Δημήτρης Νικολαΐδης

Ο Δημήτρης Νικολαΐδης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1923 και σπούδασε στην Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών καθώς και στην Δραματική Σχολή του Θεάτρου Τέχνης Καρόλου Κουν. Υπήρξε ένας ιδιαίτερα χαρισματικός ηθοποιός που κράτησε κυρίως δεύτερους ρόλους. Είναι γνωστός στο ευρύ κοινό ως ηθοποιός, αλλά υπήρξε και σκηνοθέτης του θεάτρου – κυρίως σε ελληνικά έργα, με μεγάλη προσήλωση και επιτυχία. Γράφει ο Θεόδωρος Έξαρχος για αυτήν του την ιδιότητα: «Υπήρξε, για ένα μεγάλο διάστημα, ο κυριότερος σκηνοθέτης της σύγχρονης ελληνικής κωμωδίας, αναδεικνύοντας τις αρετές της με αξιόλογη αίσθηση του χιούμορ και με σκηνική ευρηματικότητα.».

Η στήλη του λόγου

Η μετανεωτερική Βαβέλ

Η μετακοινωνία και η μετατεχνολογική φάση εξέλιξης

Μέρος έβδομο [συνέχεια από το προηγούμενο]

Το ουσιαστικό κομμάτι του Διεθνούς Οργανισμού για το Παγκόσμιο Όραμα αφορά την προώθηση της Παγκόσμιας Θρησκείας. Το νέο δόγμα, όπως υποστηρίζεται, δεν αφορά τη δημιουργία μιας νέας ή μιας ακόμη θρησκείας στον κόσμο. Κυρίως αναφέρεται στην παγκόσμια αποδοχή συγκεκριμένων ηθικών αξιών και κανόνων, έτσι όπως αυτές εκφράζονται στις περισσότερες θρησκείες. Το νέο δόγμα, δηλαδή, βασίζεται στο γεγονός ότι στην παγκόσμια συνείδηση, ή μάλλον στο υποσυνείδητό μας, είναι καταγραμμένοι ορισμένοι κοινοί κώδικες συμπεριφοράς που στηρίζονται σε βασικές ηθικές αξίες και αρχές.

Για φίλου... πήδημα

Η κωμωδία στο θέατρο, τις περισσότερες φορές, είναι ό,τι χρειάζεται για να ξεφύγουμε από την καθημερινότητά μας, για να γελάσουμε λίγο ή και πολύ. Γι' αυτό και κάθε χρονιά παίζονται πολλές, γραμμένες από Έλληνες και ξένους συγγραφείς φιλοδοξώντας να μας κερδίσουν. Το ζητούμενο είναι φυσικά το γέλιο αλλά δεν είναι και τόσο εύκολο όπως θα νομίζουν κάποιοι. Η κωμωδία χρειάζεται ίσως περισσότερα για να κερδίσει, κείμενο,  γρήγορη πλοκή, ερμηνεία κτλ.

Μάρτυρας κατηγορίας

Ατμοσφαιρικό δικαστικό θρίλερ εποχής με την υπογραφή της μάστερ του αστυνομικού, της Άγκαθα Κρίστι, και με έναν αξιόλογο θίασο. Έτσι θα περιέγραφα με μια φράση την παράσταση Μάρτυρας κατηγορίας σε σκηνοθεσία Νικορέστη Χανιωτάκη. Κι αν είστε βιβλιόφιλοι και τυχαίνει να έχετε διαβάσει το βιβλίο μην σκεφθείτε ότι δεν θα έχει ενδιαφέρον· σας διαβεβαιώνω πως πέρασα πολύ όμορφα παρακολουθώντας την ιστορία τής μετρ.

Ντίνος Καρύδης

Γεννήθηκε στην Αθήνα στις 27/10/1938. Στη φωτογραφία, δημοσίευμα του περιοδικού Homme (Μάρτιος 2005).

Το καφέ της οδού Σκουφά

Ένα καφέ στην οδό Σκουφά, φιλοξενεί σχεδόν κάθε Σάββατο μια παρέα γυναικών. Εκεί, οι τρεις γυναίκες, πλέον θαμώνες του μαγαζιού, μοιράζονται τα εσώψυχά τους, τα ερωτικά τους, συζητούν θέματα που τις απασχολούν και μονοπωλούν το ενδιαφέρον τους και φεύγουν άλλοτε ανάλαφρες και άλλοτε προβληματισμένες.

Τα στάχυα

Νεφέλης Πηγή

Στο τραπέζι υπάρχει ένα βάζο, κάποτε το γέμιζα με ζωντανά λουλούδια. Τώρα πια είναι άδειο, μόνο καμιά φορά το στολίζω με νεκρά, πλαστικά. Το βάζο είναι κρυστάλλινο. Κάποια στιγμή είχα βρεθεί σε έναν επαρχιακό δρόμο που οι δύο πλευρές του ήταν σπαρμένες με χιλιάδες στρέμματα σιτάρι, τα στάχυα παραδίνονταν στις θωπείες του ανέμου, σχημάτιζαν ένα παλιρροιακό κύμα. Όταν πέρασα μετά από λίγες μέρες είχαν πια θεριστεί, παρατήρησα ότι κάποια στάχυα ξεχάστηκαν, μπήκα στο χωράφι όπως ήμουν, με τα καλοκαιρινά παπούτσια και με ένα μικρό κοπίδι που πάντα έχω στην τσάντα μου· τα έκοψα. Νόμιζα ότι ήταν το καλύτερο που θα μπορούσα να τους κάνω. Τα έβαλα στο απαρχαιωμένο βάζο, δώρο από τον γάμο μου. Το πιστεύεις ότι μετά από πολλά χρόνια παράμεναν εκεί νεκρά, δεν τα πείραξα για πολύ καιρό, γιατί ήθελα να μου θυμίζουν εκείνη τη μέρα, αργότερα δεν τα πέταξα, τα τύλιξα σ' ένα μαντήλι και τα καταχώνιασα στο συρτάρι του σκρίνιου.

Η εξαργύρωση

Χρήστου Ντικμπασάνη

Τα μικρά παιδιά αγοράζουν

ψευδαισθήσεις και αυταπάτες

απ' τις λαϊκές αγορές της ενήλικης ζωής,

αναζητώντας λίγα ψίχουλα στοργής,

τρυφερότητας, ασφάλειας,

ειλικρίνειας, ονείρων, πόθων

Σφιχταγκαλιάζουν τις ημέρες

που έρχονται χωρίς να τα ρωτήσουν

Λαχταρούν τα χάδια που στερήθηκαν,