Τι σας ώθησε να γράψετε αυτό το βιβλίο;
Μαρία Βουζουνεράκη: Δεν υπήρξε συγκεκριμένος λόγος ή τουλάχιστον δεν υπήρξε μόνο ένας. Αντιθέτως, είχα δεχθεί αρκετά ερεθίσματα από γυναίκες κοντά στην ηλικία της Πέρσας που έφταναν να αναρωτιούνται για τη ζωή μετά τη συνταξιοδότηση και γενικότερα τη ζωή μετά τα πενήντα και κάτι. Άθελά μου, μετέφερα με τη σειρά μου και δικούς μου προβληματισμούς κατά τη συγγραφή του, καθώς ηλικιακά έχω περάσει εδώ και μερικά χρόνια εκείνη τη μαγική μα συνάμα καθοριστική γραμμή των πενήντα ετών.
Πώς βιώνετε την εμπειρία της ανάγνωσης των έργων σας μετά από ένα χρονικό διάστημα, όταν αυτά έχουν τυπωθεί σε ένα βιβλίο και έχει περάσει καιρός από τη δημιουργία τους; Εξακολουθείτε να συμφωνείτε και να έχετε τον ίδιο ενθουσιασμό;
Μ.Β.: Ειλικρινά; προσπαθώ να μην τα διαβάζω. Ανατρέχω σε αυτά αποσπασματικά και όχι συνολικά. Δεν φοβάμαι για τυχόν διαφωνία μου με όσα έχουν τυπωθεί στο χαρτί μα μήπως εντοπίσω οτιδήποτε που θα με κάνει να ανατρέξω στα συναισθήματα της εποχής εκείνης όπου τα έγραφα. Άλλωστε, για τα καθένα από αυτά, χωρίς να είναι βιωματικά, μεταφέρω ένα μικρό κομμάτι του ψυχικού μου κόσμου. Όσο για τον ενθουσιασμό, αυτός με τον καιρό καταλαγιάζει και μπαίνει σε σίγαση θα μπορούσα να πω, μέχρι την επόμενη φορά που θα δεχτώ ένα νέο ερέθισμα.
Έχετε διαφωνήσει ποτέ με τον δημιουργικό εαυτό σας;
Μ.Β.: Συνεχώς διαφωνώ! Και συνεχώς αμφιβάλω. Ίσως αυτό να συνδέεται και με την προηγούμενη ερώτησή σας σχετικά με τον λόγο που αποφεύγω να διαβάσω τα βιβλία μου μετά την έκδοσή τους.
Υπάρχει κάποιο έργο που να το ξεχωρίζετε και γιατί;
Μ.Β.: Ναι υπάρχει. Πρόκειται για το δεύτερο μυθιστόρημα μου, με τον τίτλο «Η οργή του χρόνου». Αν και διαδραματίζεται –στην αρχή τουλάχιστον– σε μια εποχή που όλοι μας θέλουμε να ξεχάσουμε, αυτήν της πανδημίας, ολοκληρώνεται αρκετά χρόνια μετά και προβλέπει μέρος όσων βιώνουμε σήμερα, δηλαδή τη βία σε κάθε επίπεδο της ζωής μας. Ωστόσο υπάρχει και ένας ακόμα λόγος, ιδιαίτερα σημαντικός για εμένα. Αυτός αφορά σε έναν από τους ήρωες του βιβλίου, τον Αριστοκράτη. Ο τρόπος σκέψης και δράσης του, καθρεφτίζει τον άνθρωπο εκείνο που θα μπορούσε να αλλάξει τα δεδομένα μας και να συμβάλλει σε μια καλύτερη ποιότητα ζωής για όλους μας. Ως εκ τούτου, φωτογραφίζει αυτό που απουσιάζει από τη σημερινή εποχή.
Υπάρχουν στιγμές που σας πυροδοτούν βάζοντάς σας σε δημιουργική κίνηση;
Μ.Β.: Φυσικά και υπάρχουν! Αφορά σε στιγμές που βιώνουμε όλοι μας, ανεξαιρέτως. Συνήθως είναι εκείνες που κάποιο σημαντικό γεγονός, άσχημο συνήθως, έρχεται να με ταρακουνήσει, να διαφοροποιήσει την ρουτίνα μου και, με το πέρασμα του χρόνου, να ενσωματωθεί με την ψυχοσύνθεσή μου, αφήνοντάς μου το στίγμα του. Η πυροδότηση, όπως την αναφέρετε, δεν έρχεται αυτόματα αλλά κατόπιν επίπονων εσωτερικών διεργασιών.
Κι αντίστοιχα, υπάρχουν στιγμές για τις οποίες δεν θα γράφατε ποτέ τίποτα;
Μ.Β.: Εννοείται πως υπάρχουν! Όλοι μας βιώνουμε τέτοιες στιγμές. Είναι εκείνες της απόλυτης ηρεμίας, που δεν υπάρχει κάτι άξιο λόγου να ταράξει τα νερά μου. Είμαι από εκείνους τους ανθρώπους που ενώ αποζητώ την ηρεμία αρκετά συχνά, πρέπει να τσαλακωθώ για να μπορέσω να γράψω οτιδήποτε.
