Το καταραμένο παιδί

Ο Λάζαρος Βαρτάνης και ο Στέφανος Παπατρέχας διασκευάζουν και σκηνοθετούν Το καταραμένο παιδί του Honore de Balzac. Οι δημιουργοί, που θυμόμαστε από τις παραστάσεις Spa-σε κατάρα, Ονόριο, Φροσύνη και Πασού, παρουσιάζουν για πρώτη φορά στην Ελλάδα το ποιητικό αυτό έργο συνεχίζοντας το σερί των ποιοτικών, εμπνευσμένων και κλασικότροπων παραστάσεων. Αυτό το τελευταίο ειδικά είναι που τους διαφοροποιεί ή, αν θέλετε, αποτελεί την υπογραφή τους καθώς στις παραστάσεις τους συνδυάζουν τη δραματουργία εποχής με τη μοντέρνα παραστασιοποίηση, με τρόπο ευρηματικό, πολυμορφικό, δημιουργικό αλλά απολύτως συμβατό σε όλα: νόημα, ύφος κ.ο.κ.

Η ληστεία της συμφοράς

Η ληστεία της συμφοράς, για δεύτερο χρόνο, στο θέατρο Λαμπέτη σε σκηνοθεσία Νικορέστη Χανιωτάκη των Henry Lewis, Henry Shields, Jonathan Sayer.

Αθήνα 1958, Alexandra's Bank στη λεωφόρο Αλεξάνδρας κι ένα διαμάντι αμύθητης αξίας. Γαλλία 2025, Μουσείο του Λούβρου στην πινακοθήκη Απόλλων και κοσμήματα του γαλλικού στέμματος, ανυπολόγιστης αξίας. Στην Αθήνα η ληστεία καταλήγει σε τεράστιο φιάσκο ενώ στη Γαλλία μιλάνε όλοι για τη ληστεία του αιώνα. Αν ο δραπέτης (Μάκης) και η συμμορία του έπαιρναν ιδέες από τους συναδέλφους τους στο εξωτερικό δεν θα μιλούσαμε τώρα για τΗ ληστεία της συμφοράς.

Φύγε... αν μπορείς!

Όταν μια πραγματική ιστορία μεταφέρεται στο θέατρο και μάλιστα από τους πρωταγωνιστές της.

Συνέβη, παλιά, σε δύο ηθοποιούς που μετέπειτα από όλο αυτό το γεγονός έγιναν ζευγάρι και γνώρισαν μεγάλη επιτυχία με τη μεταφορά τις παράξενης ιστορίας τους στο θέατρο. Ίσως λίγο ωραιοποιημένο, ίσως και όχι, το έργο ονομάστηκε It had to be you, μια νουβέλα των Ρενέ Τέιλορ και Τζόζεφ Μπολόνια που ανέβηκε στο Broadway το 1981 και από εκεί και στο εξής σε πολλά θέατρα ανά τον κόσμο.

Άγιος Νεόπλουτος

Διάλογος με τον Πεσσόα
Απέναντι στο βιβλίο της ανησυχίας

Γιάννη Σμίχελη

Κοιμήσου μες στο σώμα σου. Έξω από αυτό είναι ανώφελο, όχι γιατί δεν γίνεται, γίνεται και παραγίνεται, αλλά δεν θα είσαι εσύ, όχι ως άγνωστος του εαυτού σου, γιατί σε τελική ανάλυση ο ίδιος ο εαυτός είναι πάντα ένας άγνωστος και μέσα από την αμφίσημη καλοπροαίρετη αναζήτηση μια διαρκή γόνιμη οικειότητα αναπτύσσεται. Ο εαυτός είναι αλλότριος εφόσον λαμβάνεται δεδομένος, γνωστός και περιορισμένος, δεν είναι ζωντανός, άρα μήτε έμβιο ον, αλλά μια στειρότητα, μαριονέτα, καρικατούρα. Αν είναι ανάπηρος διαφοροποιείται μιας και γίνεται, τελικά, με τον τρόπο του ολόκληρος μέσα από τον αγώνα του, χάρη στον ιδιαίτερο τρόπο της αναπηρικής του τελειότητας. Όχι, έξω από το σώμα σου αποκλείεται να είσαι εσύ με τον άλλον, εσύ με τον αντίπαλο, εσύ με τον εχθρό, εσύ με το εναλλακτικό εγώ σου, εσύ με το εμείς και το ανιδιοτελές εγώ σου, έξω από το σώμα δεν υπάρχεις ούτε ως ανύπαρκτος. Ανυπαρξία και ύπαρξη είναι το ίδιο και το διαφορετικό, το κοινότυπο και αλλόκοτο, το αλλιώτικο και η ταυτότητα, η συνεπαγωγή και το άτοπο που οδηγεί στο ουσιαστικό. Υπάρχω για να μπορώ και να μην υπάρχω, δεν υπάρχω ενώ υπάρχω, υπάρχω και υπάρχω και ξαναϋπάρχω, όπως και δεν υπάρχω ανύπαρκτος, είναι εφικτό, αλλά τετριμμένος ούτε υπάρχω ούτε δεν υπάρχω, είναι σκλαβιάς βαρετή ασάφεια.

