Η Δήμητρα Γεράση και Η πρώτη συνάντηση

Τι σας ώθησε να γράψετε αυτό το βιβλίο;

Δήμητρα Γεράση: Με ώθησε η ανάγκη να κατανοήσω όσα με ξεπερνούν όταν τα ζω. Η γραφή λειτουργεί σαν ένας τρόπος να επιβραδύνω τον κόσμο, να δω πιο καθαρά τις λεπτομέρειες που στην καθημερινότητα περνούν σχεδόν αθέατες ή να εκφράσω ένα συναίσθημα που ζητάει χώρο για να ειπωθεί. Με ώθησε φυσικά και η επιθυμία για επικοινωνία. Η γραφή είναι μια συνάντηση που δεν γνωρίζεις ποτέ πού θα οδηγήσει – μια μυστική συνομιλία με έναν άγνωστο αναγνώστη. Η σκέψη ότι κάποιος μπορεί να βρει στις λέξεις μου κάτι που τον αγγίζει, κάτι που τον αφορά, μου δίνει λόγο να συνεχίζω. Και ίσως, τελικά, γράφω γιατί χωρίς τη γραφή, κάτι μέσα μου μένει ανολοκλήρωτο. Είναι ο τρόπος μου να οργανώνω τον κόσμο, να τον αντέχω, αλλά και να τον επινοώ.

Πώς βιώνετε την εμπειρία της ανάγνωσης των έργων σας μετά από ένα χρονικό διάστημα, όταν αυτά έχουν τυπωθεί σε ένα βιβλίο και έχει περάσει καιρός από τη δημιουργία τους; Εξακολουθείτε να συμφωνείτε και να έχετε τον ίδιο ενθουσιασμό;

Η Στεφανία Τσουκαλίδου για το Παλμαρέ

Το Παλμαρέ είναι το πρώτο δημοσιευμένο βιβλίο μου, μια επιλογή από διηγήματα που έχω κατά καιρούς γράψει. Αποτελείται από είκοσι έξι νουάρ ιστορίες, σαν ταινίες μικρού μήκους. Νομίζω πως έχουν γραφτεί με αμεσότητα στον λόγο, είναι ιστορίες που πάλλονται από ζωντάνια, που σε πιάνουν από τον λαιμό. Είναι άλλοτε δραματικές κι άλλοτε κωμικές, όπως ακριβώς είναι και η ζωή. Οι χαρακτήρες μου είναι άνθρωποι της διπλανής πόρτας, καθώς προτιμώ να γράφω για την ανθρώπινη κατάσταση και δεν υπάρχει τίποτα «ακαδημαϊκό» στο ύφος μου, είναι ιστορίες με αίμα και σάρκα. Έχουν υποστεί καταστροφές, ή έχουν λοξοδρομήσει, είτε βρίσκονται σε υπαρξιακό κενό, ή απλώς αντέχουν να ζουν έναν βίο αβίωτο. Υπάρχει και οικογενειακή σάγκα και σεξ και πανδημία και συμπερίληψη, καθώς και meta-νύξεις, για τη νέα ζωή που αναδύεται. Και χιούμορ που σκοτώνει – κυριολεκτικά– σε ένα δυο διηγήματα. Συζυγοκτονίες από άντρες και από γυναίκες, δίκαια πράγματα. Κι ακρωτηριασμοί, κυριολεκτικοί και μεταφορικοί. Είναι άνθρωποι που έχω παρατηρήσει στην πορεία της ζωής, γιατί η παρατήρηση είναι ευγενές σπορ, στο οποίο εντρυφώ με παραδειγματική προσήλωση. Είναι άγνωστοι και γνώριμοί μου, μεταμφιεσμένοι.

