Τι σας ώθησε να γράψετε αυτό το βιβλίο;
Άνθια Χριστοδούλου-Θεοφίλου: Το βιβλίο αυτό δεν ήταν ποτέ στόχος, προέκυψε στη συνέχεια μέσα από τη διαδικασία και την αγάπη της ποίησης, απλά για την ποίηση, της γλώσσας ως τέχνη, της δημιουργίας χωρίς το άγχος της έκδοσης. Εδώ και μερικά χρόνια καταφεύγω σε ποιητικές στάσεις αναπνοής, στο άσυλο του ποιητικού διαλογισμoύ. Γράφω ποίηση ως ακλόνητη άγκυρα που με κρατάει σταθερή και γειωμένη, να μου θυμίζει ό,τι υπήρξε, ό,τι ήταν σημαντικό και είναι ακόμα. Ο κόσμος μας αλλάζει επικίνδυνα, ζούμε μια εποχή υπερβολικής πολιτικής ορθότητας όπου κινδυνεύει να χαθεί η αίσθηση του χιούμορ, κυριαρχεί η υπερβολή, ενώ συχνά διαστρεβλώνεται η πραγματικότητα. Η ποίηση ήταν για χρόνια η δημιουργική μου αποσύνδεση από όλο αυτό, ένας ασφαλής τόπος.
Στην πορεία, διαπίστωσα ότι υπήρχε ένα κοινό νήμα που έδενε τα ποιήματα: η διαρκής αναζήτηση του αυθεντικού εαυτού μας μέσα σε έναν κόσμο που αλλάζει συνεχώς, η ανάγκη να βρούμε τη θέση μας σε αυτόν και να ζήσουμε μια ζωή με νόημα και σκοπό, αυτοπραγματώνοντας πλήρως τις δυνατότητές μας. Στην έκδοση της συλλογής με ώθησε να προχωρήσω ο μέντοράς μου, δρ Γιώργος Παναγιωτίδης, μια πρόσκληση-πρόκληση την οποία δέχτηκα με χαρά, καθώς θεώρησα ότι ήταν η κατάλληλη στιγμή να μοιραστώ τα ποιήματά μου με τους αναγνώστες.
Πώς βιώνετε την εμπειρία της ανάγνωσης των έργων σας μετά από ένα χρονικό διάστημα, όταν αυτά έχουν τυπωθεί σε ένα βιβλίο και έχει περάσει καιρός από τη δημιουργία τους; Εξακολουθείτε να συμφωνείτε και να έχετε τον ίδιο ενθουσιασμό;
Α.Χ.Θ.: Η αγωνία μου εστιάζεται κυρίως στη δημιουργική διαδικασία, στη σύλληψη και στην ανάπτυξη μιας ιδέας. Όταν ένα έργο εκδίδεται, είναι σαν να απελευθερώνω ένα πουλί από το κλουβί. Όταν βλέπω τα λόγια μου επίσημα τυπωμένα σε χαρτί, νιώθω ευγνωμοσύνη αλλά και μια αίσθηση αποδέσμευσης. Το έργο δεν είναι πια αποκλειστικά δικό μου, αλλά ένα αντικείμενο που ταξιδεύει προς τους αναγνώστες που επιχειρούν να το διαβάσουν και να το ερμηνεύσουν με τον δικό τους μοναδικό τρόπο κι εγώ, ως συγγραφέας, έχω ήδη προχωρήσει στην σύλληψη και στην ανάπτυξη της επόμενης ιδέας. Για μένα η δημιουργική γραφή είναι ένας τρόπος ζωής που αγαπώ.
Έχετε διαφωνήσει ποτέ με τον δημιουργικό εαυτό σας;
Α.Χ.Θ.: Αν και αισθάνομαι τη δημιουργικότητα ως αναπόσπαστο κομμάτι του εαυτού μου από τότε που μικρό παιδί άρχισα να την εξερευνώ με διάφορους τρόπους, είναι αλήθεια ότι η δημιουργικότητα δεν είναι πάντα μια γραμμική διαδικασία, αλλά ένα ταξίδι με αναπάντεχες στροφές. Σε διαφορετικές φάσεις της ζωής μου η σχέση μου με τη δημιουργικότητα έχει εξελιχθεί. Υπήρξαν περίοδοι όπου αν και εξέφρασα τις ιδέες μου σε ένα έργο που εκδόθηκε, ανησυχούσα μήπως τις παρερμηνεύσει ή δεν τις εκτιμήσει το αναγνωστικό κοινό. Αυτές οι στιγμές ήταν σαν μια εσωτερική πάλη μεταξύ του δημιουργικού μου εαυτού και των εξωτερικών προσδοκιών. Με τον καιρό, ανακάλυψα ότι ο εσωτερικός μου κριτής είναι μάλλον υπερβολικά αυστηρός κι ότι έχει υποτιμήσει την κρίση του αναγνωστικού κοινού. Έχω μάθει πια να αναγνωρίζω αυτές τις συγκρούσεις και να βρίσκω τρόπους να τις διαχειρίζομαι.