Η ματαιότητα των πραγμάτων δεν είναι μάταιη, γιατί ο υπερρεαλισμός που υπερβάλει για να προσελκύει τους ανθρώπους στις καταστάσεις στις οποίες εθελοτυφλούν, αλλά βρίσκονται ήδη εγκλωβισμένοι με δίκη τους υπαιτιότητα, έχει την αλήθεια μιας ουσιαστικής πραγματικότητας. Δεν αποκαλύπτεται ποτέ ολάκερη, γιατί ούτε η ίδια φέρει τον προσανατολισμό της εξέλιξής της. Ο σουρεαλισμός είναι ένα εργαλείο προσέγγισης μιας αντικειμενικότητας η οποία ποτέ δεν εμπερικλείει την ροπή της και γι' αυτό είναι πάντα ανοικτή σε κάθε εξέλιξη. Το απτό των δρώμενων είναι πάντα παρόν, μόνο το παρόν και το παρελθόν τους κατασκευάζεται ανάλογα στο τώρα έτσι ώστε να αλλάζει ερμηνεία από την διαφορετική σύγχρονη οπτική. Η πραγματικότητα είναι όταν συμβαίνει τώρα και μετά χάνεται, το μέλλον είναι το κάθε παρόν που υποτίθεται πως θα έρθει, αλλά ποτέ δεν υλοποιείται στο ερχόμενο τώρα και το παρελθόν ένα κατασκεύασμα αναμνήσεων της μνήμης αναλόγως του συντελούμενου παρόντος. Μόνο παρόν ζούμε και όλα τα αλλά είναι υποθέσεις και εκλογικεύσεις, το παρελθόν και το μέλλον είναι νοητικά εργαλεία του παρόντος ή πραγματικές διαστάσεις του κάθε παρόντος αλλά όχι χωριστά από αυτό. Επομένως, η Ιστορία είναι μια επινόηση, η αρχαιολογία μια εικασία και ο σχεδιασμός μια ευχή. Όλα ανήκουν στον παροντικό χρόνο.

Ο χορός των κύκνων

Ευαγγελίας Αλιβιζάτου

Ένας μοναδικός χορός

μοιάζει η θύμησή σου.

Σαν την ορχήστρα τζαζ σκοπού

καθάριου ύφους νοερά

τον δέχεται η ψυχή μου.

Δεν αποφάσισα ποτέ

το τέλος του χορού μας.

Misery

Δεν χρειάζονται βέβαια συστάσεις ούτε για τον πολύγραφο βραβευμένο συγγραφέα Stephen King ούτε για ένα από τα πιο κλασικά έργα που δεν είναι άλλο από το Misery. Μια τρομακτική σκοτεινή ιστορία που η ανθρώπινη λογική δύσκολα μπορεί να διαχειριστεί. Η Happy Productions αναλαμβάνει να παρουσιάσει αυτό το έργο με ένα εξαιρετικό καστ ηθοποιών στο θέατρο Άνεσις, έναν όμορφο χώρο στους Αμπελόκηπους.

Hotel Amour

Τα μιούζικαλ είναι μια εξαιρετική έκφραση τέχνης στο θέατρο αφού συνδυάζουν πολλές και διαφορετικές επιλογές στην ίδια σκηνή: χορό, τραγούδι, ερμηνεία παρουσιάζοντας ένα πλήρες θέαμα. Η απάντηση για τις όχι και τόσο πολλές παραστάσεις τέτοιου είδους, είναι ότι χρειάζονται μεγάλο καστ, που να διαθέτει και τα τρία χαρακτηριστικά (ηθοποιία, φωνή και κίνηση), μεγάλο χώρο (αυτό περιορίζει τα θέατρα που μπορούν να τον παρέχουν), ακριβότερα κοστούμια και σκηνικά και, φυσικά, περισσότερη προετοιμασία από τις συνήθεις παραστάσεις. Και όταν ανεβαίνει το κόστος ανεβαίνει παράλληλα και το ρίσκο της παραγωγής για την επιτυχία που απαραιτήτως πρέπει να έχει. Όμως στην ελληνική θεατρική σκηνή έχουν παιχθεί πολλά μιούζικαλ, κλασικά και νέα, και το κοινό τα έχει αγκαλιάσει στηρίζοντας την προσπάθεια όλων των συντελεστών.

Μια νέα πρωτότυπη μουσικοθεατρική παράσταση, βλέποντας σε πρώτη ανάγνωση τους ανθρώπους που συμμετέχουν σε αυτό, μου φάνηκε πολύ ιδιαίτερη και ήθελα πολύ να την παρακολουθήσω για να διαπιστώσω από κοντά πόσο καλή θα είναι. Λοιπόν, το μιούζικαλ Hotel Amour, που φιλοξενεί το θέατρο Ακροπόλ, είναι πάρα πολύ καλό και δεν θα απογοητεύσει.

63 ποιήματα

Στο βιβλίο μου 63 ποιήματα εξακολουθώ να παρουσιάζω με ποιητικό λόγο την ανθρώπινη κατάσταση, όπως αυτή μπορεί να οριστεί ως «τα βασικά και χαρακτηριστικά γεγονότα της ανθρώπινης ζωής, όπως είναι η γέννηση και ο θάνατος, η ηθική, η παιδεία, η λογική και τα συναισθήματα». Πώς θα πρέπει να χειριστούμε τις έννοιες τυχαιότητα, στοχαστικότητα, πιθανότητα στην εξέλιξη του τρόπου αντίληψης της πραγματικότητας στην ανθρώπινη κατάσταση, όπως αυτή μπορεί να οριστεί ως «τα βασικά και χαρακτηριστικά γεγονότα της ανθρώπινης ζωής, όπως είναι η γέννηση και ο θάνατος, η ηθική, η παιδεία, η λογική και τα συναισθήματα», και όπως αυτή η κατάσταση εκδηλώνεται μέσα από τα βιώματα και τις γνώσεις μας ως συμπεριφορά και καθημερινή μας πρακτική;