Χρήστου Ντικμπασάνη
πίσω απ' την πόρτα του χρόνου
Ανοίγω και βιαστικά μπαίνει
Ποιος την άνοιξή μου άγγιξε
με λερό, παγωμένο, μιαρό χέρι;
Τώρα σκοτάδι απλώνεται παντού
και το χιόνι σκεπάζει
των ανθών μου τα χρώματα
Ποιος ένιωσε ποτέ
της ψυχής μου τον οδυρμό;
Ρίγος με ταράζει πότε πότε,
όταν άσμα πένθιμο ακούω
Μόνος τριγυρίζω
στους άδειους, χιονισμένους δρόμους
Μόνο τη μοναξιά μου πιάνω απ' το χέρι
Η καρδιά μου υποφέρει από πίκρα και πόνο,
καθώς βλέπω να λιώνει της ζωής μου το κερί
🌲
Copyright © Χρήστος Ντικμπασάνης All rights reserved
Πρώτη δημοσίευση
Επιμέλεια: Τζένη Κουκίδου
Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε έργο ζωγραφικής Ευαγγελίας Λιάσκου [Η αύρα της άνοιξης, λάδι σε καμβά]