Η μητέρα του σκύλου

Το θέατρο Ακροπόλ φιλοξενεί μια εντυπωσιακή παράσταση, έργο του Παύλου Μάτεσι που βρίσκεται σταθερά μέσα στα χίλια καλύτερα βιβλία της παγκόσμιας λογοτεχνίας, με τίτλο Η μητέρα του σκύλου, σε σκηνοθεσία του έμπειρου Κώστα Γάκη με μεγάλη πρωταγωνίστρια την Υρώ Μανέ που, μαζί με την Κατερίνα Γιαννάκου, έχει αναλάβει και τη διασκευή. Μουσική και τραγούδια από τον Σταμάτη Κραουνάκη.

15 όνειρα που άλλαξαν τον κόσμο: Όταν η ιστορία ονειρεύεται

Στα περισσότερα ταξίδια μου με συντροφεύει συνήθως και κάποιο διαφορετικό βιβλίο, προτιμώντας περισσότερο τις συλλογές διηγημάτων, τις ποιητικές συλλογές, αλλά και έργα που περιέχουν γενικές γνώσεις. Όσα είδη, δηλαδή, που δεν χρειάζεται να θυμάσαι τι προηγήθηκε στην πλοκή – όπως συνήθως συμβαίνει στα περίπλοκα μυθιστορήματα. Το 15 όνειρα που άλλαξαν τον κόσμο, με το οποίο θα ασχοληθούμε στο άρθρο αυτό, ανήκει φυσικά στην παραπάνω κατηγορία. Περιέχει αρκετές σελίδες (246) και κατάφερε εξαρχής να μου μαγνητίσει την προσοχή λόγω της πρωτότυπης θεματολογίας του. Ελάτε λοιπόν να εξετάσουμε μαζί τι κάνει τόσο ενδιαφέρον αυτό το βιβλίο.

Μετενσαρκωμένες λησμονήσεις

Ελένης Καλαντζή

Άραγε θυμάσαι τα καλοκαίρια μας;

Καθόμασταν στην παραλία με τις ώρες,

μετρούσαμε κύματα και τρώγαμε ροδάκινα,

μέχρι το ηλιοβασίλεμα συζητούσαμε για το πώς θα είναι

όταν ξεκινήσει η αληθινή μας ζωή,

μετά το σχολείο, τις εξετάσεις, τις υποχρεώσεις, τα φροντιστήρια,

τα διαγωνίσματα.

Νομίζαμε ότι μέχρι τότε ήταν τα δύσκολα

και μετά θα ήταν όλα απλά και αβίαστα.

The 12 Kalikantzari of Christmas

Το άλμπουμ των Black Lesbian Fishermen The Twelve Kalikantzari of Yule είναι ένα εντυπωσιακό αφιέρωμα στη μυστικιστική λαογραφία της Νοτιοανατολικής Ευρώπης. Αυτό το έργο, το οποίο δημιουργήθηκε κατά τη διάρκεια της περιόδου των Χριστουγέννων στο ελληνικό νησί της Εύβοιας, εστιάζει σε δώδεκα δαιμονικά όντα, τους λεγόμενους καλικάντζαρους. Εμπνευσμένο από το σπάνιο βιβλίο του Θάνου Βελλουδίου Αερικά, ξωτικά και καλικάντζαροι, το έργο είναι αφιερωμένο σε αυτούς τους άτακτους δαίμονες που αναδύονται από τον υπόκοσμο για να σκορπίσουν το χάος. Κάθε μία από τις δώδεκα συνθέσεις είναι αφιερωμένη σε μία από αυτές τις οντότητες, οι οποίες απεικονίζονται με σαγηνευτικές ηχητικές εικόνες και συνοδευτικές εικαστικές δημιουργίες.

