Πέρα από τη σιωπή

Η πολυγραφότατη κι αγαπητή στο αναγνωστικό κοινό Ζοέλ Λοπινό εκπλήσσει γι' ακόμα μια φορά με το νέο της μυθιστόρημα Πέρα από τη σιωπή. Πρόκειται για ψυχογράφημα που εμπεριέχει αληθινές μαρτυρίες τριών κακοποιημένων γυναικών, που τόλμησαν να σπάσουν το φράγμα της σιωπής και να μιλήσουν ελεύθερα για όσα υπέστησαν από τους βάναυσους συζύγους τους.

Η γραφή της άμεση και καθηλωτική, όπως μας έχει μυήσει σε προηγούμενα best sellers, οι εξομολογήσεις των γυναικών σπαρακτικές κραυγές προς έναν κόσμο που επιμένει να αδιαφορεί για την ύπαρξή τους. Παράλληλα, μέσα από τις ιστορίες των τριών πρωταγωνιστριών, σκιαγραφούνται λεπτομερώς και οι χαρακτήρες των θυτών, οι αδυναμίες και τα λάθη του οικογενειακού τους περίγυρου, στον οποίο γαλουχήθηκαν και οδηγήθηκαν μοιραία στον φαύλο κύκλο της βίας.

Συγγνώμη κύριε Μπέκετ

Συγγνώμη κύριε Μπέκετ, από τη Σοφία Φιλιππίδου, σε έναν φιλόξενο χώρο όπου ο καθένας αφήνει ό,τι έχει ευχαρίστηση και ονομάζεται Το μαγαζάκι της τέχνης. Παίζουν: Αποστόλης Κεπεσίδης, Μάριος Καλογεράκης, Παναγιώτης Καλούδης, Κωνσταντίνα Λαμπροπούλου, Λάμπρος Πρέντζας, Ασημένη Τούντα, Ειρήνη Τσώλη, Νίνα Φωτιάδου, Ευτυχία Φραντζεσκάκη, Μιχαήλ-Εφραίμ Τσουμπός.

Ο Γιάννης Μπερούκας και οι Ανθρακωρύχοι ψυχών

Τι σας ώθησε να γράψετε αυτό το βιβλίο;

Γιάννης Μπερούκας: Η ώθηση για να γράψεις κάτι, δεν είναι μόνο κάποιες προσωπικές εμπειρίες, αλλά τις περισσότερες φορές είναι η επιθυμία ή η ανάγκη να πεις κάτι. Είναι λοιπόν η ατέρμονη εξερεύνηση του κόσμου μέσα από την δική σου ματιά, μια καινούργια γέννηση, αν θες, το βεγγαλικό όχημα που διασχίζει τις νύχτες σου.

Η συναρπαστική εξέγερση του Χούλιο Τόγκα

Η συναρπαστική εξέγερση του Χούλιο Τόγκα στο θέατρο Προσκήνιο, σε σκηνοθεσία Βασίλη Μαγουλιώτη και κείμενο Suyako. Παίζουν: Δημήτρης Δρόσος, Άρης Μπαλής, Μαρία Αποστολακέα, Μελίνα Πολυζώνη, Μικές Γλύκας.

Ο Χούλιο Τόγκα είναι ένας ακτιβιστής, περφόρμερ, εικονοπλάστης, επαναστάτης. Δεν μπαίνει σε καλούπια, δεν μένει άπραγος όταν βλέπει το λάθος. Αναλαμβάνει δράση ως ενεργός πολίτης και μέλος του κοινωνικού συνόλου τινάζοντάς τα όλα –κυριολεκτικά– στον αέρα.

Η πορφύρα του Ιονίου

Ευαγγελίας Αλιβιζάτου

Πορφυρένια όλα γύρω μου

στα χρώματα τα ιδιαίτερα

εκείνα,

άλλοτε του δειλινού

άλλοτε τη χαραυγής

ή του ηλιοβασιλέματος.

Εικόνες ενός παζλ ευτυχίας.

Το ταβάνι στο χιόνι

Αναρωτιέμαι, ο οδηγός εκείνου του αυτοκινήτου που τράκαρε τους πρωταγωνιστές στα «Δύο φεγγάρια», τι απέγινε και ποιος να ήταν. Ή ο αντίπαλος μποξέρ, που μίλησε μόνο με ένα χαρτάκι, όπου είχε γράψει δύο λόγια προς τον ήρωά μας. Τι να είχε περάσει στη ζωή του και πώς να ήταν η μέρα του λίγο πριν τον αγώνα; Ή ο μαθητής που δεν ρώτησε ποτέ τίποτα τον δάσκαλο με τον παροξυσμό και την οργή, και που καθόταν σε μια θέση πλάι στον συμμαθητή τη στιγμή που ρωτούσε για την ελπίδα, ενώ εκείνος έμεινε πάντα σιωπηλός, χωρίς, τελικά, ποτέ να τον γνωρίσουμε. Και, τι ανησυχίες να είχαν εκείνα τα κορίτσια, για τα οποία μάθαμε μονάχα το πέρασμά τους από την πισίνα;