Αν θα έπρεπε να περιγράψετε το εν λόγω πόνημα με μία μόνο λέξη, ποια θα ήταν αυτή;
Μ.Β.: Αυτοτιμωρία. Θεωρώ πως αυτή η λέξη «κουμπώνει» λίγο παραπάνω με την ιδιοσυγκρασία της ηρωίδας μου, καθώς μέσα από τη συνεχόμενη ενδοσκόπηση τιμωρεί, άνευ λόγου πολλές φορές, τον εαυτό της.
Αν το βιβλίο σας ήταν/γινόταν ένα κανονικό ταξίδι κάπου στον κόσμο, πού θα πηγαίναμε και πόσες μέρες θα κρατούσε;
Μ.Β.: Ωραία ερώτηση! Θα σας απαντήσω ξεκινώντας από το τέλος λοιπόν. Θα διαρκούσε ένα μήνα περίπου. Τόσο όσο χρειάζομαι για να χορτάσω και να μη βαρεθώ! Μιλάω πάντα με βάση τα σημερινά δεδομένα. Τώρα ο προορισμός... Αυτός θα ήταν η Φιλανδία! Δεν θα πω περισσότερα για αυτό, θα αφήσω να το ανακαλύψουν οι αναγνώστες διαβάζοντας το βιβλίο.
Ποια είναι η γνώμη σας για τη σύγχρονη βιβλιοπαραγωγή στη χώρα μας σε σχέση με την λογοτεχνία; Έχετε αγαπημένους Έλληνες συγγραφείς;
Μ.Β.: Μου βάζετε δύσκολα. Ωστόσο θα προσπαθήσω να είμαι όσο γίνεται αντικειμενική.
Πιστεύω πως κάθε χρόνο εκδίδονται αρκετά αξιόλογα βιβλία στη χώρα μας, μα το αναγνωστικό κοινό δεν είναι έτοιμο να τα απορροφήσει στο σύνολό τους. Αυτό ελλοχεύει αρκετούς κινδύνους. Ο μεγαλύτερος και σοβαρότερος, είναι να «χαθούν» κάποια διαμαντάκια και να μην αναδειχθούν όπως τους αξίζει. Δυστυχώς –και με λυπεί αυτό– δεν έχουμε μάθει να διαβάζουμε ως λαός. Άλλωστε, ας μην ξεχνάμε πως ζούμε στην εποχή της ταχύτητας και στο πλαίσιο αυτό, η άποψή μας αρκετά συχνά διαμορφώνεται με γνώμονα την προβολή και την εμπορικότητα ενός βιβλίου.
Όσον αφορά στους Έλληνες συγγραφείς, ναι υπάρχουν αρκετοί «νεότεροι» που τους διαβάζω με κλειστά μάτια. Θα μου επιτρέψετε όμως, για ευνόητους λόγους, να μην αναφερθώ στα ονόματά τους. Στον αντίποδα, ως παιδί μεγαλωμένο σε ένα χωριό της Κρήτης, η επαφή μου με το βιβλίο ήταν λίγο περιορισμένη. Παραδόξως, ο Πολιτιστικός σύλλογος του χωριού μου είχε μια μικρή βιβλιοθήκη με κλασικούς συγγραφείς, έτσι μέσα από αυτήν έμαθα να αγαπώ τον Λουντέμη. Τα βιβλία του τα διαβάζω ακόμα και σήμερα, αρκετά συχνά θα έλεγα. Μου ξυπνούν μνήμες της παιδικής μου ηλικίας, κάτι ιδιαίτερα σημαντικό για εμένα.
Αυτά είπε η Μαρία Βουζουνεράκη, η συγγραφέας των βιβλίων Πάμε μια βόλτα; και Η οργή του χρόνου, απαντώντας σε μία μικρή συνέντευξη μεγάλων βιβλιοταξιδιών για –και με αφορμή– το μυθιστόρημά της Ο βυθός αλλιώς, που κυκλοφόρησε από την Άνεμος εκδοτική.
Πρόκειται για ένα κοινωνικό μυθιστόρημα που αγγίζει ζητήματα όπως η ασφάλεια, η βούληση ή η αυτοπραγμάτωση και αποτελεί μια προτροπή ενδυνάμωσης και στόχευσης σε ό,τι πραγματικά θέλουμε. Παραλληλίζω την ιστορία της ηρωίδας του, της Πέρσας, με την κατάδυση ως τον πυρήνα της ύπαρξης όπου ο άνθρωπος «βλέπει», δηλαδή κατανοεί, όλα τα στοιχεία που τον αποτελούν, πολεμά τους δαίμονές του και, απελευθερωμένος και νικητής αναδύεται νέος (καινός) αφού έχει ξορκίσει, τρόπον τινά, όλα τα σκοτάδια του.
Διεκδικήστε το!
Το koukidaki.gr προσφέρει το βιβλίο σε έναν τυχερό αναγνώστη. Για να συμμετέχετε στην κλήρωση κλικάρετε εδώ και συμπληρώστε τη φόρμα επιλέγοντας τον συγκεκριμένο τίτλο. Παρακαλώ, σημειώστε τα ακόλουθα:
Συμμετοχή στην κλήρωση, που θα γίνει μετά τις 21 Μαρτίου 2025, σημαίνει αποδοχή των όρων, οπότε διαβάστε τους γενικούς όρους. Ειδικότερα [μόνο για αυτή την κλήρωση]: Τα βιβλία θα αποσταλούν/παραδοθούν στους τυχερούς από το koukidaki.gr. Αυτή η δωροθεσία είναι παγκόσμια!
