Θα πενθήσω

Νεφέλης Πηγή

Θα πενθήσω τον ήλιο, την άνοιξη, το βλέμμα το δικό σου

πες πως χάθηκα μέσα σε αναφιλητά και ολέθριες καταστροφές.

Πες πως υπάρχω μα εξατμίστηκα σε νερά άγνωστα

θα πενθώ τα χέρια που αγάπησα

θα πενθώ το στόμα που λάτρεψα

θα πενθώ εσένα που γλίστρησες σαν παιδί στην αυτοκαταστροφή

είσαι εδώ και το ξέρω κάπου υπάρχει η μορφή σου κρυμμένη

φεύγουν τα χελιδόνια και μαζί τους και εγώ

φεύγει και το καλοκαίρι και μαζί τους και εσύ

κόκκινο το χώμα, κόκκινα και τα χείλη είναι, ίδια μα όλα αλλιώτικα,

άσε με τουλάχιστον να κρυφτώ σαν άλλοτε στα χέρια τα δικά σου

άσε με να συρθώ σαν ψάρι που ζητάει θάλασσα στα γαλανά νερά

κι ας μείνει το δάκρυ μου να κυλάει

σου το έχω ξαναπεί τα δάκρυα για τους ανθρώπους είναι

πες για μία ακόμα φορά πως έγινα πουλί και όραμα στα μάτια των ανθρώπων

θα κλάψω για τη θάλασσα, το πένθος στα μάτια τα δικά της.

Και γίνομαι πνοή και άνεμος ζωής για να της δώσω

οι νεκροί είναι πάντα νεκροί

μα εσύ θα είσαι πάντα όραμα ζωντανό

αυτό είναι το δώρο μου και η ανταμοιβή σου αυτό είναι για σένα.

🌰

Copyright © Νεφέλη Πηγή All rights reserved

Πρώτη δημοσίευση

Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου

Το έργο περιέχεται στη συλλογή της Νεφέλης Πηγή Εφηβικά

Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε πίνακα Αθανάσιου Μίχου [Ατομική έκθεση έργων HOME Figura X]