Έξι βιβλία από τις εκδόσεις Ελκυστής

Περιλαμβάνονται στα νεοκυκλοφόρητα βιβλία του 2024, από τις εκδόσεις Ελκυστής, και αφορούν κάθε ηλικία και γούστο. Γνωρίστε τα και διεκδικήστε δωρεάν αντίτυπα ως εξής:

Κλικάρετε εδώ και συμπληρώστε τη φόρμα για να συμμετέχετε. Διαβάστε τους όρους καθώς συμμετοχή στην κλήρωση, που θα γίνει μετά τις 31 Δεκεμβρίου 2024, σημαίνει αποδοχή των όρων. Στην κλήρωση θα προκύψουν ισάριθμοι τυχεροί που θα λάβουν από ένα βιβλίο έκαστος (με τυχαία επιλογή τίτλου). Τα βιβλία θα αποσταλούν/παραδοθούν από τον εκδότη. Αυτή η δωροθεσία είναι πανελλήνια.

Απαγορευμένα αντικείμενα

Ίμπιζα. Η Αμάντα Γουόρντλοου έχει φύγει από τη Βραζιλία και τώρα μένει στο ολόλευκο νησί της Ίμπιζα, με τα ασβεστωμένα σπίτια, μαζί με τη φίλη της Κάθριν Σούγκερ, γλύπτρια για την οποία έχει βγει ιατρική γνωμάτευση ότι είναι τρελή, και τον σύζυγό της Έρνεστ, έναν συγγραφέα επιστημονικών άρθρων ευρείας κατανάλωσης που δουλεύει ως ελεύθερος επαγγελματίας. Είναι όλοι εκπατρισμένοι Αμερικανοί: αυτοεξόριστοι.

Αν στεκόταν κανείς στη βεράντα, μες στην ασφάλεια που του παρείχαν οι μυρωδιές των πορτοκαλιών και των ευκαλύπτων πλημμυρισμένος από τη λιακάδα, θα έπαιρνε όρκο ότι εκεί είναι ο παράδεισος. Αλλά [...] το μέρος αυτό είναι γεμάτο κινδύνους.

Οι κίνδυνοι, ωστόσο, δεν αφορούν την Αμάντα αλλά τον Έρνεστ. Η Κάθριν, βλέπετε, επιχειρεί ενίοτε να σκοτώσει τον σύζυγό της. Αυτό συμβαίνει εδώ και πολλά χρόνια: Τη βάζει σε ένα ψυχιατρείο, νομίζει ότι έγινε καλά, τη βγάζει έξω και εκείνη προσπαθεί να τον σκοτώσει. Τη βάζει σε ένα άλλο ψυχιατρείο, νομίζει ότι έγινε καλά, τη βγάζει πάλι έξω κι εκείνη επιχειρεί να τον σκοτώσει· ξανά και ξανά.

Ο καλός άνθρωπος του Σετσουάν

Η ιστορία μας εξελίσσεται στην μικρή πόλη του Σετσουάν. Σε αυτήν λοιπόν, καταλήγουν οι θεοί, κάνοντας μια τελευταία προσπάθεια να βρουν έναν καλό άνθρωπο επί γης ώστε να τη σώσουν. Εκεί, συναντούν έναν νερουλά ο οποίος χτυπά τις πόρτες του κόσμου και ένας ένας αρνούνται να φιλοξενήσουν τους θεούς, καθώς δεν πιστεύουν στην έλευσή τους.

Τελευταία του ελπίδα, η νεαρή πόρνη Σεν Τε. Η οποία διστάζει καθώς, ακόμη και μία νύχτα για εκείνη, θα σημαίνει απώλεια χρημάτων. Όμως η ευγενική της φύση είναι πιο δυνατή και δέχεται. Σαν ανταμοιβή οι θεοί τη βοηθούν χρηματικά ώστε να ανοίξει το δικό της μαγαζάκι και να ξεφύγει από την προηγούμενη ζωή της. Και τότε, θα μάθει το πραγματικό, σκληρό πρόσωπο των ανθρώπων. Εκείνο που μοναδικό σκοπό έχει την εκμετάλλευση –εν κατακλείδι– άσχετα αν είναι στη φύση τους ή οι περιστάσεις τούς έχουν ωθήσει. Στις στιγμές εκείνες λοιπόν της ασφυκτικής εκμετάλλευσης, εμφανίζεται ο ξάδερφος Σουί Τα και αναλαμβάνει να βάλει κάθε κατεργάρη στον πάγκο του. Φυσικά, ο ξάδερφος δεν είναι άλλος από την πονόψυχη Σεν Τε που μεταμφιέζεται. Και από εκεί και πέρα, όλα παίρνουν τον δρόμο τους.