Μόνο σπίτι, κρεβάτι και εκκλησία

Μόνο σπίτι, κρεβάτι και εκκλησία, στον Μικρό Κεραμεικό, του Ντάριο Φο και της Φράνκα Ράμε. Ένας μονόλογος γραμμένος το 1977 αλλά τόσο επίκαιρος, τόσο σημερινός, τόσο ανθρώπινος... Η Νικολέτα Βλαβιανού σκηνοθετεί και πρωταγωνιστεί. Στη σκηνοθεσία και η Μόνικα Κολοκοτρώνη.

Μια γυναίκα τσαχπίνα, χυμώδης, με ταμπεραμέντο, ένα πονηρό θηλυκό με κέφι, ζωντάνια, μπρίο. Σε κάθε ρόλο της έχει και το ανάλογο ύφος. Είναι σύζυγος, μάνα, ερωμένη, νοικοκυρά.

Αλφρέ ντε Μισέ

Γνωστός στην Ελλάδα από την μεγάλη του θεατρική επιτυχία Λορεντζάτσιο, ο Αλφρέ ντε Μισέ γεννήθηκε το 1810 στο Παρίσι. Το πλήρες όνομά του ήταν Αλφρέ Λουί Σαρλ ντε Μισέ-Πατέ.

Στην αρχή, ξεκίνησε σπουδές στα νομικά και στην ιατρική, γρήγορα όμως εγκατέλειψε τις σπουδές του για να αφοσιωθεί στο θέατρο. Δυστυχώς όμως, το πρώτο του έργο, με τίτλο Βενετσιάνικη νύχτα γνώρισε αποτυχία. Αυτό, όπως ήταν φυσικό, λύπησε τον συγγραφέα και αποφάσισε να μην ξανασχοληθεί με τη δραματουργία. Μετά από λίγα χρόνια όμως, άρχισε και πάλι να γράφει για το θέατρο, κερδίζοντας κάποια θετικά σχόλια. Αυτό τον έκανε να προσηλωθεί ακόμα περισσότερο στο θέατρο.

Ethel Cain: Willoughby Tucker, I'll Always Love You (Daughters Of Cain Records, Αύγουστος 2025)

Η Hayden Silas Anhedönia (24 Μαρτίου 1998, Tallahassee, Florida), γνωστή επαγγελματικά ως Ethel Cain, είναι Αμερικανίδα τραγουδοποιός, παραγωγός δίσκων και μοντέλο. Έγινε γνωστή για τη μουσική και τους στίχους της που συνδυάζουν ατμοσφαιρικά και southern gothic στοιχεία. Η Anhedönia κυκλοφόρησε το πρώτο της στούντιο album Preacher's Daughter (2022) αποσπώντας διθυραμβικές κριτικές και αποκτώντας φανατικό κοινό. Μετά την κυκλοφορία του σε βινύλιο το 2025, το album έκανε ντεμπούτο στο νούμερο δέκα του αμερικανικού Billboard 200 και τον Αύγουστο του 2025 παρουσίασε το δεύτερο στούντιο album της Willoughby Tucker, I'll Always Love You το οποίο θα παρουσιάσω στο παρόν άρθρο.

Cleansed (Καθαροί πια)

Cleansed (Καθαροί πια), στο ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης, της Σάρα Κέιν, σε σκηνοθεσία Δημήτρη Καρατζά. Παίζουν: Χρήστος Λούλης, Μαίρη Μηνά, Δημήτρης Καπουράνης, Νατάσα Εξηνταβελώνη, Γιώργος Ζυγούρης, Νικολάκης Ζεγκίνογλου, Θανάσης Ραφτόπουλος.

Μόνο παρακολουθώντας αυτή την παράσταση θα καταλάβει κάποιος γιατί προκάλεσε τόσο σάλο και θύελλα αντιδράσεων όταν γράφτηκε το 1998.

