The Jungle Within

Μια ανατομία της εσωτερικής ζούγκλας

Με το The Jungle Within, οι Eli and the Portraits παραδίδουν ένα από τα πιο ιδιαίτερα concept albums της πρόσφατης ελληνικής indie σκηνής. Δεν πρόκειται απλώς για μια συλλογή τραγουδιών, αλλά για ένα πλήρες αφήγημα που ξετυλίγεται σαν σύγχρονο μουσικό παραμύθι. Ο ακροατής καλείται να ακολουθήσει τον Eli σε μια ονειρική ζούγκλα: Έναν τόπο όπου τα ζώα έχουν φωνή, οι φόβοι υλοποιούνται και κάθε πλάσμα αντιπροσωπεύει μια πτυχή της ανθρώπινης ψυχής. Το άλμπουμ λειτουργεί άλλοτε τρυφερά, άλλοτε σκοτεινά, άλλοτε με χιούμορ, αλλά πάντα με βαθιά ενσυναίσθηση για τις ανθρώπινες αδυναμίες.

Η πρωτόγονη εποχή

H πρωτόγονη εποχή αναφέρεται σε οικουμενικά ανθρώπινα χαρακτηριστικά, την ανάγκη του ανθρώπου αφενός να επιβιώσει μέσα από στοιχειωδώς οργανωμένα κοινωνικά σχήματα και αφετέρου να ανταποκριθεί στις φιλοσοφικές και μεταφυσικές του ανησυχίες. Η νοσταλγία του πολιτισμένου ανθρώπου για την επιστροφή σε μια «πρωτόγονη» εποχή φαίνεται να είναι τόσο παλιά όσο και η πολιτισμένη ικανότητά του για ενδοσκόπηση.

Αυτό που γενικά χαρακτηρίζει την ανθρώπινη φύση είναι πως το καθετί που μας φέρνει κοντύτερα σε μια αυξημένη πρόοδο, συνοδεύεται από ανησυχίες και αμφιβολίες αναφορικά με τη συνολική πολιτιστική εξέλιξη. Αν η τάση για το πρωτόγονο που ξεκινά από τους αρχαίους χρόνους και φτάνει ως τις αρχές του αιώνα μας, δημιουργεί στον πολιτισμένο άνθρωπο ένα δίλημμα ολοένα και περισσότερο εσωτερικευμένο και εναγώνιο, τότε μπορούμε να πούμε πως η τάση αυτή παραμένει αμείωτη ακόμα και σήμερα.

Τα πέντε μαύρα φορέματα

Τα πέντε μαύρα φορέματα στο θέατρο Αργώ. Κείμενο από τη Μαρία Μπουράνη, σκηνοθεσία από τη Μίνα Καθέρη. Παίζουν: Έβελυν-Τζην Κλάριτς, Χαρά Χατζηκαλυμνίου, Σάντρα Σταμούλη, Βένια Σάσσαλου, Μαρία Μπουράνη.

Η Μίνα Καθέρη σκηνοθετεί με απόλυτη ακρίβεια το κείμενο της Μαρίας Μπουράνη. Πέντε γυναίκες, πέντε ιστορίες, πέντε μαύρα φορέματα τα οποία ήταν η αφορμή να (γ-)ραφτούν σε ένα μοδιστράδικο.

Άγιος Νεόπλουτος

Διάλογος με τον Πεσσόα
Απέναντι στο βιβλίο της ανησυχίας

Γιάννη Σμίχελη

Κατά βάθος ήμουν ένα πολύ δεκτικό παιδί στην αγωγή και τις νουθετήσεις των γονιών και συγγενών μου. Παρά τον εσωτερικό αντάρτη μέσα μου ακολουθούσα την πορεία που μου χάραζαν ή μ' έπειθαν ως την πιο ρεαλιστική. Άλλωστε, είχα αποδεχτεί πως οι συντηρητικές επιλογές με τις οικογενειακές πρακτικές επιβίωσης ήταν μια καλή συνταγή ζωής. Έτσι βρέθηκα να στηρίζω τους Ιούδες, να είμαι δεκτικός στους Πιλάτους και να ανέχομαι τα προνόμια των σταυρωτών μου. Πάντα έβρισκα μια ευχάριστη θέση στην μετά θάνατον ζωή την οποία διαρκώς, όλο και πιο έντονα, αμφισβητούσα μιας και οι άλλοι προόριζαν για μένα απορρίπτοντάς την όμως για την πάρτη τους, αλλά υποκρινόμενοι τους αμετακίνητους και αδιάλλακτους πιστούς της. Αυτή η αδελφή και συνέταιρος του πατέρα μου με την οικογενειακή της κομπανία υμνούσε το χρήμα δοξάζοντας τον Θεό για τον θάνατο, μεταφορικό ή φυσικό, των άλλων. Φιλοτομαριστές ωσαννά. Κάπως έτσι ξεπάστρεψαν και τον γέρο μου, που τους έβγαζε πάντα το φίδι από την τρύπα, όμως όλο τον μπουρδούκλωναν, τα καλά και συμφέροντα των βαμπίρ, αφού ανίκανοι να λάβουν τις σωστές αποφάσεις και να συμπεριφερθούν ανάλογα ως αξιόπιστοι εστιάτορες με την ανοιχτόκαρδη φάτσα και τον ακριβή υπολογισμό της ήπιας κερδοφορίας, το λίγο πάνω από το νερό κάθε φορά, ή το λίγο ακόμα πιο βαθιά οι ρίζες στο χώμα και λίγο πιο ψηλά τα κλαδιά, εντούτοις, μαστόρια σε πισώπλατα χτυπήματα, παγαποντιές και όλο κατηγόριες και υποτιμήσεις μ' απειλές. Όταν πια πέθαινε, στο νεκροκρέβατό του έψελναν τους ύμνους του καλού κατευόδιου, αφού είχαν τους τραπεζικούς φίσκα, τα στομάχια ξέχειλα και την επιβράβευση του τεθλιμμένου συγγενή, με διαρκή σταυροκοπήματα στις εσωτερικές τσέπες του σακακιού με τα χωμένα πορτοφόλια.

