Η κυρία Μαργαρίτα εμφανίζεται

Μπορούμε να διδαχτούμε από μία παράσταση; Υπό προϋποθέσεις, η απάντηση είναι ναι. Όπως αυτές που προκύπτουν από τον Γιώργο Χαρατζά και την Κορίνα Χρυσάιδου, δύο κύρια μέλη της θεατρικής ομάδας Act Act που προάγει, εκτός από πολλές άλλες δραστηριότητες, και θεατρική διδασκαλία με παραστάσεις του Ίψεν, του Πίντερ αλλά και άλλων μεγάλων συγγραφέων, εφαρμόζοντας τη μέθοδο Ντέιβιντ Μάμετ [που ονομάζεται πρακτική αισθητική] που διδάσκουν σχεδόν 20 χρόνια... Και με αυτόν ακριβώς τον τρόπο προσεγγίζουν και την νέα τους παράσταση με τίτλο Η κυρία Μαργαρίτα εμφανίζεται του Βραζιλιάνου Ρ. Ατάιντε, που φιλοξενείται από το όμορφο θέατρο Λύχνος τέχνης και πολιτισμού, έναν ιδιαίτερο χώρο αφοσιωμένο στη φιλοξενία παραστάσεων που έλκουν πραγματικά το θεατρόφιλο κοινό.

Τα παιδιά ενός κατώτερου θεού

Τα παιδιά ενός κατώτερου θεού, στο θέατρο Άλφα, του Μαρκ Μέντοφ, σε απόδοση και σκηνοθεσία Δημοσθένη Παπαδόπουλου. Παίζουν: Ευσταθία Τσαπαρέλη, Μιχάλης Γεωργακόπουλος, Δημήτρης Δεληγιάννης, Πάρης Θωμόπουλος, Άντρια Ράπτη, Σοφία Σίμου. Εκμάθηση ελληνικής νοηματικής γλώσσας από την Αρτεμησία Παντελάκη σε συνεργασία με την Άννα Λιάκου.

Ο εραστής

Το υπέροχο κείμενο του Χάρολντ Πίντερ με τίτλο Ο εραστής αποτελεί ένα από τα καλύτερά του έργα κι επιστρέφει για μια ακόμα φορά στην ελληνική θεατρική σκηνή φιλοξενούμενο από το θέατρο Μικρό Γκλόρια, όπου φέτος έχω παρακολουθήσει πολλές –και όλες– εξαιρετικές παραστάσεις. Ο εραστής σε σκηνοθεσία του Αλέξανδρου Κοέν δεν ξεφεύγει σε καμία περίπτωση από αυτή την κατηγορία αποτελώντας μια πολύ καλή μεταφορά του έργου του Πίντερ.

Πεζοπορία στις νεφέλες

Υπάρχουν συγγραφείς που αφηγούνται ιστορίες και υπάρχουν άλλοι που αφηγούνται το ίδιο το πέρασμα του χρόνου μέσα από τις ιστορίες. Ο Γιώργος Καριώτης ανήκει στη δεύτερη κατηγορία. Από τις πρώτες του ποιητικές συλλογές μέχρι την τωρινή του συλλογή Πεζοπορία στις νεφέλες, η γραφή του διατηρεί τη νηφάλια θέρμη του ανθρώπου που στοχάζεται την απώλεια χωρίς όμως να παραδίδεται στη μελαγχολία της.

Υπάρχουν βιβλία που τα διαβάζεις και υπάρχουν άλλα που σε καλούν να αφήσεις πίσω σου τον χρόνο, να μπεις σιωπηλά στον ρυθμό τους και να τα περπατήσεις όπως θα περπατούσες ένα μονοπάτι μετά τη βροχή, με τα σύννεφα να χαμηλώνουν και τον αέρα να μυρίζει χώμα και μνήμη. Η συλλογή αυτή των διηγημάτων του Γιώργου Καριώτη, από τις εκδόσεις Φίλντισι, της κυρίας Σύσσης Καπλάνη, ανήκει σ' αυτή τη δεύτερη κατηγορία. Είναι ένα βιβλίο που δεν ζητάει εντυπωσιασμούς. Ζητάει από τον αναγνώστη μόνο προσοχή, χρόνο και μια μικρή δόση τρυφερότητας, γιατί δεν είναι μια απλή συλλογή διηγημάτων. Είναι μια διαδρομή μνήμης, ένα είδος ενδοσκοπικού οδοιπορικού. Ο τίτλος του λειτουργεί κυριολεκτικά αλλά λειτουργεί και μεταφορικά. Η «πεζοπορία» παραπέμπει στη σωματική εμπειρία, στο βήμα που αφήνει αποτύπωμα, ενώ οι «νεφέλες» εισάγουν το στοιχείο του ονείρου. Ο Γιώργος γράφει σαν να κινείται ανάμεσα στη στέρεη γη και στον άυλο ουρανό. Ανάμεσα στην ανάμνηση και στην επινόηση, στην πραγματικότητα και στη φαντασία. Κάθε διήγημα μοιάζει να αποτελεί μια στάση σε αυτό το οδοιπορικό.

Περικλής Γαβριηλίδης

O Περικλής Γαβριηλίδης γεννήθηκε το 1882 και πραγματοποίησε την πρώτη του θεατρική εμφάνιση σε ηλικία είκοσι ετών με τον θίασο του Πλέσσα· οι παραστάσεις δόθηκαν στην Χίο, ενώ η πρώτη του εμφάνιση σε θέατρο της Αθήνας σημειώνεται το 1904. Οι ερμηνείες, που κατέθεσε σε αυτά τα πρώτα του βήματα στον θεατρικό χώρο, κέρδισαν τις εντυπώσεις του κοινού και των κριτικών. Έτσι, λοιπόν, δεν άργησε να τον προσκαλέσει στον θίασο της η σπουδαία ηθοποιός Κυβέλη. Μαζί της βρέθηκε επί σκηνής με το έργο του Μπεφερλέν Η αποχώρησις. Λίγο αργότερα θα προσληφθεί από τον θίασο της άλλης μεγάλης πρωταγωνίστριας της εποχής, της Μαρίκας Κοτοπούλη, και θα λάβει μέρος στο έργο του Γρηγορίου Ξενόπουλου Στέλλα Βιολάντη όπου θα ερμηνεύσει τον ρόλο του Ντάντη (σε πρώτη σκηνική παρουσίαση του έργου).