Ράφτης κυριών

Ένα έργο από τα πρώτα που έγραψε, σε νεαρή ηλικία, ο Ζορζ Φεντώ, ένας μεγάλος δημιουργός της κωμωδίας, με τίτλο Ράφτης κυριών που η πορεία του θυμίζει πολύ τη λογική του Μολιέρου στην κωμωδία και την σάτιρα συγκεκριμένων χαρακτήρων που έχουν σχέση με την πολιτική, τη θρησκεία και κυρίως την ηθική, που κάποιοι υποκρίνονται ότι υπάρχει κρυμμένοι κυριολεκτικά πίσω από το δάκτυλό τους. Έτσι, ο μεγάλος Μολιέρος και ο Φεντώ έχουν την ειρωνική διάθεση να υψώσουν αυτό το μεσαίο δάκτυλο ψηλά, μέσα από κωμωδίες του παραλόγου, που επιχειρούν επιτυχημένα την σάτιρα, αποφεύγοντας προσβολές έτσι ώστε να είναι πιο εύκολα «χωνευτό» σε οποιονδήποτε.

Η σιωπή της μοναξιάς

Μαρίας Καρυτινού

Έμεινα να κοιτάζω τ' αστέρια

να στάζουν πάνω στη γη.

Κι 'ταν σα να 'πεφτε η απουσία σου

με πόνο, ως ισχνή αχλή.

*****************************

Τα χέρια μου άδειασαν χωρίς εσένα,

κι όμως ακόμη πονούν,

σα να κρατούν την ψυχή μου

που πέθανε μες στη σιωπή.

Σκοτώνουν τα άλογα όταν γεράσουν

Σκοτώνουν τα άλογα όταν γεράσουν, στο θέατρο Εν Αθήναις. Μία παράσταση βασισμένη σε αληθινά γεγονότα από τη νουβέλα του Horace McCoy, σε σκηνοθεσία Δημήτρη Καρατζιά. Η μετάφραση και η διασκευή έγινε από τον Μάνο Αντωνιάδη και τον Δημήτρη Καρατζιά. Παίζουν: Νίκος Ιωαννίδης, Γιώργος Σεϊταρίδης, Τριανταφυλλιά Ταμπαλιάκη, Ορνέλα Λούτη, Δήμητρα Κολλά, Νικόλας Μπράβος, Στέφανος Κακαβούλης, Σωτήρης Μεντζέλος, Αντώνης Αντωνίου, Χριστίνα Σαμπανίκου, Θάνος Κρομμύδας, Αγάπη Παπαθανασιάδου, Όλγα Θανασιά, Ευάγγελος Ανδρέας Εμμανουήλ, Αλεξάνδρα Γαϊδατζή, Παρασκευή Αλίρη, Γιάννα Σταυράκη.

Το 1929 ξέσπασε το Κραχ στην Αμερική. Οι τράπεζες πτώχευσαν με αποτέλεσμα οι άνθρωποι να χάσουν τις αποταμιεύσεις τους. Επιχειρήσεις χρεοκόπησαν, εργοστάσια έκλεισαν, ο κόσμος έμεινε άνεργος. Μην μπορώντας να ανταπεξέλθει, μην έχοντας χρήματα αλλά και πού την κεφαλήν κλίνει, αναγκάστηκε να λάβει μέρος σε μαραθώνιους χορού, διεκδικώντας το χρηματικό έπαθλο, εξασφαλίζοντας δωρεάν στέγη και τροφή. Όσοι σταθούν πιο τυχεροί, ίσως κάνουν καριέρα στον κινηματογράφο, αν καταφέρουν να επιλεχθούν από παραγωγούς κι άτομα του καλλιτεχνικού στερεώματος τα οποία παρακολουθούν καθημερινά αυτούς τους αγώνες.

Χρώματα ψυχής...

Ευαγγελίας Αλιβιζάτου

Ονειρεύομαι η ζωή

να είναι στα χρώματα

της ψυχής μου.

Ενώνω το γαλάζιο

το λευκό της θάλασσας,

του ουρανού.

Ουρλιάζει το μυαλό μου

για να διώξει τους λεκέδες σου.