Ενδορίζωση

Γιάννη Σμίχελη

5

Όλα τα ποτάμια είναι υπόγεια

Η αλήθεια δεν στέκει ποτέ

Καλά κρυμμένη ρέει κρυστάλλινη ανέγγιχτη

Και μόνο να την υποψιαστώ μπορώ

Κι όμως την γνωρίζω

Πιστεύω όχι στον θεό αλλά στη διαίσθησή μου

Και η φύση μας έχει δώσει το χάρισμα

Ν' αφουγκραζόμαστε όχι μόνο το περιβάλλον

Μα και τ' άγνωστο πέρα από την υλική μας διάσταση

Τηλεφώνησε ο γιος μου

Του Ιγνάθιο δελ Μοράλ και της Μαργαρίτα Σάντσεθ είναι αυτό το εξαιρετικό και διδακτικό έργο που έχει αναλάβει τη μετάφραση η Μαρία Χατζηεμμανουήλ και την σκηνοθεσία η Μαριτίνα Πάσσαρη. Μία σκηνοθέτης που είναι από τα πιο καλά στελέχη του θεάτρου σε ό,τι κι αν έχει ασχοληθεί, είτε ως συγγραφέας, είτε ως ηθοποιός ή ως σκηνοθέτης, ενώ έχει διδάξει υποκριτική στο Εθνικό Θέατρο. Πολλά μπορείς να γράψεις για την Μαριτίνα και πάλι θα λείπουν και αλλά τόσα.

Παραδοχές και αμφισβητήσεις

Γιώργου Αλεξανδρή

Η ενσυνείδητη σπουδή προσώπων και γεγονότων

ως πόρισμα και διδαχή στης ιστορίας τη μελέτη,

αποτελεί θέαση και ανασκόπηση του μέλλοντος,

τολμηρή φαντασία επινοήσεων και μαρτυριών,

αναπόληση και νοσταλγία προθέσεων και προσδοκιών.

«Θα ζούσα μόνο στο τώρα», Κωνσταντίνα Ρουσσίδη

Πώς μετράμε... την ευτυχία;

Κωνσταντίνα Ρουσσίδη: Θαρρώ μ' εκείνη την αίσθηση του βιώματος της προσωπικής ολοκλήρωσης και βαθιάς πληρότητας, και η οποία δεν προσιδιάζει σε καμία άλλη.

Τη δημιουργία;

Κ.Ρ.: Η λέξη αυτή υποδηλώνει ποικίλα σημεία, ωστόσο εάν αναφερθούμε στην καλλιτεχνική δημιουργία.. πιστεύω είναι όλα τα απτά σημεία των πολλαπλών συνδηλώσεών μας εκφρασμένα μέσω ενός νέου μη προϋπάρχοντος «είναι» κι όλα εκείνα τα εσωτερικά σημεία συνάντησης που εξωτερικεύουν το υπερβατικό μας είναι.

Την επιτυχία;

Κ.Ρ.: Χμ, εν μέρει με την ικανοποίηση των προσωπικών μας επιδιώξεων υποθέτω.. βάσει της υποκειμενικής εννοιολόγησης της ευτυχίας.

New Order

Πού μπορεί να φτάσει κάνεις από την αδικία και την ανέχεια. Αυτό πραγματεύεται το κοινωνικοπολιτικό δράμα του Σέρτζι Πομπερμάγιερ New Order, που έχει έρθει για πρώτη φορά στο ελληνικό θέατρο, σε μετάφραση της Μαρίας Χατζηεμμανουήλ, σε σκηνοθεσία του Δημήτρη Καρατζά και σε φιλοξενία από το πολύ όμορφο θέατρο Εν Αθήναις.

Αποκλείστρες

Καταφύγια του άμαχου πληθυσμού

Κατά τη διάρκεια της Επανάστασης του 1821 ο άμαχος πληθυσμός, δηλαδή τα γυναικόπαιδα, οι ασθενείς και οι ηλικιωμένοι υπέφεραν τα πάνδεινα όσο οι άντρες πολεμούσαν μακριά από τον τόπο τους. Οι άμαχοι ήταν διαρκώς εκτεθειμένοι στις επιδρομές, στην εκτεταμένη λεηλασία, στη σκλαβιά και στην αδυσώπητη σφαγή από τους Τούρκους και τους Αλβανούς.

Ταυτόχρονα, όμως, κινδύνευαν κι από τους ατίθασους Έλληνες αγωνιστές, που εύκολα έκαναν πλιάτσικο στα χωριά, λόγω αδυναμίας της σχεδόν ανύπαρκτης Κεντρικής Διοίκησης να τροφοδοτεί τα μαχόμενα σώματα των επαναστατημένων Ελλήνων.

Αποτέλεσμα όλων αυτών ήταν η αναζήτηση χώρων καταφυγής, που παρείχαν ασφάλεια στους κατοίκους, κυρίως της υπαίθρου. Οι χώροι αυτοί στη Δυτική Στερεά Ελλάδα ονομάστηκαν αποκλείστρες, από το ρήμα αποκλείω και την παραγωγική κατάληξη -τρα.

Τελευταία τριλογία, Σκιρτήματα

Στην Τελευταία τριλογία του Σάμιουελ Μπέκετ (Συντροφιά, Άσχημα ιδωμένο άσχημα ειπωμένο, Ολοταχώς προς το χειρότερο) εντάσσονται τρία από τα αριστουργήματα της παγκόσμιας λογοτεχνίας του 20ού αιώνα. Η Πρώτη τριλογία του Μπέκετ περιέχει τα Μολλόι, Ο Μαλόν πεθαίνει, Ακατονόμαστος.

Τρεμόπαιγμα

Ελένης Σταθοπούλου

Έπεφτε η μέρα

με μύρια σύννεφα

χρυσορόδινα στη δύση

και ν' αναθαρρεύουν

λύπης φάνηκαν σκιές

στο φως που κατέρρεε.