Υπάρχει κάποιο έργο σας που να το ξεχωρίζετε και γιατί;
Α.Χ.Θ.: Δεν μπορώ να πω πως αγαπώ κάποια δουλειά μου περισσότερο από άλλη. Η κάθε μία ήταν ένα σημαντικό ταξίδι που με έφερε εδώ που είμαι σήμερα. Ίσως όμως πρέπει να επικυρώσω την αξία του πρώτου μυθιστορήματός μου «Στην άλλη πλευρά του κρεβατιού», την δεύτερη προσωπική μου έκδοση. Θεωρώ πως μετά από αυτό το έργο είχα το δικαίωμα να αποκαλούμαι «συγγραφέας». Οι θετικές κριτικές που έλαβα, και ιδιαίτερα τα λόγια ενός κριτικού βιβλίων που με έψαξε και μου έστειλε προσωπικό μήνυμα: «Όταν με την πένα σου ξέρεις να κρατάς αμείωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη δεν έχεις να φοβηθείς τίποτα. Συνέχισε!», με έκαναν να συνειδητοποιήσω την επίδραση που μπορεί να έχει η γραφή μου στους άλλους. Αυτή η αναγνώριση με ώθησε να συνεχίσω να δημιουργώ.
Υπάρχουν στιγμές που σας πυροδοτούν βάζοντάς σας σε δημιουργική κίνηση;
Α.Χ.Θ.: Στιγμές γλυκιάς μελαγχολίας και νοσταλγίας που μπορεί να προκύψουν από μια εικόνα, μια φιλική συζήτηση, κάποιο στίχο, μια σκηνή από ταινία ή ακόμα και από κάτι που διάβασα, με πάνε σε έναν κόσμο όπου τα συναισθήματα είναι έντονα και τα λόγια βγαίνουν αυθόρμητα από την καρδιά. Από την άλλη, οι στιγμές ξαφνικής επίγνωσης και καθαρού ενθουσιασμού με γεμίζουν με ενέργεια και πάθος και με ωθούν να δημιουργήσω ιστορίες γεμάτες περιπέτεια και ανατροπές.
Κι αντίστοιχα, υπάρχουν στιγμές για τις οποίες δεν θα γράφατε ποτέ τίποτα;
Α.Χ.Θ.: Πράγματι, όταν είμαι πολύ χαρούμενη, συνήθως δεν αισθάνομαι την ανάγκη να καθίσω να γράψω κάτι. Η χαρά είναι ένα συναίσθημα που με παρασύρει ευχάριστα και δεν με ωθεί να αναλύσω ή να εκφράσω τα συναισθήματά μου μέσα από τη γραφή. Ωστόσο, υπάρχουν εξαιρέσεις. Τώρα, δουλεύοντας πάνω σε ένα νέο κωμικό μυθιστόρημα, ανακάλυψα μια νέα πτυχή της δημιουργικότητας. Συχνά, ενώ γράφω τις αστείες σκηνές, με πιάνει ένα γέλιο που με μεταφέρει σε έναν άλλο κόσμο. Είναι σαν να παρακολουθώ μια κωμωδία στην οποία είμαι σκηνοθέτης και παράλληλα ηθοποιός. Αυτό το είδος της χαράς, που προέρχεται από τη δημιουργία, είναι κάτι πολύ ξεχωριστό. Με κάνει να νιώθω ότι συνδέομαι με το εσωτερικό μου παιδί, την δημιουργική και παιχνιδιάρικη πλευρά του εαυτού μας.
Αν θα έπρεπε να περιγράψετε το εν λόγω πόνημα με μία μόνο λέξη, ποια θα ήταν αυτή;
Α.Χ.Θ.: Με μία λέξη, «Αυτοπραγμάτωση».
Αν το βιβλίο σας ήταν/γινόταν ένα κανονικό ταξίδι κάπου στον κόσμο, πού θα πηγαίναμε και πόσες μέρες θα κρατούσε;
Α.Χ.Θ.: Η αυτοπραγμάτωση είναι ένα ταξίδι, όχι ένας προορισμός. Το δικό μου «Ξενοδοχείο της αυτοπραγμάτωσης» μπορεί να το συναντήσει κανείς σε κάθε χώρα, σ' όλα τα μήκη και πλάτη της γης. Δανείζομαι στίχους από το ομώνυμο ποίημα για να εκφράσω πως ο καθένας μας θα ξεκινούσε με άδειες αποσκευές, «με την επιθυμία να βρει το δωμάτιο που του ταιριάζει», και θα ανέβαινε τους ορόφους «άλλος από τη σκάλα και άλλος με τον ανελκυστήρα»:
με άδειες ακόμα αποσκευές,με την επιθυμία να βρούμε το δωμάτιό που μας ταιριάζει–την αυτοπραγμάτωση–ανεβαίνουμε τους ορόφουςκάποιοι από τη σκάλα και κάποιοι με τον ανελκυστήραόλοι με την ίδια αγωνία
Η διάρκεια του ταξιδιού θα καθρεφτίζει τα χρόνια μας, αλλά και την προθυμία μας να τολμήσουμε. Ακόμα κι αν επισκεπτόμασταν τα ίδια μέρη, η εσωτερική εμπειρία του καθενός θα ήταν μοναδική. Σημασία έχει, στο τέλος, να φτάσουμε στον κήπο της οροφής, «εκεί που όλοι θέλουμε να φτάσουμε, με ποια σειρά δεν έχει σημασία».