Ένα ζεστό τσάι

Γεωργίου Κονίδη

Μπήκαν μέσα φωνάζοντας και βρίζοντας.

Κάθισαν στο τραπέζι και άρχισαν συζήτηση αρπάζοντας το ψωμί που σε λίγο θα γινόταν κομμάτια από τα δολοφονικά τους δόντια.

Το τσάι ζεστό μέσα στο πλαστικό πράσινο δοχείο, περίμενε μαρτυρικά τον θάνατό του μέσα στα στόματα των τεράτων.

Έβλεπε τις σκοτεινές σπηλιές, τα απαίσια δόντια με την ανατριχιαστική γλώσσα πριν τη κατάληξή του στη σκοτεινή φυλακή του στομαχιού.

Το χέρι άρπαξε την κανάτα να βάλει στο ποτήρι του.

Το τέλος ζυγώνει.

Catch the butcher

Μαύρη κωμωδία, στο θέατρο 104 που φιλοξενεί πολύ καλές παραστάσεις· έχω παρακολουθήσει αρκετά θεατρικά στους χώρους του με το ρομαντικό κηπάκι πριν το φουαγιέ να μου κάνει τις στιγμές ξεχωριστές, γεμάτες εικόνες.

Βλέπω μόνο την αφίσα και αποφασίζω να πάω, τους ηθοποιούς δεν τους γνωρίζω αλλά αυτό είναι που με κάνει να θέλω να το δω. Όταν δεν έχω κριτήριο η περιέργειά μου εξάπτεται σημαντικά.

Μαύρη μαγεία ή Άσε του νεκρούς να πεθάνουν

Στο κέντρο της Πλάκας δεσπόζει το θέατρο Μπέλλος που συνηθίζει να παρουσιάσει ιδιαίτερες παραστάσεις, μακριά από το συνηθισμένο. Το Μαύρη μαγεία ή Άσε τους νεκρούς να πεθάνουν είναι μία ακόμα παράσταση που παρακολούθησα σε σκηνοθεσία από τον Γιάννη Αποσκίτη που ως συγγραφέας είναι η δεύτερή του δουλειά.

Κόκκινη άγρια τουλίπα

Γεωργίου Κονίδη

Ωκεανός πρασίνου· χορτάρι.

Το ντύσιμο της φύσης στο πράσινο χρώμα.

Ο αγέρας τραγουδά ελεύθερος στις φυλλωσιές των δέντρων.

Η αμαρτία της γυμνής πέτρας.

Το κόκκινο λουλούδι, το μεγάλο κόκκινο λουλούδι στη μέση όλων αυτών, στη μέση του κόσμου.

Σαν ένα σκουλαρίκι, σαν ένα ξεχωριστό δακτυλίδι στο χέρι της όμορφης κοπέλας φαντάζει μοναδικό, ως στολίδι της φύσης.

Μια στάλα αίματος πάνω στο λευκό φόρεμά της οδήγησε το χέρι της να ξεριζώσει με μανία το λουλούδι· ανίσχυρο να αντιδράσει σε τέτοια δύναμη.

Αν μπορούσε να μιλήσει θα την ρώταγε γιατί και τότε ίσως το χέρι να μαλάκωνε το σφίξιμό του από ντροπή, από αμηχανία, από την συνειδητοποίηση ότι σκοτώνει.

Και θα είχε σωθεί.

Κομμάτια και θρύψαλα

Είχα πάρα πολύ καιρό να πάρω την τράτα μου και να κατηφορίσω σε κάποιο θέατρο. Θες κάτι οι δουλειές, θες η παύση της ενεργής ενασχόλησής μου στον χώρο, θες ότι δεν είχε τύχει, ήταν πολλά τα εμπόδια. Αλλά όταν προέκυψε η ευκαιρία και τα άστρα έμοιαζαν σωστά ευθυγραμμισμένα, δεν είχα κανένα δίλλημα. Απλά έκανα μια συνειδητή επιλογή. Θα έκανα την εμφάνισή μου στην παράσταση, σαν έναν περαστικό που θα στεκόταν απ' έξω, θα κοίταζε τη μαρκίζα και θα έλεγε «γιατί όχι, τι έχω να χάσω;». Ούτε προετοιμασία για το έργο, ούτε μελέτη, ούτε σημειώσεις, ούτε τίποτα. Και θα έγραφα μετά όσα ακριβώς μου άφησε το έργο, χωρίς καν να θυμάμαι ή να αναζητήσω στοιχεία από το ίδιο, τους συντελεστές, τον συγγραφέα ή οτιδήποτε άλλο είχε σχέση μ' αυτό. Μόνο συναισθήματα.