«Αγαπώ την αλληλεπίδραση και τη διάδραση», Τηλέμαχος Λιάτσος

Στο σημερινό μας άρθρο έχουμε την τιμή και τη χαρά να φιλοξενούμε τον ηθοποιό Τηλέμαχο Λιάτσο!

Ας ξεκινήσουμε με μια κλασική ερώτηση: Ηθοποιός σημαίνει...

Τηλέμαχος Λιάτσος: Να δημιουργείς έναν χαρακτήρα με σκοπό να τον προσφέρεις στο κοινό για να περάσει καλά, να ταυτιστεί, να σκεφτεί, να ξεχαστεί από ό,τι τον απασχολεί. Γενικά να μπορέσει να αισθανθεί.

Πότε και γιατί ξεκινήσατε την ενασχόλησή σας με τον χώρο του θεάτρου;

Τ.Λ.: Ξεκίνησα πριν από 9 χρόνια –και συνεχίζω– στο εργαστήρι Thespians με δύο εξαιρετικούς δασκάλους, την Βαρβάρα Δουμανίδου και τον Δημήτρη Βασιλειάδη. Δεν έλεγα ποτέ ότι ήθελα να γίνω ηθοποιός. Ήταν η αγάπη μου για το θέατρο και η περιέργεια που είχα πώς δημιουργείται μια παράσταση.

Ρεμπέτισσες ψυχές

Μια ενδιαφέρουσα μουσική παράσταση γίνεται στο θέατρο Αγγέλων Βήμα με τον τίτλο Ρεμπέτισσες ψυχές, με δύο εξαιρετικές φωνές, την Νένα Βενετσάνου και την Αμαλία Αυγουστάκη συνοδεία πιάνου από την Υβόνη Σιέμου και με τον Παναγιώτη Κουνάδη, ο οποίος βοηθάει όλους εμάς να κατανοήσουμε καλύτερα το ρεμπέτικο και την πορεία του μέσα από τις πολλές του γνώσεις ως ερευνητής του ρεμπέτικου.

Ναι, αρνούμαι

Η ποιητική συλλογή Ναι, αρνούμαι του Χάρη Βαρούτη αποτελεί μια ενδιαφέρουσα συνάντηση ανάμεσα στη σύγχρονη ευαισθησία και μια παράδοση που παραμένει ζωντανή μέσα στην ελληνική ποιητική μνήμη. Χωρίς να εγκλωβίζεται σε κάποια σχολή ή αισθητική, το βιβλίο χτίζει μια προσωπική γλώσσα, στην οποία η μουσικότητα και η καθαρή εικόνα παίζουν πρωταγωνιστικό ρόλο. Ο τίτλος, που φέρει μέσα του δύο αντίρροπες δυνάμεις, λειτουργεί ως κλειδί ανάγνωσης. Tο έργο κινείται διαρκώς ανάμεσα στην κατάφαση και την άρνηση, ανάμεσα στην επιθυμία και τη σύγκρουση, ανάμεσα στη φωτεινότητα και το σκοτάδι.

Η Μαρία Βλάχου Πέρα από το σύμπαν των χρωμάτων

Τι σας ώθησε να γράψετε αυτό το βιβλίο;

Μαρία Βλάχου: Τα δελτία ειδήσεων και εν γένει η ειδησεογραφία, κρύβουν μικρούς θησαυρούς. Μπορούν να πυροδοτήσουν απίστευτες ιστορίες που θα απλώνουν τα πλοκάμια τους σαν Λερναίες Ύδρες στο μυαλό μου και θα γεννούν ιστορίες μπολιασμένες με Ιστορία.

Πώς βιώνετε την εμπειρία της ανάγνωσης των έργων σας μετά από ένα χρονικό διάστημα, όταν αυτά έχουν τυπωθεί σε ένα βιβλίο και έχει περάσει καιρός από τη δημιουργία τους; Εξακολουθείτε να συμφωνείτε και να έχετε τον ίδιο ενθουσιασμό;

Μ.Β.: Αποφεύγω να το κάνω. Φοβάμαι πως θα βρίσκω πάντα πράγματα που δεν θα μου αρέσουν αλλά τότε δεν θα μπορώ να τα αλλάξω. Αρκούμαι μόνο στις κριτικές των αναγνωστών.

Εντολή

Εντολή στο θέατρο Nous, της Διδώς Σωτηρίου, σε σκηνοθεσία Νάντιας Δαλκυριάδου. Παίζουν: Ξένια Αλεξίου, Ειρήνη Αμπουμόγλι, Άρης Μπαταγιάννης, Σταύρος Μόσχης, Δημήτρης Χατζημιχαηλίδης, Ήρα Ρόκου/Δώρα Χάγιου (διπλή διανομή).

Η παράσταση είναι εμπνευσμένη από το βιβλίο της Διδώς Σωτηρίου, σε αυτοβιογραφικό υλικό, αφού μιλάει για τη σχέση της αδερφής της, της συγγραφέως Έλλης Παππά, με τον Νίκο Μπελογιάννη, γνωστό ως ο άνθρωπος με το κόκκινο γαρύφαλλο.