Στην αυτοπραγμάτωση οδηγεί η ανάβαση αυτήκαι στην οροφή, να είναι ο σκοπός σουνα φτάσεις στον κήπο της αυτοπραγμάτωσης,εκεί που όλοι θέλουμε να φτάσουμε στο τέλος–με ποια σειρά δεν έχει σημασία–αρκεί να το ποθήσεις πως κάποτε μπορείς κι εσύ να φτάσεις.
Όταν επιστρέψουμε, θα είμαστε όλοι πιο συνειδητοποιημένοι, σοφότεροι και ανθεκτικότεροι, «γεμάτοι εμπειρίες, ευφραινόμενοι για όσα αφήσαμε πίσω μας».
Ποια είναι η γνώμη σας για τη σύγχρονη βιβλιοπαραγωγή στη χώρα μας σε σχέση με την λογοτεχνία; Έχετε αγαπημένους Έλληνες συγγραφείς;
Α.Χ.Θ.: Είναι ενθαρρυντικό να βλέπω ότι όλο και περισσότεροι νέοι συγγραφείς εκδίδουν τα έργα τους. Η αύξηση των συγγραφέων και νέων εκδόσεων έχει δημιουργήσει ένα πιο ζωντανό λογοτεχνικό τοπίο. Αυτό που με ενδιαφέρει περισσότερο είναι η ποιότητα της γραφής και η πρωτοτυπία των ιδεών. Η ελληνική γλώσσα είναι ένα πλούσιο εργαλείο στα χέρια ενός ταλαντούχου συγγραφέα και με συναρπάζει η ποικιλία των τρόπων με τους οποίους μπορεί να χρησιμοποιηθεί. Δεν έχω συγκεκριμένους αγαπημένους Έλληνες συγγραφείς, αναζητώ έργα που με προκαλούν να σκεφτώ διαφορετικά και πιστεύω ότι κάθε νέο βιβλίο μπορεί να κρύβει έναν θησαυρό. Είμαι ανοιχτή σε όλες τις προτάσεις και πάντα έτοιμη να ανακαλύψω νέες φωνές.
Αυτά είπε η Άνθια Χριστοδούλου-Θεοφίλου, σε μια μικρή συνέντευξη μεγάλων βιβλιοταξιδιών, για –και με αφορμή– την ποιητική της συλλογή Το ξενοδοχείο της αυτοπραγμάτωσης, που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Βακχικόν.
Πρόκειται για τη συγγραφέα που με καταγοήτευσε όταν διάβασα τη μυθοπλασία της Στην άλλη πλευρά του κρεβατιού, μία εξαίσια νουβέλα γραμμένη με το ευφάνταστο προσωπικό της στιλ. Κι ενώ έχει δοκιμαστεί –και παλαιότερα– σε διάφορα πεζογραφήματα και σε ποικίλα είδη, αυτή είναι η πρώτη της ποιητική «διαδρομή» την οποία διαχειρίζεται εξίσου όμορφα, (δι-)αισθαντικά, γήινα, γλυκά... έχοντας επίκεντρο τον άνθρωπο και την «επιθυμία» της να τον αφουγκραστεί και να τον κατανοήσει.
Διεκδικήστε το!
Το koukidaki.gr προσφέρει δύο [2] αντίτυπα του βιβλίου σε ισάριθμους τυχερούς αναγνώστες – ένα στον καθένα. Για να συμμετέχετε στην κλήρωση κλικάρετε εδώ και συμπληρώστε τη φόρμα επιλέγοντας τον συγκεκριμένο τίτλο. Παρακαλώ, σημειώστε τα ακόλουθα:
Συμμετοχή στην κλήρωση, που θα γίνει μετά τις 9 Μαρτίου 2025, σημαίνει αποδοχή των όρων, οπότε διαβάστε τους γενικούς όρους. Ειδικότερα [μόνο για αυτή την κλήρωση]: Τα βιβλία θα αποσταλούν/παραδοθούν στους τυχερούς από το koukidaki.gr. Αυτή η δωροθεσία είναι παγκόσμια!