Numb

Η μνήμη κυριαρχεί ή όχι; Η ιστορία δημιουργεί μνήμες και πώς θα ήταν εάν δεν υπήρχαν αυτές; Τι θα άλλαζε άραγε εάν ξυπνούσαμε κάθε μέρα ως νέοι άνθρωποι; Η αλήθεια είναι ένας δρόμος ή υπάρχουν και εναλλακτικές διαδρομές; Αυτά είναι τα ερωτήματα που μας θέτει, μέσω ενός επιστημονικού πειράματος, κάποια στιγμή στο μέλλον, ο Νίκος Σκουλάς που έγραψε, σκηνοθετεί και παίζει αυτό το κοινωνικό δράμα, με ιδιαίτερες πτυχές κατά τη διάρκεια του, προσπαθώντας να κατανοεί τη δύναμη της μνήμης.

Λάμψεις!

Γιώργου Μπιλικά

Δεν θέλω να ξέρουν οι άλλοι για μας. Όχι ακόμα τουλάχιστον.

Έτσι του είπε και σκέφτηκε να το σεβαστεί χωρίς να της ζητήσει εξηγήσεις, παρόλο που αυτό τον δυσκόλευε πολύ. Όταν, ας πούμε, ήταν μαζεμένη η παρέα ολόκληρη δεν τους ήταν εύκολο να κανονίζουν μπροστά στους άλλους τι θα κάνουν και πού θα πάνε μετά, αφού υποτίθεται ότι δεν συνέβαινε κάτι ιδιαίτερο μεταξύ τους. Φρόντιζαν βέβαια να κανονίζουν από πριν, αλλά κι αυτό δεν ήταν πάντα εφικτό, γιατί αν συνέβαινε κάτι ξαφνικό, ήταν δύσκολο να συνεννοηθούν εκείνη τη στιγμή. Έτσι συνέβη και εκείνο το βράδυ. Μετά την καθιερωμένη συνάντηση της Παρασκευής στο Αιολίς, βρέθηκαν για φαγητό στο Palmier του Παγκρατίου και μετά αναγκάστηκαν να πουν καληνύχτα.

Η συνάντηση

Δεν χρειάζεται να ειπωθούν πολλά για τον Γιώργο Κιμούλη. Άλλωστε η πορεία του, τόσα χρόνια, τον έχει δικαιωματικά κατατάξει στους πιο μεγάλους ηθοποιούς της γενιάς μετά την Μεταπολίτευση. Ο εξαιρετικός Γιώργος Κιμούλης παρουσιάζει, στο θέατρο Coroner, την Συνάντηση, μια παράσταση όπου παίζει και σκηνοθετεί. Ένα έργο που συγκίνησε από την πρεμιέρα του 20 χρόνια πριν, το 2004, στην Νέα Υόρκη και μετέπειτα στην μεγάλη οθόνη όπου επίσης έλαβε εξαιρετικές κριτικές.

Τρεις διάλογοι, Η εικόνα

Στους Τρεις διαλόγους η διαλογική τους μορφή έχει επιρροή από τους πλατωνικούς διαλόγους. Γιατί όχι; Οι πλατωνικοί διάλογοι όπως και οι Τρεις διάλογοι είναι γραμμένοι με απλό και κατανοητό τρόπο. Αν και κάθε διάλογος αναφέρεται σε έναν ζωγράφο ξεχωριστά –Πιέρ Ταλ Κοτ, Αντρέ Μασόν, Μπραμ βαν Βέλντε– η εξοικείωση με το έργο του αντίστοιχου ζωγράφου δεν είναι απαραίτητος όρος για να παρακολουθήσει κάποιος τον διάλογο. Όπως συμβαίνει και με τους πλατωνικούς διαλόγους, ο καθένας από τους τρεις διαλόγους είναι αυτοδύναμος, υπάρχουν σημεία διαφωνίας, σύμπτωσης απόψεων αλλά και απορίας. Όπως και στους πλατωνικούς διαλόγους έτσι και τους Τρεις διαλόγους είναι σαφής η πρόθεση δραματοποίησης, που παρακινεί τον αναγνώστη να συμμετάσχει όχι απλώς σε μια ανταλλαγή απόψεων αλλά σε ένα συγκεκριμένο σκηνικό. Οι Τρεις διάλογοι περιλαμβάνουν κάποιες διδασκαλίες και μια υποτυπώδη πλοκή, κωμικά επεισόδια αλλά και συναισθηματικές κορυφώσεις που παραπέμπουν σε σχήματα του κλασικού θεάτρου.