Τα ανάποδα Χριστούγεννα του Λεωνίδα

Δεν ξέρω αν σας το είπα, μα όλος ο Δεκέμβριος είναι αφιερωμένος σε εσάς μικρά μου ξωτικά! Έχω επιλέξει όμορφα, διασκεδαστικά, τρυφερά και γεμάτα χρυσόσκονη βιβλία για να σας παρουσιάσω και είμαι σίγουρη ότι κάποια από αυτά θα σας κεντρίσουν το ενδιαφέρον για να τα αναζητήσετε και να τα κάνετε δικά σας.

Εχθρός του λαού

Ένα μνημειώδες έργο του Χένρικ Ίψεν που έχει παιχθεί σε πάρα πολλές εκδοχές τόσο στο θέατρο όσο και στον κινηματογράφο. Φυσικά πρόκειται για το Εχθρός του λαού, ένα έργο που επιδεικνύει την ανθρώπινη κοινωνία και τον τρόπο που η εκάστοτε εξουσία την χειρίζεται, φτιάχνοντας εικονικούς εχθρούς ανθρώπους που επιζητούν την αλήθεια.

Γαλήνη

Άννας Ζανιδάκη

Μακάρι να μαθαίναμε όλοι μας να λειτουργούσαμε με εφόδια της ψυχής μας τα καλούδια. Μακάρι να μην εξαναγκαζόμασταν να υποδυθούμε ρόλους και να μην είμαστε εμείς οι κομπάρσοι της ζωής μας, παρά όπως θα 'πρεπε, σαν τους ατόφιους πρωταγωνιστές της ζωής – πρέπει να 'χουμε τη δική μας πεποίθηση για τα καλύτερα.

Αυτά που κάποια στιγμή θα έρθουν και που δεν λησμονούμε, να ακυρώσουμε παλιά συμβόλαια και να τα επαναπροσδιοριστούμε μ' εκείνες τις συντεταγμένες. Αυτές που θα κάνουν τον κόσμο μας να ανθίζει όπως παλιά, παρά να μαραζώνει και να διευθύνει τις κοινωνικές του προβολές μέσα από της αχαριστίας τα μετερίζια και να επιβάλλει εκείνες τις διαταγές, που θα κάνουν χαρούμενους μόνο τους εγωιστές και τους προβεβλημένους «υφάλους» της ίδιας μας της νοοτροπίας.

Μακάρι να επιτευχθεί και να ευεργετηθεί η ψυχή μας από τα καλά στοιχεία του εαυτού μας και να συνδιαλλαχθεί με τις συναλλαγές εκείνες που θα 'ναι σε θέση να διαπραγματευθεί η κοινωνικότητα την ευαισθησία, παρά να συνοψίζονται μηνύματα με κραυγαλέες αντιθέσεις και διαθέσεις, προθέσεις αντιδιαστολής, κατευνασμένων ηχοχρωμάτων ζωής.

Οι πέντε καλύτεροι στίχοι έναρξης από τραγούδια των Wilco

Όπως ένα σπουδαίο βιβλίο, έτσι και ένα σπουδαίο τραγούδι χρειάζεται έναν σπουδαίο εναρκτήριο στίχο. Κάτι που να σε κάνει να θες να μάθεις την υπόλοιπη ιστορία ή να στήνει το «σκηνικό» χωρίς να αποκαλύπτει αμέσως τα πάντα. Και ο Jeff Tweedy, ο τραγουδιστής των Wilco, είναι κάποιος που το γνωρίζει αυτό καλύτερα από τον καθένα, κι όμως παραμένει ένας από τους πιο υποτιμημένους τραγουδοποιούς της γενιάς του. Ξέρει πως μια εναρκτήρια φράση πρέπει να σε δελεάσει και να σε προσκαλέσει μέσα, να τραβήξει την προσοχή του πιο περίεργου κομματιού του μυαλού σου. Πρέπει να σε σταματήσει από αυτό που κάνεις, ώστε το τραγούδι να μπορέσει να σε οδηγήσει στον δικό του δρόμο. Από εκεί και πέρα, για να γίνει πραγματικά σπουδαίο, το τραγούδι πρέπει όχι μόνο να έχει έναν σπουδαίο πρώτο στίχο, αλλά να είναι γεμάτο «άγκυρες» – κι αυτό ακριβώς είναι που κάνει τον Jeff Tweedy τόσο καλό συγγραφέα στίχων. Δεν ικανοποιείται ποτέ με μια μόνο ατάκα-διαμάντι όταν μπορεί να γράψει ένα ολόκληρο τραγούδι γεμάτο από αυτές.