Γεωργίας Γιώτα
Ομορφιά αποζητώ
Και είναι τούτη η πρόθεση αγχόνης φραγγέλιο
Και με πνίγει,
γιατί δεν ψάχνω απλώς τον μανδύα να αφαιρέσω του προθέματος,
να ξεσκεπάσω μιαν ενέργεια απροστάτευτη.
Μια λαχτάρα κρέμεται απ' της ψυχής μου το αραχνοΰφαντο σκέπαστρο
Κι αν πάλι εκείνη κρυφά ακολουθήσω,
να τη συλλάβω για ό,τι άνομο και άμωμο συνάμα διαπράξει,
τότε θα νιώσω έναν φόβο εξωγήινο και άγουρο
στο με κεφαλαία «καταζητείται» του δημοσίου εγγράφου.
Ομορφιά αποζητώ
Και διψώ και πεινώ και λυγίζω ασθμαίνοντας,
κουρασμένος απ' το βαρύ του Διογένη το φανάρι
Και σηκώνω τα πράγματα για να 'βρω τα χρώματα
Και αγγίζω τα αντικείμενα να νιώσω το υλικό τους
Και κοιτάζω στα μάτια τα ανέκφραστα τα υποκείμενα
μήπως καταφέρω μια φλόγα της ζωής ν' ανάψω,
με ένα σπίρτο που χρόνια το φύλαγα
στης ψυχής τη σπηλιά, από χώμα και ύδωρ,
υλικά που και ο ίδιος απερίσκεπτα ξόδευα,
για να φτιάξω ειδώλων πληγωμένων καθρέφτες.
Ομορφιά αποζητώ
Και τη βρίσκω μιαν ώρα απρόσμενη
που κουβαλούσα στους ώμους μου καραβάνια ελπίδων
Μια ανυποψίαστη στιγμή της άνοιξης,
καθώς λησμονούσα να αφαιρέσω το επιφώνημα
απ' το επίμονα ανελέητο πρόσταγμα
μιας κλητικής, ανυπεράσπιστης πτώσης
🍂
Copyright © Γεωργία Γιώτα All rights reserved, 31/10/2023
Πρώτη δημοσίευση
Επιμέλεια: Τζένη Κουκίδου
Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε ψηφιακό έργο Eric Brenner
