Οι πανταχού παρόντες κλώνοι μου

Χρήστου Ντικμπασάνη

Ήταν σε κάθε γαλαξία η μορφή σας,

σε καθένα απ' τα παράλληλα Σύμπαντα

Απ' την πρώτη σας γέννηση έως την τελευταία

ήταν σε κάθε μνήμη μου,

στον πόθο, στην πίκρα, στον καημό,

στο καθένα απ' τα δάχτυλά μου,

στο χώμα του εξωπλανήτη που πατούσα,

Ξεχασμένες λέξεις

Πώς γίνεται κάποιος συγγραφέας; Μια αφορμή μπορεί να είναι η αθωότητά του ως παιδί και η τότε καλή προαίρεση ως χαρακτήρας. Συνήθως τότε, το περιβάλλον τον έβαλλε ολούθε. Αυτό συμβαίνει σε αρκετά μοναχοπαίδια που δεν έχουν μάθει να ανταπαντούν και απλώς κλείνονται. Ενδιαφέρων και σύγχρονος, ο Λύρας του βιβλίου και στη δεκαετία του '60 και στο 2010.

Αναπτύσσεται ο τουρισμός κι εμείς, στα μετεμφυλιακά φτωχά χρόνια της φορμάικας, θέλουμε να πάμε Ευρώπη να βγάλουμε χρήματα.

Ο κόσμος του Φελισιάν Μαρσό

Ο Φελισιάν Μαρσό είναι γνωστός στο θεατρόφιλο κοινό από την παγκόσμια επιτυχία του έργου του Το αβγό αλλά και για την συγγραφή του σε μυθιστορήματα, δοκίμια και σενάρια κινηματογραφικών ταινιών.

Ως θεατρικός συγγραφέας έγραψε πολλά θεατρικά έργα με σκηνικό ενδιαφέρον, όμως δεν μπόρεσε κανένα να ξεπεράσει την μεγάλη επιτυχία που σημείωσε το Αβγό. Ένα έργο που δεν είναι ούτε κωμωδία ούτε δράμα αλλά εμπεριέχει όλα τα στοιχεία με απόλυτη δραματουργική αρμονία. Ο Μαρσό το έγραψε το 1956 και παρουσιάστηκε τον Δεκέμβριο της ίδιας χρονιάς στο θέατρο Ατελιέ στο Παρίσι ενώ στην Ελλάδα το παρουσίασε ο θίασος του κορυφαίου ηθοποιού της ελληνικής σκηνής Δημήτρη Χορν στο πρώην θέατρο Διονύσια, που τώρα φέρει το όνομά του. Το κοινό και οι κριτικοί αποθέωσαν τον Χορν για την σπουδαία σκηνική αναδημιουργία του.

Η Λευκή Σαραντινού και η Ψυχή από πέτρα

Η συλλογή διηγημάτων που τιτλοφορείται Ψυχή από πέτρα είναι το δέκατο πέμπτο μου βιβλίο που εκδίδεται και η πρώτη συλλογή διηγημάτων μου για ενήλικες – είχε προηγηθεί το Μία εικόνα μία ιστορία το 2021 το οποίο περιλάμβανε δέκα διηγήματα για παιδιά βασισμένα σε εικόνες.

Σκύμνος

John Emmans

[Το παρόν διήγημα είναι προϊόν μυθοπλασίας. Η περιοχή που διαδραματίζεται η ιστορία είναι πραγματική. Ωστόσο, οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα που ζουν ή έχουν πεθάνει είναι καθαρά συμπτωματική.]

Καλοκαίρι 1995

Η νύχτα ήταν ήσυχη, ο ήχος των τζιτζικιών είχε απλωθεί στον κάμπο της Αλμωπίας· ήταν η μόνη αισιόδοξη μελωδία μέσα στο έρεβος. Το ανάλαφρο καλοκαιρινό αεράκι έκανε τα χόρτα να κουνιούνται στον ζεστό αφιλόξενο ρυθμό του. Μια οχιά διέσχιζε τρομαγμένη τα χωράφια αφήνοντας πίσω της τους πρόποδες του όρους Πάικο, με κατεύθυνση προς το χωριό Εξαπλάτανος του νομού Πέλλας. Κάτι είχε τρομοκρατήσει το ιοβόλο ερπετό. Εκεί, στους πρόποδες του βουνού, καλυμμένη πίσω από κάτι βράχια, μια τρύπα στο έδαφος έκρυβε ένα σμήνος μικροσκοπικών πλασμάτων, όχι μεγαλύτερα από το μέγεθος ενός σπουργιτιού, τα οποία έβγαιναν τη νύχτα για να τραφούν.

Κάποιοι κάτοικοι των τριγύρω χωριών ισχυρίζονταν πως όταν η Οθωμανική Αυτοκρατορία κατέλαβε την περιοχή, την ονόμασαν Καρατζόβα (Μαύρη κοιλάδα) εξαιτίας τούτων τον επιθετικών πλασμάτων. Συνολικά δέκα στρατιώτες έχασαν τη ζωή τους· για την ακρίβεια φαγώθηκαν ζωντανοί. Πρόβατα και αγελάδες εξαφανίζονταν συνέχεια.

