Ο Θωμάς Μερλέμης, στην τέταρτη προσωπική ποιητική συλλογή του Άνεμοι, που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Βακχικόν, επικεντρώνεται νοηματικά στον άνεμο και σε ό,τι αυτός συνεπάγεται – όπως μια θύελλα, για παράδειγμα.
Δεν είναι η ερώτησηΟύτε η απάντησηΑλλά ό,τι βρίσκεται ανάμεσά τους
Ένας πολύ ενδιαφέρον στίχος όπου ο ίδιος ο δημιουργός φαίνεται μόνος του σε περιφορές γύρω αλλά και εντός του ενώ τα τέσσερα στοιχεία της φύσης –φωτιά, νερό, αέρας και γη– ξεχωρίζουν. Μεγάλη σημασία δίνεται στη σιωπή και σε ό,τι αυτή σημειολογεί, όμως δεν μπορώ να μη σημειώσω τη γενική αίσθηση των σπιτιών που βρίσκονται σε σήψη, έχουν μείνει γκρέμια ή είναι αδιάφορα όταν, την ίδια ώρα, η φύση νικάει, μεγαλουργεί, επουλώνεται και προχωράει. Έτσι, ξεχωρίζω μια υποδόρια υπογράμμιση όπου ο άνθρωπος είναι λίγος μπροστά στο μεγαλείο της ζωής –αν και μέρος αυτής– καθώς τα δικά του επιτεύγματα και οικοδομήματα δεν μπορούν να έχουν την αντοχή και την αυτοίαση όπως εκείνων της φύσης.
Στις αράδες ξεπροβάλλουν τοπία αλλά η παρακμή κερδίζει στις εντυπώσεις στις εικόνες που δημιουργούνται. Ταυτόχρονα, προσέχω τις γέφυρες και πώς τις χρησιμοποιεί, την οντότητά τους στους στίχους.
Είτε ελευθερόστιχα είτε με τέλεια οργανωμένο μέτρο, αδιαμόρφωτα ή έμμετρα, μικρότερης ή μεγαλύτερης έκτασης, αυτά τα έργα δεν χαρακτηρίζονται από μία ενιαία δομική γραμμή αλλά έχουν μια κοινή συνιστώσα, μια θεματική που τα ενώνει σε ένα σύνολο. Έχουν όμορφες αποχρώσεις και ουσία ενώ μπορούν να ειδωθούν τόσο κυριολεκτικά όσο και με μεταφορικό τρόπο.
Το ξέρεις πιστεύω ότιΤα άλογα δεν καλπάζουν όταν τα μαστιγώνειςΑυτή είναι η μόνη αλήθεια
Ο Θωμάς Μερλέμης γεννήθηκε το 1981. Έχει εκδώσει τις ποιητικές συλλογές: Φωτάδια (2001), Σχοινοβάτες (2009), Ύστερα (εκδόσεις [.Poema…] 2016) και Άνεμοι (εκδόσεις Βακχικόν, 2025).
