Ο Μάρκος, στο μεταίχμιο μεταξύ παιδιού και εφήβου, εντελώς ξαφνικά ακούει όσα είναι αδύνατον να ακούσουν οι άνθρωποι, όπως την ψυχή της θείας του που έσπασε και το ψάρι του. Η καλή του φίλη Λουίζα, από την άλλη, κατέχει τον Τριακοστό πρώτο τόμο και τον Αστρολάβο του Τύχωνα αφού έχει μια πολύ σπάνια και ιδιαίτερη καταγωγή. Οι δυο τους μπλέκουν σε μια εξωπραγματική περιπέτεια σε έναν τόπο όπου οι μάγισσες υπάρχουν, οι θρύλοι είναι ζωντανοί και ο σύμμαχός τους είναι ο Λάντρο, ένα φτερωτό λιοντάρι. Σκοπός τους είναι να βρουν το ιαματικό ψυχοβότανο που θα θεραπεύσει την ψυχή της Αύρας προτού να είναι αργά και το οποίο βρίσκεται μόνο στη Θρυλία.
Η περιπέτεια φαντασίας της Θάλειας Αντωνιάδου Το ιαματικό ψυχοβότανο, που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Bookguru, τα έχει όλα! Έχει επικό χαρακτήρα, σπουδαίους ήρωες, πλοκή, δράση, αγωνία, συνεχείς εξελίξεις, μαγεία... αλλά πάνω από όλα έχει μια ιστορία με ενδιαφέρον και διδάγματα που αφήνει γόνιμο απόηχο, γνώση και θετικό απόσταγμα – ειδικά για τους έφηβους αναγνώστες που θεωρώ ότι θα ενθουσιάσει, χωρίς να αποκλείονται και οι μικρότερες ηλικίες.
Η κλιμάκωση της έντασης και το αμείωτο ενδιαφέρον, που καλλιεργείται καθ' όλη τη διάρκεια, θα γοητεύσουν άπαντες και μαζί με το χιούμορ, που εμβολίζεται, έχει να προσφέρει διασκέδαση. Γενικότερα, παρά τα προβλήματα και διάφορα θέματα που έχουν να λύσουν οι δύο ήρωες, το βιβλίο είναι ανάλαφρο καθώς ο σκοπός του δεν είναι να προβληματίσει και να βαρύνει τον φιλαναγνώστη αλλά να τον ψυχαγωγήσει.
Διδάσκει διάφορα πράγματα. Πρώτο και καλύτερο –κατά τη γνώμη μου– τρόπους καλής συμπεριφοράς, ακολούθως ερμηνεία των λέξεων και ειδικότερα όπου υπάρχει διττότητα, εισάγει τους μικρότερους αναγνώστες στο ιδίωμα της καθαρεύουσας –που είναι βέβαιο ότι θα το βρουν μπροστά τους εν καιρώ–, αφήνει υποδόρια μηνύματα (μαγική εγκυκλοπαίδεια) αλλά και φιλοσοφεί (π.χ. περί φόβου). Η μεγαλύτερη όμως προσφορά της ιστορίας αυτής είναι το απόσταγμά της, ότι η γνώση είναι δύναμη! Νομίζω πως όλη αυτή η περιπέτεια, ο κόσμος που έφτιαξε η συγγραφέας και τα πλάσματά του έχουν απώτερο σκοπό να θεμελιώσουν εντός του αναγνώστη την ανάγκη για μάθηση, να προάγουν τα οφέλη της, να δείξουν την αξία της σοφίας και της καλλιέργειας. Τέλος, ανοίγει την όρεξη για ταξίδια –εσείς έχετε πάει στο Παλαμήδι;– και μάλιστα με έναν τρόπο «ύπουλο», υποδόριο· σε ενεργοποιεί να βγεις έξω, να γνωρίσεις τον κόσμο, να δεις τα θαύματά του...
Θα ήθελα όμως –ιδανικά– λιγότερους ή και καθόλου ξενισμούς. Δεν έχω καταλάβει ακόμα –μετά από τριάντα χρόνια που διαβάζω τα πάντα ανελλιπώς– γιατί οι Έλληνες εκδότες ή και συγγραφείς του φανταστικού χρησιμοποιούν ξενισμούς (αγγλισμούς ως επί το πλείστον) αντιγράφοντας άσκοπα τους ξένους ομότεχνούς τους. Η ελληνική γλώσσα έχει τον δικό της τρόπο αποτύπωσης των κειμένων που, πιστέψτε με, δεν έχει να ζηλέψει τίποτα απολύτως από τις λατινογενείς· χώρια που μπορεί να δημιουργήσει μπέρδεμα στα κύρια ονόματα. Ευτυχώς, στο συγκεκριμένο βιβλίο, οι ήρωες έχουν ελληνικά ονόματα γιατί και η ονοματοδοσία είναι μια απορία μου, που δράττοντας την ευκαιρία θα την πω. Για ποιον λόγο μια ιστορία που διαδραματίζεται στην Ελλάδα να έχει ήρωες που τους λένε Τζακ, Ροζ, Πίτερ κ.ο.κ.; Εσείς έχετε πολλούς Τζιμ, Φλεξ, Όλιβερ, Ερίν ή Ζαν στον κύκλο σας; Κι αφού είμαι στο παράρτημα της γκρίνιας, να προσθέσω ότι θα ήθελα η επιμελήτρια να γνωρίζει συλλαβισμό και κάποια άλλα πραγματάκια, όπως πότε μπαίνει το νι στο άρθρο της αιτιατικής των ουσιαστικών θηλυκού γένους.
Εν κατακλείδι, με σύνθημα που θα μπορούσε να είναι «η γνώση είναι δύναμη» Το ιαματικό ψυχοβότανο προτείνεται ανεπιφύλακτα για όλες τις ηλικίες όμως οπωσδήποτε για παιδιά και εφήβους. Είναι τόσο όμορφο που ανυπομονείς για τη συνέχεια (ναι, θα έχει!) ενώ προς το τέλος, μια μεγάλη αποκάλυψη κορυφώνει κι άλλο την εμπειρία οδηγώντας ακολούθως σε μια ανατροπή που σοκάρει και εντείνει την αγωνία, ως το μη αναμενόμενο φινάλε.
