Τζιν λεμόνι

Ένα έργο της Ζωής Ξανθοπούλου το Τζιν λεμόνι που καταπιάνεται με το διαδίκτυο και το τι μπορείς να βρεις μέσα σε αυτό. Κυριολεκτικά τα πάντα. Όλες οι υπηρεσίες προσφέρονται έναντι του κατάλληλου, πάντα, αντιτίμου χωρίς περιορισμούς και χωρίς ηθικούς φραγμούς. Και όχι μόνο από αυτούς που προσφέρουν τις υπηρεσίες αλλά και από αυτούς που τις επιζητούν.

Αφίλιωτα

Γιώργου Αλεξανδρή

Άνοιγμα κι απλωσιά των πειρασμών η νύχτα,

στενορύμι και πέρασμα η νύχτα των διλημμάτων,

ευπρόσδεκτη να δω την απειλή, δελεασμό την αποστασία

από τ' ανύφαντα, τα πάρωρα, τα σκηνοθετημένα χρόνια,

απ' τις διαδρομές τις προσχηματικές, τις ανεπίστροφες πορείες

καθώς η γνώση και η προνόηση στερούν τις επινοήσεις

και η ζωή ανακαλύπτεται αξόδευτη στα μυστικά της.

Από πού κι ως πού Καναδάς, Νέα Χηλή, Μάνη Έβρου;

Γιώργου Ζώτου

Σήμερα θα κάνουμε την μεγαλύτερη ποδηλατάδα που έχει γίνει ποτέ!

Αρκεί να σας πω ότι θα πάμε από τον Καναδά στην Χιλή μέσω Μάνης!

Αμφιβάλλετε;

Κακώς!

Θα βγάλουμε τη διαδρομή σε λιγότερο από μία μέρα και θα περάσουμε από καταπληκτικά τοπία που μοναχά στον Έβρο μπορείς να τα βρεις!

Ναι, καλά ακούσατε, σήμερα θα πάμε στον δικό μας Έβρο, ούτε καν τον ισπανικό, θα ξεκινήσουμε από τον Καναδά θα κάνουμε μια στάση στη Μάνη και θα τερματίσουμε παραλιακά, στην Χηλή.

148 χλμ. γεμάτα εξωτικές εικόνες έχοντας δίπλα τον ποταμό Έβρο.

Πώς σας φαίνεται;

Κοιμούνται τα ψάρια;

Το Κοιμούνται τα ψάρια; είναι ένας ιδιαίτερος και απαιτητικός μονόλογος που παίζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα στο θέατρο Σταθμός, ένα όμορφο μικρό θέατρο στο κέντρο της Αθήνας που φιλοξενεί πάντα παραστάσεις που προάγουν την τέχνη και τον πολιτισμό.

Το έργο που Jens Raschke είναι βραβευμένο και μεταφρασμένο σε αρκετές γλώσσες έχοντας παιχθεί σε πολλά θέατρα ανά τον κόσμο. Εδώ την σκηνοθεσία έχει αναλάβει η πολύ καλή Ζωή Ξανθοπούλου επιλέγοντας καπάκι έναν ακόμα εξαιρετικό μονόλογο μετά Το πιο όμορφο σώμα που έχει βρεθεί ποτέ σε αυτό το μέρος, που έκανε πολύ μεγάλη επιτυχία και δικαίως. Τη μετάφραση έχει κάνει η Κατερίνα Θεοδωράτου και σε μία από τις καλύτερες –εάν όχι η καλύτερη– ερμηνείες της η Ευγενία Δημητροπούλου.

Ο έρωτάς σου

Ευαγγελίας Αλιβιζάτου

Έρωτας βαθύς.

Καθηλωτικός.

Σου γράφω για όσα κρύβει η ψυχή μου...

τη λαχτάρα μου για σένα.

Μη γελάσεις, μη φοβηθείς,

μη ντραπείς.

Δεν κοιμάμαι, φοβάμαι τα όνειρα

μην είν' οδυνηρά.

Παλεύω με τους δαίμονές μου.

Η κατσαρίδα Κ.

Μια αναρχική κωμωδία, πολύ διαφορετική από το σύνηθες και μάλιστα σε μονόλογο, είναι Η κατσαρίδα Κ. Όχι, δεν είναι του Κάφκα. Είναι μια ευφυής δημιουργία του Μάριου Ιορδάνου, που έχει αναλάβει και την σκηνοθεσία, και της Σοφίας Καζαντζιάν που ερμηνεύει στην σκηνή. Ναι, έχει πάρει υλικό από την Κατσαρίδα του Κάφκα για να προχωρήσει την κλασική ιστορία ένα βήμα παρακάτω. Μπα, κι αυτό λάθος ακούγεται. Όχι ένα βήμα, μα πολλά, αφού όλος ο Κάφκα θα περάσει μπροστά μας αφού η δικιά τους Κατσαρίδα Κ., σε ένα παραλήρημα αυτογνωσίας, αναφέρεται στΗ μεταμόρφωση, στΗ δίκη, στον Πύργο, στον Καλλιτέχνη της πείνας, στο Γράμμα στον πατέρα, στα Γράμματα στη Μιλένα – όλα έργα του μεγάλου Τσέχου συγγραφέα.

Το μικρό ταρανδάκι

Μια πραγματική ιστορία που φαίνεται απίστευτη όμως δεν είναι καθόλου επειδή, εν τέλει, όλα μπορούν να συμβούν.

Το Baby Reideer (Το μικρό ταρανδάκι) είναι ένα έργο του Richard Gadd που έγραψε για την ιστορία που του επηρέασε για 6 χρόνια τη ζωή του και αποφάσισε να την κοινοποιήσει παντού ανεβάζοντας στη σκηνή του Fringe festival του Εδιμβούργου την ιστορία καταδίωξής του από μια επιμονή stalker, την Μάρθα. Ο θεατρικός μονόλογος έγινε τεράστια επιτυχία, ο Gadd έγινε ένας διάσημος κωμικός, που αργότερα έπαιξε και στο Netflix τον εαυτό του στην σειρά που έκανε μεγάλη επιτυχία και στο συνδρομητικό κανάλι.

Προσδοκίες

Έλενας Λιάτου

Όνειρα μαζεύεις, σε χρυσό πουγκί

τα στοιβάζεις. Με αγάπη τα ταΐζεις

κι ελπίδα να θεριέψουν, να γιγαντωθούν

μια μέρα, ζωή να πάρουν.

Προσδοκίες τρέφεις για στιγμές φωτεινές,

λουσμένες από του ήλιου τις αχτίδες.