Η γέννησή μου στ' άστρα

Χρήστου Ντικμπασάνη

Υποψία ελπίδας μού θυμίζει η γέννησή μου στο Σύμπαν

Διαστέλλεται ο χωροχρόνος

Η προσμονή του τοκετού ανασταίνεται

Έμοιαζε το διάστημα σκοτεινή θάλασσα

γεμάτη σιωπές

Οι κομήτες με προσπερνούσαν

Πέρα από τη σιωπή

Η πολυγραφότατη κι αγαπητή στο αναγνωστικό κοινό Ζοέλ Λοπινό εκπλήσσει γι' ακόμα μια φορά με το νέο της μυθιστόρημα Πέρα από τη σιωπή. Πρόκειται για ψυχογράφημα που εμπεριέχει αληθινές μαρτυρίες τριών κακοποιημένων γυναικών, που τόλμησαν να σπάσουν το φράγμα της σιωπής και να μιλήσουν ελεύθερα για όσα υπέστησαν από τους βάναυσους συζύγους τους.

Η γραφή της άμεση και καθηλωτική, όπως μας έχει μυήσει σε προηγούμενα best sellers, οι εξομολογήσεις των γυναικών σπαρακτικές κραυγές προς έναν κόσμο που επιμένει να αδιαφορεί για την ύπαρξή τους. Παράλληλα, μέσα από τις ιστορίες των τριών πρωταγωνιστριών, σκιαγραφούνται λεπτομερώς και οι χαρακτήρες των θυτών, οι αδυναμίες και τα λάθη του οικογενειακού τους περίγυρου, στον οποίο γαλουχήθηκαν και οδηγήθηκαν μοιραία στον φαύλο κύκλο της βίας.

Συγγνώμη κύριε Μπέκετ

Συγγνώμη κύριε Μπέκετ, από τη Σοφία Φιλιππίδου, σε έναν φιλόξενο χώρο όπου ο καθένας αφήνει ό,τι έχει ευχαρίστηση και ονομάζεται Το μαγαζάκι της τέχνης. Παίζουν: Αποστόλης Κεπεσίδης, Μάριος Καλογεράκης, Παναγιώτης Καλούδης, Κωνσταντίνα Λαμπροπούλου, Λάμπρος Πρέντζας, Ασημένη Τούντα, Ειρήνη Τσώλη, Νίνα Φωτιάδου, Ευτυχία Φραντζεσκάκη, Μιχαήλ-Εφραίμ Τσουμπός.

Ο Γιάννης Μπερούκας και οι Ανθρακωρύχοι ψυχών

Τι σας ώθησε να γράψετε αυτό το βιβλίο;

Γιάννης Μπερούκας: Η ώθηση για να γράψεις κάτι, δεν είναι μόνο κάποιες προσωπικές εμπειρίες, αλλά τις περισσότερες φορές είναι η επιθυμία ή η ανάγκη να πεις κάτι. Είναι λοιπόν η ατέρμονη εξερεύνηση του κόσμου μέσα από την δική σου ματιά, μια καινούργια γέννηση, αν θες, το βεγγαλικό όχημα που διασχίζει τις νύχτες σου.

Η συναρπαστική εξέγερση του Χούλιο Τόγκα

Η συναρπαστική εξέγερση του Χούλιο Τόγκα στο θέατρο Προσκήνιο, σε σκηνοθεσία Βασίλη Μαγουλιώτη και κείμενο Suyako. Παίζουν: Δημήτρης Δρόσος, Άρης Μπαλής, Μαρία Αποστολακέα, Μελίνα Πολυζώνη, Μικές Γλύκας.

Ο Χούλιο Τόγκα είναι ένας ακτιβιστής, περφόρμερ, εικονοπλάστης, επαναστάτης. Δεν μπαίνει σε καλούπια, δεν μένει άπραγος όταν βλέπει το λάθος. Αναλαμβάνει δράση ως ενεργός πολίτης και μέλος του κοινωνικού συνόλου τινάζοντάς τα όλα –κυριολεκτικά– στον αέρα.

Η πορφύρα του Ιονίου

Ευαγγελίας Αλιβιζάτου

Πορφυρένια όλα γύρω μου

στα χρώματα τα ιδιαίτερα

εκείνα,

άλλοτε του δειλινού

άλλοτε τη χαραυγής

ή του ηλιοβασιλέματος.

Εικόνες ενός παζλ ευτυχίας.