Η συνάντηση

Δεν χρειάζεται να ειπωθούν πολλά για τον Γιώργο Κιμούλη. Άλλωστε η πορεία του, τόσα χρόνια, τον έχει δικαιωματικά κατατάξει στους πιο μεγάλους ηθοποιούς της γενιάς μετά την Μεταπολίτευση. Ο εξαιρετικός Γιώργος Κιμούλης παρουσιάζει, στο θέατρο Coroner, την Συνάντηση, μια παράσταση όπου παίζει και σκηνοθετεί. Ένα έργο που συγκίνησε από την πρεμιέρα του 20 χρόνια πριν, το 2004, στην Νέα Υόρκη και μετέπειτα στην μεγάλη οθόνη όπου επίσης έλαβε εξαιρετικές κριτικές.

Τρεις διάλογοι, Η εικόνα

Στους Τρεις διαλόγους η διαλογική τους μορφή έχει επιρροή από τους πλατωνικούς διαλόγους. Γιατί όχι; Οι πλατωνικοί διάλογοι όπως και οι Τρεις διάλογοι είναι γραμμένοι με απλό και κατανοητό τρόπο. Αν και κάθε διάλογος αναφέρεται σε έναν ζωγράφο ξεχωριστά –Πιέρ Ταλ Κοτ, Αντρέ Μασόν, Μπραμ βαν Βέλντε– η εξοικείωση με το έργο του αντίστοιχου ζωγράφου δεν είναι απαραίτητος όρος για να παρακολουθήσει κάποιος τον διάλογο. Όπως συμβαίνει και με τους πλατωνικούς διαλόγους, ο καθένας από τους τρεις διαλόγους είναι αυτοδύναμος, υπάρχουν σημεία διαφωνίας, σύμπτωσης απόψεων αλλά και απορίας. Όπως και στους πλατωνικούς διαλόγους έτσι και τους Τρεις διαλόγους είναι σαφής η πρόθεση δραματοποίησης, που παρακινεί τον αναγνώστη να συμμετάσχει όχι απλώς σε μια ανταλλαγή απόψεων αλλά σε ένα συγκεκριμένο σκηνικό. Οι Τρεις διάλογοι περιλαμβάνουν κάποιες διδασκαλίες και μια υποτυπώδη πλοκή, κωμικά επεισόδια αλλά και συναισθηματικές κορυφώσεις που παραπέμπουν σε σχήματα του κλασικού θεάτρου.

Al-Andalus

Όπως θα έχετε καταλάβει αγαπητές αναγνώστριες και αγαπητοί αναγνώστες χαίρομαι ιδιαίτερα ν' ασχολούμαι και να σας απασχολώ με τις εικαστικές, λογοτεχνικές και μουσικές δημιουργίες φίλων μου. Οι πιο πρόσφατες είναι αυτές: της Χρυσούλας Διπλάρη, της Rebecca Loftis, του Alan Trench, του Martyn Bates και του Γιώργου Μπιλικά. Για όλες και όλους έχω μια καλή κουβέντα να πω, μόνο και μόνο γιατί το αξίζουν. Θα επανέλθω λοιπόν στον τελευταίο ο οποίος, εκτός από τα τρία βιβλία της ροκ εγκυκλοπαίδειάς του –στα οποία έχω ήδη αναφερθεί– μου βάζει δόλωμα και τα μυθιστορήματά του. Τσιμπάω προφανώς εγώ και σας παρασύρω.

Το φως του γκαζιού

Πώς μπορεί κάποιος να υποκύψει στην ψυχολογική βία; Ποια νοσηρή προσωπικότητα καθοδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε ψυχολογικά τραύματα; Μήπως, όμως, απλά να πρόκειται για την αρχή μιας φαντασίωσης που φαίνεται να καταλήγει στην τρέλα;

Της νύχτας αδελφοί

Γιώργου Αλεξανδρή

Μείναμε απόψε αγκαλιασμένοι

μέσα στης νύχτας το σκοτάδι,

από χαρά κι αγάπη διψασμένοι,

ποθώντας της ευτυχίας χάδι.

Ζωρζ Σαρρή

Εκτός από μία από τις καλύτερες συγγραφείς, η Ζωρζ Σαρρή, υπήρξε για τριάντα πέντε χρόνια περίπου ηθοποιός που έγραψε την δική της ιστορία, τόσο στο θέατρο όσο και στον κινηματογράφο.

Γεννήθηκε το 1925 και το πραγματικό της όνομα ήταν Ζωρζ-Αλίκη Σαρηβαξεβάνη Γεωργία. Σπούδασε το 1941 έχοντας για δάσκαλο τον κορυφαίο Έλληνα σκηνοθέτη Δημήτρη Ροντήρη ενώ είχε και παράλληλη δράση στην αντίσταση. Την πρώτη της θεατρική εμφάνιση την πραγματοποίησε το 1944 στο θέατρο του Λαού. Λίγο αργότερα έπαιξε και στο θέατρο Παπαϊωάννου.

Η ωραία θυμωμένη

Μια ιστορία της Λένας Διβάνη –μια πολύ καλή συγγραφέας– φιλοξενείται από το θέατρο Μικρός Κεραμεικός. Είναι το πρώτο της θεατρικό με τίτλο Η ωραία θυμωμένη κι επιλέχτηκε να παιχθεί από την θεατρική ομάδα Μετεωρίτες, που διανύουν τον έβδομο χρόνο παρουσίας του στα θεατρικά δρώμενα.

Έχω την ποίηση

Ρόζας Βλαχογιάννη

Σε ρώτησα:

πώς θα σε γνωρίσω μες στο πλήθος, πού θα είσαι.

Όταν δυο βλέμματα συναντιούνται, όλα τριγύρω ηλεκτρίζονται, απάντησες.

Μπορεί όχι απ' το βλέμμα, είπα. Προηγείται το συναίσθημα.

Τότε οι καρδιές μας θα σκιρτήσουν, συμφώνησες.