο του ως ειρηνοποιός, δεν αστειευόταν όταν στράφηκε εναντίον μερικών παλιών του συνεργατών στους Crosby, Stills και Nash.

Ο κόσμος του Πλατόνοφ

Τα έργα των θεατρικών συγγραφέων δεν έχουν όλα την ίδια τύχη και την ίδια πορεία μέσα στον χρόνο, άλλες φορές όμως ο χρόνος είναι αυτός που δίνει τη δικαίωση. Αυτό έγινε και στην περίπτωση του Πλατόνοφ, του ιδιοφυή Τσέχωφ.