Άγιος Νεόπλουτος

Διάλογος με τον Πεσσόα
Απέναντι στο βιβλίο της ανησυχίας

Γιάννη Σμίχελη

Ο Θεός βρίσκεται στο τίποτα, γιατί είναι ένα μικρό ή μεγάλο κενό, που με την απειρότητά του μπορεί και γίνεται ό,τι γουστάρει ώστε η αυθαιρεσία να φαντάζει ως ανωτερότητα και η πλάνη ως θαύμα. Όλα είναι του ανθρώπινου εγκεφάλου φαντασιακές επεξεργασίες, υπάρχει η αντικειμενικότητα του ανθρώπινου σώματος, η αντικειμενικότητα του κόσμου και η υποκειμενικότητα του μυαλού μας. Και όλα αυτά δένουν με την έννοια θεός. Η φύση δεν γνωρίζει από ηθική, είναι μια εντελώς και πλήρως άναρχη, άσχετη με το καλό, το κακό και τον μεσαίο δρόμο ή τον αδιάφορο ή τον αναχωρητισμό, ή την σατανική, αγαθή, ωφελιμιστική αποστασιοποίηση. Η ζωή μοιάζει σαν δυο ανδρόγυνα πλάσματα σε συνουσία για να γεννάνε και τα δυο μαζί ό,τι τους καπνίσει η καυλωτική έλξη των νόμων της χημικής τους συνεύρεσης. Οι κομμουνιστές, για να κατανοήσουν τον Μαρξ, οφείλουν να εντάξουν τη μελέτη του περί κεφαλαίου στο πλαίσιο της ηθικής υλοενεργειακής ρύθμισης της ζωώδους φυσικότητας της ανθρώπινης δράσης. Ο ιστορικός υλισμός δεν είναι παρά η αγαθή πρόθεση των εργατών για τη διαμόρφωση της κοινωνίας πέρα από τους αρχέγονους όρους της γήινης κοσμικότητας. Το περιβάλλον της υδρογείου δεν ενδιαφέρεται για τις αξίες, τις ιδέες και τους νόμους του ανθρώπινου είδους ως κοινωνικό ον, γιατί δεν έχει κανένα ενδιαφέρον. Είναι η απόλυτη συνθήκη που δεν νοιάζεται για τίποτα, ακόμα και όταν ο ήλιος αδειάσει και με την καταστροφική του έλξη ρουφήξει στην μαύρη τρύπα του τον πλανήτη Γη. Ακριβώς και δεν τίθεται ζήτημα πολέμου ή ειρήνης στο σύμπαν, δεν υφίσταται αυτό το δίπολο, παρά μόνο μια αρμονία σε διαρκή εξελικτική πορεία στο ακίνητο του χρόνου που είναι σαν ένας κύκλος με κεντρομόλο, φυγόκεντρο κι εκλεκτική δύναμη. Μόνο η τέχνη μπορεί να την προσεγγίσει διαισθητικά και να συνδέσει αυτή την τελειότητα με την ανθρώπινη υπερσυνείδηση.

Ο Χρήστος Κιοσσές και το Ταξίδι προς την ελευθερία: Αξίζει(;!)

Τι σας ώθησε να γράψετε αυτό το βιβλίο;

Χρήστος Κιοσσές: Καταρχάς, να σας ευχαριστήσω που για ακόμα μια φορά μου δίνετε την ευκαιρία να παρουσιάσω το νέο μου βιβλίο. Το «Ταξίδι προς την ελευθερία: Αξίζει(;!)» είναι ένα κομμάτι της ζωής μας εδώ στον Έβρο. Επί καθημερινής βάσης βλέπουμε τα καραβάνια των παράνομων μεταναστών να περνάνε από μπροστά μας, από τα χωράφια, τα σοκάκια, τις πλατείες και γινόμαστε μάρτυρες της προσπάθειάς τους για αναζήτηση της ελπίδας και της ελευθερίας. Άρα αυτό το βιβλίο είναι βγαλμένο μέσα από τη ζωή.

Ψυχή από πέτρα

Έφτασε κι η στιγμή να διαβάσω τη συλλογή διηγημάτων της Λεύκης Σαραντινού –που τη θυμάμαι από το ιστορικό μυθιστόρημά της Χαμσίν, ο άνεμος της ανατολής–, την Ψυχή από πέτρα, που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Βακχικόν.

Σε αυτό το βιβλίο, η συγγραφέας, μας οδηγεί σε ένα ταξίδι στον κόσμο και τις εποχές αφού τα διηγήματα ή αφηγήματα [υπάρχει λόγος που το γράφω έτσι, δεν είναι το ίδιο πράγμα] τοποθετούνται τον 15ο, 18ο, 19ο, 20ό αιώνα και φτάνουν χρονικά ως τις μέρες μας. Αυτή η ακολουθία αφορά διηγήματα φαντασίας, τρόπον τινά, που ωστόσο αντανακλούν πολύ όμορφα την εκάστοτε εποχή, τους χαρακτήρες [που δεν είναι όλοι φανταστικά πρόσωπα, συναντάμε και υπαρκτές προσωπικότητες] και το ιστορικό πλαίσιο όπου τοποθετούνται.